Τι είναι το Duda:
ο αμφιβολία είναι το δισταγμός ή αναποφασιστικότητα μεταξύ δύο ή περισσότερων αποφάσεων ή αποφάσεων; ή την αβεβαιότητα που βιώνεται πριν από ορισμένα γεγονότα και νέα. Η λέξη, ως τέτοια, προέρχεται από το ρήμα αμφιβολία, που με τη σειρά του προέρχεται από τα Λατινικά ντουμπάιτ, που σημαίνει «εκκένωση μεταξύ δύο πραγμάτων».
Η αμφιβολία, υπό αυτή την έννοια, υποτίθεται ότι έλλειψη βεβαιότητας στη σκέψη ή τις πράξεις. Έτσι, η αμφιβολία μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις, την εμπιστοσύνη και την κρίση ενός ατόμου. Η αμφιβολία μπορεί ακόμη και να προκαλέσει μια αμφιβολία γύρω από την πίστη και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις.
Η αμφιβολία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για πρόσβαση ή αύξηση της γνώσης, είτε είναι επιστημονικό είτε φιλοσοφικό. Ως εκ τούτου, η αμφιβολία είναι ένα μέσο διερεύνησης και αμφισβήτησης που ξεκινά από την αποδοχή μιας αρχικής κατάστασης άγνοιας για τη μεθοδική προσέγγιση αυτού που αμφισβητούμε. Υπό αυτήν την έννοια, η αμφιβολία είναι απαραίτητη για τον προσδιορισμό της εγκυρότητας της γνώσης.
- Διστάζω.
- Διστάζω.
Μεθοδολογική αμφιβολία
Τι μεθοδολογική αμφιβολία Ονομάζεται πνευματική διαδικασία σχεδιάστηκε από τον Γάλλο φιλόσοφο Rene Descartes σύμφωνα με το οποίο πρέπει να απορριφθούν και να αμφισβητηθούν όλες οι πεποιθήσεις ή οι γνώσεις σχετικά με τις οποίες μπορεί να εγείρει αμφιβολίες. Ως τέτοια, η Καρτεσιανή μέθοδος Είναι μια ριζοσπαστική βάση της γνώσης, δεδομένου ότι συνίσταται στο να αμφισβητούμε όλα όσα υπάρχουν για να βρούμε τις απολύτως ορισμένες αλήθειες, στις οποίες είναι δυνατόν να βασίσουμε τη γνώση.
Λογική αμφιβολία
ΕΝΑ λογική αμφιβολία, επί Ποινικό δίκαιο, υποτίθεται ότι το αθωωτική ευθύνη στον κατηγορούμενο για έγκλημα επειδή δεν υπάρχει πλήρης απόδειξη της ενοχής του. Είναι αυτό που ονομάζεται επίσης όφελος της αμφιβολίας. Η εύλογη αμφιβολία βασίζεται στην αρχή του τεκμηρίου αθωότητας στην οποία δικαιούνται όλοι οι άνθρωποι. Έτσι, στο ποινικό δίκαιο, ένα άτομο μπορεί να κηρυχθεί ένοχο μόνο όταν μπορεί να αποδειχθεί, πέρα από εύλογη αμφιβολία, ότι ήταν το πρόσωπο που, στην πραγματικότητα, διέπραξε το έγκλημα.
