Χαρακτηριστικά Vanguards

Τον 20ο αιώνα εμφανίστηκε μια τεράστια ποικιλία καλλιτεχνικών κινημάτων. Πολλά από αυτά έχουν ταξινομηθεί ως avant-garde, είτε καλλιτεχνικά είτε λογοτεχνικά, ενώ άλλα όχι, όπως το art deco, για παράδειγμα.

Αυτό εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την εκπλήρωση ενός συνόλου χαρακτηριστικών. Ας γνωρίσουμε λεπτομερώς τα στοιχεία που ορίζουν ή χαρακτηρίζουν τις πρωτοποριακές κινήσεις.

Σκοπός του σπασίματος με το παρελθόν (επαναστατικό πνεύμα)

Πάμπλο Πικάσο: Κιθάρα και βιολί. ντο. 1912. Κυβισμός. Λάδι σε καμβά. 65,5 x 54,3 εκ. Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη.

Το πρώτο χαρακτηριστικό στοιχείο όλων των πρωτοπορικών είναι η ρήξη ή το πνεύμα της ρήξης με την παράδοση. Τα πρωτοποριακά κινήματα αμφισβητούν τις παραδόσεις της ακαδημαϊκής τέχνης, οι οποίες περιλαμβάνουν όχι μόνο τα θέματα, αλλά ειδικά τις αρχές της σύνθεσης, είτε είναι πλαστικές είτε λογοτεχνικές.

Αντιπολίτευση στη φυσιολογική αναπαράσταση

Καζίμιρ Μαλέβιτς: Υπερμαθητική σύνθεση. 1916. Υπερματισμός (γεωμετρικός αφαιρετισμός). Λάδι σε καμβά. 88,5 x 71 εκ. Ιδιωτική συλλογή.

Από την Κλασική Αρχαιότητα, η δυτική τέχνη βασίστηκε στον νατουραλισμό, δηλαδή στη μίμηση της φύσης ή στην αναπαράσταση του φαινομένου κόσμου. Οι πρωτοπόροι επαναστατούν κατά αυτής της αρχής. Μπορούμε να σκεφτούμε τρεις βασικούς λόγους:

• την αντίληψη ότι δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να ξεπεράσει τους δασκάλους του παρελθόντος,
• την εξάντληση του εικονογραφικού προγράμματος και, τέλος,
• οι ιστορικοί μετασχηματισμοί, ιδίως κοινωνικοί και τεχνολογικοί, που άλλαξαν τη λειτουργία της τέχνης στην κοινωνία, οπότε δεν είχε νόημα να τηρούμε τις χρήσεις και τα έθιμα της τέχνης του 19ου αιώνα. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ

Εκτίμηση των ίδιων των συνθετικών στοιχείων

Piet Mondrian: Σύνθεση αρ. 10. 1942. Νεοπλασματισμός. Λάδι σε καμβά. 79,5 x 73. Ιδιωτική συλλογή.

Παραβιάζοντας την αρχή της μίμησης της φύσης και προωθώντας την πρωτοτυπία, οι avant-gardes προώθησαν την αυτονομία της ίδιας της γλώσσας (πλαστική ή λογοτεχνική), χωρίς υποταγή στο περιεχόμενο.

Στις εικαστικές τέχνες, ορισμένοι avant-gardes το έφτασαν σε τόσο ακραίο βαθμό ώστε να εξαλείφουν εντελώς οποιαδήποτε αναφορά στα θέματα ή οποιονδήποτε πειρασμό στο «νόημα», έτσι ώστε στοιχεία όπως γραμμές, σημεία ή γεωμετρικά σχήματα να μπορούν να εκτιμηθούν πολύ. Εξ ου και η παραίτηση για τον τίτλο πολλών έργων. Για παράδειγμα, οι αριθμημένες συνθέσεις του Piet Mondrian.

Στη βιβλιογραφία, αυτό εκφράστηκε, μεταξύ άλλων, σε μια διάσταση μεταξύ του σημείου και του αναφερόμενου, που θα επέτρεπε την αισθητική αξιολόγηση της γλώσσας ως αυτόνομης πραγματικότητας, εκτός οποιασδήποτε σημαντικής υποχρέωσης.

Αναζήτηση πρωτοτυπίας και καινοτομίας

Τζόαν Μίρο: Καταλανικό τοπίο. 1924. Σουρεαλισμός. Λάδι σε καμβά. 64,8 x 100,3 εκ. Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Νέα Υόρκη.

