Τι είναι το Assonance Rhyme:
Ως συνώνυμο ή ατελές ρήμα είναι γνωστό ότι τύπος ποιήματος στον οποίο μόνο τα φωνήεντα συμπίπτουν από το τελευταίο φωνηέν φωνή της τελευταίας λέξης δύο ή περισσότερων στίχων σε ένα ποίημα.
Υπό αυτήν την έννοια, για να συμβεί ένα ρυθμό συντονισμού, τα φωνήεντα που ακολουθούν το φωνητικό φωνή πρέπει να συμπίπτουν, όχι τα συμφώνια.
Ως εκ τούτου, το ρήμα συντονισμού προσδίδει μια συγκεκριμένη μουσικότητα στα ποιήματα, ενισχύοντας την ομορφιά και την ηχηρότητά τους.
Σημειώστε, για παράδειγμα, το συντονισμό μεταξύ του «επιθυμητού» και του «άπειρου» στους ακόλουθους στίχους του Neruda:
Όσον αφορά τις λέξεις esdrújulas, μόνο το τονισμένο φωνήεν και η τελευταία συλλαβή λαμβάνονται υπόψη για λόγους rhyming. Με αυτή την έννοια, δείτε πώς το "castaways" ποιήματος με το "τραγούδι" στο επόμενο ποίημα.
Για τους σκοπούς της ομοφωνίας στο δίφτονγκ, λαμβάνεται υπόψη μόνο το έντονο ή τονισμένο φωνήεν. Σημειώστε στα ακόλουθα εδάφια το ρήμα συντονισμού μεταξύ «φιλί» και «τυφλού» και μεταξύ «φάρου» και «ναυαγίου».
Ως περίγραμμα, μπορούμε να τονίσουμε ότι σε αυτόν τον τύπο ποιήματος, εάν υπήρχε ένα «i» μετά το τελευταίο φωνήεν που τονίστηκε, θα θεωρούσε ισοδύναμο με ένα «e»: για παράδειγμα, το «phoenix» θα ερμηνεύσει με «αιθέρα» "; ενώ αν είναι «u», θα μπορούσε να ληφθεί ως «o»: για παράδειγμα, ο «κάκτος» θα μπορούσε να κάνει ρήμα με το «φωτοστέφανο».
Σύμφωνος και σύμφωνος ποιητής
Το σύμφωνο ρήμα διαφέρει από το σύμφωνο ρήμα στο ότι σε αυτό μόνο τα φωνήεντα συμπίπτουν από την τελευταία τονισμένη συλλαβή της τελευταίας λέξης δύο ή περισσότερων στίχων, ενώ στο σύμφωνο ρήμα, που ονομάζεται επίσης τέλεια ποιήματα, οι ήχοι, τόσο φωνήεν όσο και σύμφωνοι, των τελευταίων λέξεων σε δύο ή περισσότερους στίχους συμπίπτουν πλήρως από το τελευταίο φωνηέν.
Για παράδειγμα:
