Τι είναι μια κοινωνική σύμβαση:
Είναι γνωστό ως κοινωνικό συμβόλαιο ότι οι πολίτες υπογράφουν σιωπηρά με το κράτος μόλις αποφασίσουν να ζήσουν σε μια κοινωνία που ρυθμίζεται από το τελευταίο.
Το κοινωνικό συμβόλαιο είναι ένας όρος που επινοήθηκε για πρώτη φορά από τον φιλόσοφο Jean-Jacques Rousseau (1712-1778) στο έργο του Η κοινωνική σύμβαση: ή οι αρχές του πολιτικού δικαίου δημοσιεύθηκε το 1762.
Για τον Rousseau, το κοινωνικό συμβόλαιο είναι μια συμφιλίωση μεταξύ φύσης και πολιτισμού, όπου η γενική βούληση εκφράζεται με τη μορφή κοινωνικού ενδιαφέροντος και κοινού συμφέροντος και όχι μόνο με την πλειονότητα του αριθμητικού συνόλου των ιδιωτικών διαθηκών, αυτά είναι εγωιστικά και ιδιωτικά συμφέροντα. Ο Rousseau επιβεβαιώνει στο τελευταίο από τα τέσσερα βιβλία που απαρτίζουν αυτό το έργο ότι είναι η εκδήλωση της γενικής και κοινωνικής βούλησης για δημόσια χρησιμότητα όπου προέρχεται η μόνη και νόμιμη αρχή του κράτους.
Οι ρήτρες της κοινωνικής σύμβασης συνίστανται από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των ατόμων, όπου όσο περισσότερα δικαιώματα τόσο περισσότερα καθήκοντα. Ο Ρουσσώ δικαιολογεί την εγκατάλειψη των ελευθεριών των πολιτών στο κράτος με αντάλλαγμα το κράτος που εξασφαλίζει μια τάξη. Αυτή η δικαιολογία υποστηρίζεται από τη σκέψη του φιλόσοφου Thomas Hobbes.
Η σκέψη του Rousseau ήταν σημαντική για την ωρίμανση των εννοιών που καταλύουν τη Γαλλική Επανάσταση (1789-1799) με το σύνθημα «Ισότητα, ελευθερία και αδελφότητα».
Παραδείγματα κοινωνικών συμβάσεων
Οι μορφές που παίρνει η κοινωνική σύμβαση σε μια κοινωνία είναι, για παράδειγμα, δημοψηφίσματα που, ως μηχανισμός συμμετοχής των πολιτών μέσω της ψηφοφορίας, επηρεάζουν μια κυβερνητική απόφαση. Το δικαίωμα διαβούλευσης των πολιτών στις αποφάσεις του κράτους έρχεται σε αντίθεση με το καθήκον τους να ψηφίζουν.
Τα μέτρα για τη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ισότητας στην κοινωνία αποτελούν μέρος των καθηκόντων του κράτους έναντι της κοινωνικής σύμβασης με τους πολίτες του.
Κοινωνική σύμβαση με τον Thomas Hobbes
Ο Άγγλος φιλόσοφος Thomas Hobbes (1588-1679) στο έργο του Ο Λεβιάθαν του 1651 αναφέρει την κοινωνική σύμβαση σύμφωνα με τον όρο του αρχικού συμφώνου μεταξύ των κυβερνημένων και των κυβερνητών.
Ο Thomas Hobbes διαδίδει τη φράση Homo Homini Lupus μεταφράστηκε ως "ο άνθρωπος είναι ένας λύκος στον άνθρωπο" στο έργο του για να περιγράψει τις βάσεις της σιωπηρής συμφωνίας του πρωτότυπο σύμφωνο ή κοινωνική σύμβαση.
Ο Χόμπς αντικρούει την κλασική σκέψη που ορίζει την πολιτική τάξη ως συνέπεια της φυσικής τάξης. Αντ 'αυτού, ισχυρίζεται ότι η πολιτική τάξη καθορίζεται μέσω βάσεων πολιτικής εξουσίας που αντικατοπτρίζονται στις συμβάσεις και ότι η μόνη φυσική τάξη που παραμένει είναι το ένστικτο για αυτοσυντήρηση. Είναι αυτό το ένστικτο για τη διατήρηση που οδηγεί στο δικαίωμα διατήρησης, οδηγώντας σε πολέμους μεταξύ τους επειδή "ο άνθρωπος είναι λύκος στον άνθρωπο."
Λόγω των παραπάνω, οι πολίτες θυσιάζουν τα δικαιώματα που παραδίδονται σε μια ανώτερη αρχή για να διασφαλίσουν τη δική τους επιβίωση μέσω της κοινωνικής σύμβασης. Αυτό το αρχικό σύμφωνο δεν γιορτάζεται εθελοντικά, αλλά από φόβο για το τι μπορεί να κάνει η κοινωνία. Ο Χόμπς ορίζει ότι η προέλευση του συμφώνου βρίσκεται στον συλλογικό εγωισμό.
