Τι είναι τα σημεία στίξης;
Τα σημεία στίξης είναι γραφικά σημάδια ή σημάδια που επιτρέπουν στον συγγραφέα να δομήσει μια γραπτή ομιλία, ενώ επιτρέπει στον αναγνώστη να εντοπίσει παραμορφώσεις στο κείμενο, δηλαδή τον τρόπο τονισμού και τις απαραίτητες παύσεις που διευκολύνουν την κατανόηση.
Τα σημεία στίξης παίζουν σημαντικό ρόλο στη γραπτή γλώσσα, καθώς η σωστή χρήση τους επιτρέπει μια συνεκτική και σαφή κατανόηση του περιεχομένου ενός κειμένου.
Μέσω των σημείων στίξης, τα κείμενα είναι δομημένα, ταξινομούν και ταξινομούν τις ιδέες σε κύρια και δευτερεύουσα, γεγονός που επιτρέπει στον αναγνώστη καλύτερη ερμηνεία, ανάλυση και κατανόηση του περιεχομένου.
Τύπος σημείων στίξης
Τα σημεία στίξης έχουν θεσπίσει γενικούς κανόνες για τη σωστή χρήση τους. Ωστόσο, είναι πιθανό κάθε άτομο να κάνει μια συγκεκριμένη χρήση των σημείων αλλά λαμβάνοντας πάντα υπόψη τους γενικούς κανόνες που ισχύουν.
Σημείο
Η τελεία (.) Υποδεικνύει την παύση που εμφανίζεται στο τέλος μιας πρότασης. Μετά από μια περίοδο, θα είναι πάντα κεφαλαία, εκτός από την περίπτωση που εμφανίζεται σε συντομογραφία. Υπάρχουν τρία είδη σημείων:
Σημείο και ακολούθησε: χρησιμοποιείται για το διαχωρισμό των διαφορετικών προτάσεων που απαρτίζουν μια παράγραφο. Μετά από μια περίοδο και ακολούθησε συνεχίζετε να γράφετε στην ίδια γραμμή.
Η τελεία: διαχωρίζει διαφορετικές παραγράφους. Μετά την τελεία, η γραφή πρέπει να συνεχιστεί στην επόμενη γραμμή, με κεφαλαία και εσοχή.
Το τελικό σημείο: είναι το σημείο που κλείνει ένα κείμενο.
Κόμμα
Το κόμμα (,) σηματοδοτεί μια σύντομη παύση μέσα σε μια πρόταση.
- Χρησιμοποιείται για το διαχωρισμό των στοιχείων της πρότασης ή της φράσης, εκτός εάν προηγείται κάποια σύζευξη όπως y, e, o, u, ni. Για παράδειγμα, "Η Αντρέα επέστρεψε στο σπίτι από το σχολείο, έκανε την εργασία της, έκανε μπάνιο και κοιμήθηκε."
- Χρησιμοποιείται για την επισύναψη παραγράφων ή διευκρινίσεων και για την ένδειξη παραλείψεων. Για παράδειγμα, "Αν έρθετε, θα σας περιμένουμε. αν όχι, θα πάμε ».
- Διαχωρίστε το ακέραιο μέρος ενός αριθμού από το δεκαδικό. Για παράδειγμα, 3,5 χλμ.
- Πριν από τις επιπρόσθετες ή επιρρηματικές φράσεις, ακολουθείται από κόμμα. Για παράδειγμα, στην ουσία, δηλαδή, τελικά.
Τα δύο σημεία
Το άνω και κάτω τελεία (:) αντιπροσωπεύει μια παύση μεγαλύτερη από το κόμμα, αλλά λιγότερο από την τελεία. Χρησιμοποιείται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
- Πριν από μια κατά λέξη φράση και ως κλήση αφύπνισης. Για παράδειγμα, "Το ρητό λέει: καλύτερα αργά από ποτέ."
- Πριν από μια απαρίθμηση. Για παράδειγμα, "Οι τέσσερις εποχές του έτους είναι: άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο και χειμώνας."
- Μετά τους τύπους ευγένειας που επικεφαλής τα γράμματα και τα έγγραφα. Για παράδειγμα, "Αγαπητέ δάσκαλο:"
- Μεταξύ σχετικών προτάσεων χωρίς σχέση όταν εκφράζετε αιτία - αποτέλεσμα ή συμπέρασμα. Για παράδειγμα, "Έχασε τη δουλειά του, το σπίτι του, το αυτοκίνητό του: όλα για το παιχνίδι."
Ανω τελεία
Το ερωτηματικό (;) αντιπροσωπεύει μια παύση μεγαλύτερη από το κόμμα, αλλά μικρότερη από την περίοδο και ακολουθεί. Χρησιμοποιείται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
- Για να διαχωρίσετε τα στοιχεία μιας απαρίθμησης όταν πρόκειται για σύνθετες εκφράσεις που περιλαμβάνουν κόμματα. Για παράδειγμα, «Τα μαλλιά της είναι καστανά. τα πράσινα μάτια? αναποδογυρισμένη μύτη ».
- Πριν από τις συζεύξεις (αλλά, αν και πολλά άλλα), όταν εισάγεται μια μακρά φράση. Για παράδειγμα, "Πριν από πολλά χρόνια ήθελα να επισκεφτώ αυτό το μέρος, αλλά μέχρι τον ήλιο σήμερα δεν είχα την ευκαιρία."
Σημεία ανάρτησης
Η έλλειψη (…) αποτελείται από τρία σημεία σε μια γραμμή και χωρίς κενό μεταξύ τους. Χρησιμοποιείται στις ακόλουθες περιπτώσεις:
- Στο τέλος των ανοιχτών απαριθμήσεων, με την ίδια τιμή με τα κλπ. Για παράδειγμα, "1, 2, 3, …".
- Όταν μια έκφραση παραμένει ατελής ή σε αναμονή. Για παράδειγμα, "Λίγες λέξεις …".
- Να εκφράσω αμφιβολίες, φόβο ή δισταγμό.
- Όταν μια λέξη-κλειδί απόσπασμα, κείμενο ή ρητό αναπαράγεται εντελώς. Για παράδειγμα, "Όταν ξύπνησε ο Γρηγόριο Σάμσα (…), βρέθηκε στο κρεβάτι του να μετατραπεί σε τερατώδες έντομο" (Κάφκα Μεταμόρφωση).
Ερωτηματικά και θαυμαστικά
Η χρήση του ερωτηματικά (?) Επισημαίνει την αρχή και το τέλος μιας ερώτησης που τέθηκε άμεσα. Για παράδειγμα, "Τι θέλετε;"
ο θαυμαστικά ή θαυμαστικά (!) Χρησιμοποιούνται σε προτάσεις που εκφράζουν έντονο συναίσθημα ή συναίσθημα. Για παράδειγμα, "Τι αποτυχία!", "Βγείτε από εδώ!" Επίσης, στις παρεμβάσεις, "oh!", "Oh!".
Πρέπει να σημειωθεί ότι η χρήση διπλών ερωτηματικών και θαυμαστικών, δηλαδή, ανοιχτή και κλειστή, είναι αποκλειστική για την ισπανική γλώσσα.
Η χρήση διπλών θαυμαστικών και ερωτηματικών καθιερώθηκε με απόφαση της Βασιλικής Ακαδημίας Γλώσσας το 1754. Ήταν συνέπεια της συνεχιζόμενης σύγχυσης ανάγνωσης που προήλθε από την απουσία γραφικών στοιχείων που θα ανακοινώνουν τις ερωτήσεις ή τους θαυμασμούς.
Βοηθητικά σημεία στίξης
Όπως και τα σημεία στίξης, τα βοηθητικά σημάδια βοηθούν στην ερμηνεία ενός κειμένου, το οποίο δημιουργεί συνοχή και επιτρέπει στον αναγνώστη να αποκτήσει καλύτερη κατανόηση.
Μερικά από τα βοηθητικά σημάδια είναι παύλα (-), εισαγωγικά (“”), αστερίσκοι (*), umlauts (¨), απόστροφο (ʼ), παρενθέσεις () και αγκύλες (()).
Γραφή
Η σύντομη παύλα (-) χρησιμοποιείται για το διαχωρισμό λέξεων ή για τη σύνδεσή τους, έτσι ώστε να επιτρέπει τη δημιουργία σχέσης μεταξύ συλλαβών ή λέξεων.
Όταν μια λέξη δεν ταιριάζει στο τέλος μιας γραμμής, οι συλλαβές της συλλαβίζονται και συνεχίζονται στην επόμενη γραμμή. Για παράδειγμα, arma-rio, luce-ro, ra-tonera.
