Τι είναι το μπαρόκ:
Ως μπαρόκ λέγεται α ιστορική, καλλιτεχνική και πολιτιστική περίοδο που χαρακτηρίζεται από μεγάλη διακοσμητική απόλαυση που εκδηλώθηκε στην τέχνη, τη λογοτεχνία, τη μουσική και την αρχιτεκτονική που εκτείνεται στον 17ο και 18ο αιώνα.
Το μπαρόκ εμφανίστηκε στην Ιταλία και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη και την Αμερική. Αρχικά, ο όρος μπαρόκ είχε μια απογοητευτική απόχρωση, με την οποία υπονοούσε την εκφραστική του περίσσεια.
Υπό αυτήν την έννοια, η λέξη προέρχεται ετυμολογικά από τα πορτογαλικά μπαρόκ, που σημαίνει «ακανόνιστο μαργαριτάρι». Σημειώνεται επίσης η καταγωγή του από τα γαλλικά μπαρόκ, που είναι μια μορφή του συλλογισμού των σχολικών.
Από την άλλη πλευρά, το μπαρόκ αναφέρεται επίσης σε αυτό που είναι υπερβολικά περίτεχνα ή περίτεχνα.
Τέλος, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι όταν αναφερόμαστε στο μπαρόκ, ειδικά ως ιστορική περίοδο, πρέπει να γράφεται με ένα αρχικό κεφαλαίο γράμμα. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, πρέπει να γράφεται με πεζά.
Μπαρόκ στην τέχνη
Λας Μενινά, Diego de Velázquez, 1656
Στην τέχνη, ιδιαίτερα στον τομέα των πλαστικών τεχνών, το μπαρόκ ονομάστηκε στυλ αντίθετο από τον κλασικισμό, το οποίο χαρακτηριζόταν από παρουσίαση μεγάλης πολυπλοκότητας και επίσημου δυναμισμού, καθώς και τεράστια διακόσμηση και εφέ.
Ως εκ τούτου, αναπτύχθηκε τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική μεταξύ του 17ου και του 18ου αιώνα. Μερικές από τις πιο αντιπροσωπευτικές προσωπικότητες αυτής της περιόδου ήταν ο Michelangelo Caravaggio (1571-1610) και ο Diego de Velázquez (1599-1660).
Παρόλο που περιφρονήθηκε στην εποχή του όπως συνέβη με τη γοτθική τέχνη, η μπαρόκ τέχνη εκτιμήθηκε ξανά τον 20ο αιώνα. Από την άλλη πλευρά, το μπαρόκ ως καλλιτεχνικό ρεύμα, αναπτύχθηκε μετά την Αναγέννηση και πριν από τον νεοκλασικισμό.
Μπαρόκ στη λογοτεχνία
Η μπαρόκ λογοτεχνία είναι ένα στυλ σύνθεσης που χαρακτηρίζεται από παρουσίαση μιας πολύ περίτεχνης γλώσσας, άφθονης σε ρητορικές μορφές και με έντονη πολυπλοκότητα.
Μερικοί από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς ήταν οι Alejo Carpentier (19044-1980), Luis de Góngora (1561-1627), Francisco de Quevedo (1580-1645), καθώς και Sor Juana Inés de La Cruz (1648-1695).
Μπαρόκ στην αρχιτεκτονική
Fontana di Trevi, Ρώμη, Ιταλία, 1732-1762
Η μπαρόκ αρχιτεκτονική αναπτύχθηκε μεταξύ του 17ου και του 18ου αιώνα, αρχικά στην Ιταλία και την Ευρώπη και αργότερα στην Αμερική. Ως εκ τούτου, χαρακτηρίστηκε από την επίδειξη της πολυτέλειας της Καθολικής εκκλησίας, των αστών των Προτεσταντικών χωρών και ήταν μέρος της αρχιτεκτονικής των μοναρχών που υπήρχαν εκείνη την εποχή.
Η μπαρόκ αρχιτεκτονική αντιπροσωπεύει συνθέσεις μεγάλης τυπικής πολυπλοκότητας, είχε ιδιαίτερη γεύση για καμπύλες γραμμές, παρατυπίες και διακοσμητικά πλεονεκτήματα. Ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της Ιταλίας ήταν ο Gian Lorenzo Bernini (1598-1680).
Μπαρόκ στη μουσική
Η μπαρόκ μουσική ονομάστηκε μουσικό στυλ που χαρακτηρίζεται από τον εκφραστικό πλούτο και την εξαιρετική πολυπλοκότητα των μουσικών πόρων της.
Υπό αυτήν την έννοια, η μπαρόκ μουσική οδήγησε στην εμφάνιση νέων εκφραστικών πόρων, ειδών και συνθέσεων, όπως όπερα, συναυλία, ορατόριο, καντάτα και σονάτα.
Ως εκ τούτου, αναπτύχθηκε κυρίως μεταξύ του 17ου και του 18ου αιώνα. Μερικοί από τους μεγαλύτερους εκθέτες του ήταν ο Ιταλός Antonio Vivaldi και ο Johann Sebastian Bach (1685-1750).