Όλα αυτά τα στοιχεία συνδυάζονται για να διακηρύξουν την πρωτοτυπία ως χαρακτηριστικό στοιχείο της πρωτοπορίας. Καθένας από αυτούς προσπάθησε να αποτελέσει τη δική του, πρωτότυπη γλώσσα, που χαρακτηρίζεται από καινοτομία.

Διακήρυξη της δημιουργικής ελευθερίας

Vassily Kandinsky: Σύνθεση VII. 1913. Αφαιρετισμός. 195 x 300 εκ. Γκαλερί Tretyakov, Μόσχα.

Η επιθυμία για πρωτοτυπία απαιτεί από τον πρωτοπόρο να διακηρύξει τη μέγιστη δημιουργική ελευθερία. Εάν η τέχνη της ακαδημίας ζήτησε από τους καλλιτέχνες την αφομοίωση ελάχιστων συμβάσεων σχετικά με το χειρισμό των πλαστικών στοιχείων και την έννοια της τέχνης, οι avant-gardes ήταν η έκφραση μιας λαχτάρας για ατομική ελευθερία και, ως εκ τούτου, προέρχονται από συγκεκριμένες γλώσσες, όχι συμβατικός. Αυτό έδειξε την απόλυτη ανεξαρτησία της επιτροπής και, κατά συνέπεια, τη μέγιστη προσωπική ελευθερία στην καλλιτεχνική έκφραση.

• Καλλιτεχνικές πρωτοπόρες.
• Κινήσεις εμπροσθοφυλακής.

Προκλητικό πνεύμα

Marcel Duchamp: L.H.O.O.Q. 1919. Δαδισμός. Προκατασκευασμένος. 19,7 x 12,4 εκ. Κέντρο Πομπιντού, Παρίσι.

Η δημιουργική ελευθερία της πρωτοπορίας είναι επίσης, και ειδικά, μια πρόκληση. Οι πρωτοποριακές κινήσεις επιδιώκουν να σοκάρουν το καθεστώς, η καθιερωμένη τάξη στον κόσμο των τεχνών, που θεωρείται συχνά ξοδευμένη, εξαντλημένη ή αδρανής.

Επιδιώκουν επίσης να προκαλέσουν την κοινωνία στο σύνολό της, αμφισβητώντας τα γούστα της, τη μαζικοποίηση του πολιτισμού ή των ηθών. Ειδικότερα, προσπάθησαν να προκαλέσουν τα αστικά ήθη και τα γούστα.

Εξερεύνηση παιχνιδιάρικων στοιχείων

Guillaume Apollinaire: Calligram από το ποίημα της 9ης Ιανουαρίου 1915. Δημοσιεύθηκε στο βιβλίο Καλλιγράμματα, 1918. Ποίηση.

Εάν η λειτουργία της τέχνης άλλαζε, οι καλλιτέχνες βρέθηκαν ελεύθεροι να παρουσιάσουν όχι μόνο το κλειδί του χιούμορ στα έργα τους, το οποίο σε ορισμένες περιπτώσεις από το παρελθόν μπορεί να καταγραφεί ακόμη και οριακά. Αναπτύσσουν επίσης μια παιχνιδιάρικη αντίληψη της τέχνης, είτε μέσω της συνενοχής του θεατή, είτε μέσω της συμμετοχής τους είτε μέσω της άμεσης παρέμβασης.

Κινήσεις με κάποια ομαδική άρθρωση

Σε αντίθεση με τη δυτική τέχνη που, μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα, ανταποκρίθηκε στις παραδόσεις που βελτιώθηκαν με την πάροδο του χρόνου, οι avant-gardes ήταν κινήσεις, δηλαδή οργανωμένες ομάδες με ρητή κλίση για την προώθηση ενός συγκεκριμένου στυλ ή / και απόψεως. Γι 'αυτό το λόγο, η πρωτοπορία θα μπορούσε να έχει διεπιστημονικό χαρακτήρα, καθώς επιδίωξαν να εκφράσουν το προγραμματικό τους περιεχόμενο με κάθε δυνατό τρόπο και πειθαρχία.

Διάδοση εκδηλώσεων

Συχνά οι avant-gardes γεννήθηκαν με τη δημοσίευση ενός μανιφέστο ή συνοδεύονταν από ένα. Αυτό συνόψισε ένα αισθητικό και όχι σπάνιο ιδεολογικό πρόγραμμα.

