Τι είναι η σύγχρονη εποχή:
Επί του παρόντος, η σύγχρονη εποχή θεωρείται ότι είναι η περίοδος από τον 15ο αιώνα έως τον 18ο αιώνα της παγκόσμιας ιστορίας, στην οποία οι αξίες του νεωτερισμός. Υποτίθεται ότι η σταδιακή μετατροπή της παραδοσιακής τάξης σε μια σύγχρονη τάξη.
Ξεκίνησε στην εποχή της ανακάλυψης, η οποία περιελάμβανε την αναδιάταξη των οικονομικών σχέσεων του κόσμου υπό τον έλεγχο του δυτικού πολιτισμού. Είναι, επομένως, η πρώτη περίοδος στην ιστορία στην οποία ολόκληρος ο κόσμος διαρθρώνεται σε μια μόνο ιστορική αφήγηση.
Η σύγχρονη εποχή διαδέχεται τον Μεσαίωνα. Στόχος του είναι να ξεπεράσει τον θρησκευτικό δογματισμό αυτής της περιόδου και στοχεύει να δημιουργήσει μια εποχή που διέπεται από την ορθολογική σκέψη.
Οι σύγχρονες τιμές ξεκινούν από ανθρωποκεντρικός ανθρωπισμός Αναγέννηση, αν και δεν σταμάτησαν εκεί. Αυτό το ρεύμα κατάλαβε τον άνθρωπο ως το κέντρο του ενδιαφέροντος της ζωής και της γνώσης, σε αντίθεση με τον κεντρικό ανθρωπισμό.
Η σύγχρονη εποχή έφτασε στο αποκορύφωμά της με τη βιομηχανική επανάσταση, στα μέσα του 18ου αιώνα, και τη γαλλική επανάσταση, η οποία συνέβη το 1789, σε ένα περιβάλλον κινητοποιημένο από τις ιδέες του Φωτισμός ή Διαφωτισμός.
Η Γαλλική Επανάσταση και το σύνθημά της για «ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία» οδήγησαν για πρώτη φορά στη θέσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και άλλαξαν την πολιτική προοπτική των εθνών.
Σιγά-σιγά, η Σύγχρονη Εποχή διαμόρφωσε νέες τιμές, όπως η ιδέα του πρόοδος, συνδέεται άρρηκτα με την επιστημονική, τεχνολογική (βιομηχανική) και οικονομική τάξη.
Χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής
Στις επιστήμες
Η επιστημονική γνώση έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη σύγχρονη εποχή, καθώς επέτρεψε να αποκαλύψει τα μυστήρια της φύσης και να επεμβαίνει σε αυτήν με διαφορετικό τρόπο, εκτός από την αμφισβήτηση του θεοκεντρικού οράματος του κόσμου.
Στο πρώτο μέρος της Σύγχρονης Εποχής, οι πιο εντυπωσιακές επιστημονικές ανακαλύψεις πραγματοποιήθηκαν σε πολιτιστικό επίπεδο, όπως η επαλήθευση της στρογγυλοποίησης της Γης, η ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου και η περιγραφή των ελλειπτικών τροχιών των πλανητών σύμφωνα με τον Κέπλερ , μεταξύ πολλών άλλων.
Αυτά τα ευρήματα είχαν τόσο αντίκτυπο που μετατράπηκαν σε αυθεντικές πολιτιστικές επαναστάσεις, προκαλώντας ακόμη και διώξεις από τη θρησκεία.
Στην πολιτική
Οι μορφές πολιτικής τάξης πριν από τη σύγχρονη εποχή, όπως αυταρχικές μοναρχίες, κοινοβουλευτικές μοναρχίες και πριγκιπάτα, απέκτησαν νέες μορφές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ανάλογα με τις χώρες και τις ιστορικές τους συνθήκες.
Τα μοντέλα που αναπτύχθηκαν κατά τη νεωτερικότητα ήταν ο απολυταρχισμός, ο φωτισμένος δεσποτισμός και ο δημοκρατισμός. Αυτές οι εκφράσεις τελικά προέκυψαν σε μια ζωτική αντίληψη για τον εκσυγχρονισμό που φτάνει στην εποχή μας: το Εθνικό κράτος με διαχωρισμό των εξουσιών.
Στην οικονομία
Από οικονομική άποψη, η σύγχρονη εποχή αντιπροσώπευε τον οριστικό μετασχηματισμό του φεουδαρχικού σχήματος, το οποίο είχε ήδη αρχίσει να μετασχηματίζεται στα τέλη του Μεσαίωνα με τη γέννηση της αστικής τάξης.
Έτσι, στη σύγχρονη εποχή, καταγράφηκαν διαφορετικά οικονομικά μοντέλα, όπως ο πρωτο-καπιταλισμός, η δουλεία και η αποικιακή εκμετάλλευση, ο μερκαντιλισμός και, τέλος, ο σχηματισμός του καπιταλισμός σύγχρονο (τροφοδοτείται από εκβιομηχάνιση).
Στην τέχνη
Η σύγχρονη εποχή είναι υπεύθυνη για την έννοια της τέχνης όπως τη γνωρίζουμε. Η ιδέα του καλλιτέχνης (ιδιοφυΐα) σε αντίθεση με αυτήν του τεχνίτη, και την ιδέα του αντικείμενο τέχνης τόσο πολύτιμο από μόνο του (αυτονομία της τέχνης), σε αντίθεση με τις χειροτεχνίες.
Αυτή η εποχή ξεκινά με την τέχνη της Αναγέννησης, ακολουθούμενη από τον Mannerism, Baroque και Rococo. Ωστόσο, από τον δέκατο όγδοο αιώνα το isms, δηλαδή, τα καλλιτεχνικά κινήματα που γεννιούνται σχετίζονται με προγράμματα, όπως ο νεοκλασισμός και ο ρομαντισμός.
Αυτά τα κινήματα και τα υποκατάστατά τους θεωρούνται πλήρως «μοντέρνα» με καλλιτεχνικούς όρους.
Στη φιλοσοφία
Τα φιλοσοφικά κινήματα που είναι γνωστά ως ορθολογισμός (με συγγραφείς όπως ο Descartes, Spinoza, Malebranche), ο εμπειρισμός (Locke, Hume, Berkeley), ο Διαφωτισμός ή ο Φωτισμός (Voltaire, Diderot, Rousseau) και η κριτική (Kant) είναι χαρακτηριστικές της Σύγχρονης Εποχής.
Γύρω στον 18ο αιώνα, η αισθητική εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως αυτόνομη πειθαρχία της φιλοσοφικής γνώσης, παρά το γεγονός ότι η συζήτηση για την ομορφιά είναι τόσο παλιά όσο η ίδια η γέννηση της φιλοσοφίας.
Δείτε επίσης:
- Παλιά εποχή.
- Μεσαίωνας.