Επίσης, όταν χρειάζονται περισσότεροι από δύο όροι για την περιγραφή ενός ζητήματος, χρησιμοποιείται παύλα. Για παράδειγμα, Πορτογαλικά-Βενεζουέλα, κοινωνικοοικονομικά, αγγλόφωνο. Όταν ένας όρος αυτού του τύπου τυποποιείται, η παύλα τείνει να παραλείπεται και το πρώτο μέρος εξομοιώνεται ως πρόθεμα. Για παράδειγμα, Ελληνικά-Λατινικά, ανοιχτήρι κονσέρβας, χαλασμένα κ.λπ.
Εισαγωγικά
Τα εισαγωγικά ("") χρησιμοποιούνται για δύο βασικές λειτουργίες:
- Επισημάνετε μια λέξη ή φράση μέσα σε ένα κείμενο. Για παράδειγμα: Όταν λέω «δημοκρατία» εννοώ τη δύναμη του λαού.
- Για να παραθέσω τα λόγια κάποιου άλλου. Για παράδειγμα: Ο πρόεδρος είπε: "Οι αθλητές μας είναι περήφανοι."
Δίρεση
Στην ισπανική γλώσσα, το umlaut (¨) είναι ένα γραφικό σύμβολο που σας επιτρέπει να διαβάσετε το γράμμα ή όταν, παρά το ότι βρίσκεται ανάμεσα στο σύμφωνο σολ και τα ημι-ανοιχτά φωνήεντα Εγώ Γ και, θα πρέπει να ακούγεται. Για παράδειγμα: αλοιφή, στροφαλοφόρος άξονας, güiro, γλωσσολογία.
Σε άλλες γλώσσες όπως τα Γερμανικά ή τα Γαλλικά, το umlaut τροποποιεί την ένταση των φωνηέντων σύμφωνα με τους δικούς του γραμματικούς κανόνες.
Απόστροφος
Η απόστροφος (ʼ) στα ισπανικά έχει πολλές χρήσεις. Μπορούμε να απαριθμήσουμε τα ακόλουθα:
- Elide ένα γράμμα στην αρχαία γραφή. Για παράδειγμα, "D" them ".
- Γραφικά αντιπροσωπεύουν την παράλειψη μιας συλλαβής που δεν προφέρεται στη γλώσσα συνομιλίας μιας συγκεκριμένης περιοχής. Για παράδειγμα "Γιατί θέλετε αυτά τα χρήματα;"; "Τώρα δεν θέλω τίποτα" στο ποτάμι. "
Παρένθεση
Οι παρενθέσεις () χρησιμοποιούνται για οριοθέτηση. Μέσω αυτών, λέξεις, προτάσεις ή ακόμη και παράγραφοι μπορούν να απομονωθούν. Αυτό καθιστά δυνατή την αποσαφήνιση ή την παροχή ορισμένων πρόσθετων πληροφοριών στο κύριο κείμενο.
Για παράδειγμα, "Μεταμόρφωση Το Kafka's (που δημοσιεύθηκε το 1915) είναι ένα θεμελιώδες έργο της σύγχρονης λογοτεχνίας.
Αγκύλες
Οι αγκύλες τετραγώνου (()) χρησιμοποιούνται με παρόμοιο τρόπο με τις παρενθέσεις, αλλά είναι λιγότερο συχνές και έχουν ορισμένες προειδοποιήσεις.
- Οι αγκύλες χρησιμοποιούνται για την εισαγωγή πρόσθετων πληροφοριών σε ένα κείμενο που υπάρχει ήδη σε παρένθεση. Για παράδειγμα, "Το τελευταίο άλμπουμ της Violeta Parra (ονομάζεται Οι τελευταίες συνθέσεις (1966)) ήταν η καλύτερη δουλειά του ".
- Όταν κατά τη μεταγραφή μιας παραγράφου, ο συγγραφέας επιθυμεί να παρουσιάσει μια σημείωση ή διευκρίνιση.
- Όταν, κατά τη διάρκεια μιας αναφοράς, παραλείπεται μια ενότητα του κειμένου αναφοράς.
- Χρησιμοποιείται επίσης στην ποίηση για να δείξει τη συνέχεια μιας λέξης ή τμήματος που δεν ταιριάζει στην προηγούμενη γραμμή. Για παράδειγμα,