Για αυτόν τον λόγο, πολλές φορές οι avant-gardes καθιέρωσαν μια σχέση εξάρτησης μεταξύ της καλλιτεχνικής έκφρασης και της λέξης, δηλαδή, μια υπαγωγή του έργου στην εξήγηση ή την αιτιολόγηση που το συνέβαλε. Μερικά παραδείγματα μανιφέστων avant-garde είναι:

• Φουτουριστικό μανιφέστο, από τον Fillippo Tomasso Marinetti (1909)
• Κυβιστικό μανιφέστο, γραμμένο από τον Guillaume Apollinaire (1913)
• Υπερμαθητικό μανιφέστο, γράφτηκε από τον Kazimir Malevich (1915)
• Νεοπλασματικό μανιφέστο (Ντε Στίλ), από τους Theo Van Doesburg, Piet Mondrian, Bart an der Leck, J.J.P. Ούντ (1917)
• Μανιφέστο του Dadaist, γράφτηκε από τον Tristán Tzara (1918)
• Κονστρουκτιβιστικό μανιφέστο, από τους Naum Gabo και Antoine Pevsner (1920)
• Εξαιρετικό μανιφέστο (αυστηρά λογοτεχνικά κινήματα). Υπήρχαν αρκετές εκδόσεις:
  • Μια πρώτη συλλογική έκδοση, υπό την καθοδήγηση του Cansinos Assens (1918)
  • Μια δεύτερη έκδοση του Guillermo de Torre (1920)
  • Μια τρίτη έκδοση του Jorge Luis Borges (1921)
• Σουρεαλιστικό μανιφέστο, από τον André Bretón (1924)

Πολιτικά συμβιβασμένα κινήματα

Umberto Boccioni: Η χρέωση των ψαράδων. 1915. Φουτουρισμός. Tempera και κολάζ στο χαρτόνι. 32 x 50 εκ. Ιδιωτική συλλογή.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι τα περισσότερα από τα πρωτοποριακά κινήματα πήραν μέρος με κάποια πολιτική τάση, από τα δεξιά ή από τα αριστερά, ιδίως ιστορικές εμπροσθοφυλακές.

Γενικά, οι πρωτοπόροι καλλιτέχνες έσκυψαν προς τα αριστερά. Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι, ίσως, αυτό του Πάμπλο Πικάσο, μέλους του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος. Η μόνη avowly δεξιά avant-garde ήταν ο φουτουρισμός.

Πρέπει να γνωρίζετε την ιστορία της τέχνης για να τις κατανοήσετε

Αντυ Γουόρχολ: Δοχεία σούπας Campbell. 1962. Ποπ Αρτ. Μεταξοτυπία και συνθετικό πολυμερές σε καμβά.

Δεδομένου ότι οι avant-gardes αρθρώνονται ως κινήσεις ρήξης με καλλιτεχνικές παραδόσεις ή σχολές, η κατανόησή τους από κάθε άποψη τους συνεπάγεται αναγκαστικά τη γνώση της ιστορίας της τέχνης ή της λογοτεχνίας ως κατάλληλη. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να καταλάβει, για παράδειγμα, τη σημασία των κινήσεων όπως ο κυβισμός, η γεωμετρική αφαίρεση ή η pop art.

Οι avant-gardes ξεσηκώνουν ενάντια στην εικονογραφική παράδοση, είτε πρόκειται για ακαδημαϊκό είτε αν είναι ένα διάλειμμα με το αμέσως προηγούμενο avant-garde. Ταυτόχρονα, η σωστή ερμηνεία των πρωτοπόρων εξαρτάται συχνά από τα μανιφέστα.

Σύντομοι κύκλοι

Η ίδια η συνέργεια του avant-garde, που χαρακτηρίζεται από την αναζήτηση ρήξης και σταθερής καινοτομίας, καθορίζει τη μικρή διάρκεια των κινήσεων. Πολλοί από αυτούς διήρκεσαν μόλις μια δεκαετία, αν και σίγουρα καλλιτέχνες όπως ο Πικάσο ή ο Σαλβαδόρ Νταλί συνέχισαν με το εικονογραφικό τους ύφος μόλις οι κινήσεις αποσυναρμολογήθηκαν.