Τι είναι η πολυτέλεια:
Ο όρος χλιδή αναφέρεται σε αφθονία, πλούτο και πλεόνασμα αγαθών. Ο όρος πολυτέλεια είναι λατινικής προέλευσης "πολυτέλεια " που εκφράζει "πλούτος και αφθονία "
Η λέξη πολυτέλεια είναι συνώνυμη με ο ενθουσιασμός, ο αφθονία, η πληρότητα, ο πλούτος, μεταξύ άλλων. Η πολυτέλεια είναι η παρουσία της υπερβολικής πολυτέλειας, του υλικού πλούτου, είναι ένα χαρακτηριστικό που παρουσιάζεται από οτιδήποτε δείχνει μεγάλη τύχη.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, ζουν στην πολυτέλεια, αναφέρεται σε ένα άτομο ή μια κοινότητα που έχει υψηλή κατάσταση ζωής, λόγω της αφθονίας του σε χρήματα και περιουσία, και μπορεί επίσης να ονομαστεί πλούσιος, είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται ως επίθετο για να αναφέρεται σε ό, τι έχει υπερβολική αφθονία ή πλούτο.
Η πολυτέλεια μπορεί να επιτευχθεί με σκληρά χρόνια δουλειάς ή απλά με τύχη, όπως η κατάκτηση της λαχειοφόρου αγοράς ή ένα έργο που έχει μεγάλη επιτυχία την πρώτη φορά, μεταξύ άλλων. Η πολυτέλεια είναι ένα άτομο που διαθέτει περισσότερα από αυτά που χρειάζονται για να ζήσει και, στην περίπτωση αυτή, όλοι εκείνοι οι εύποροι άνθρωποι που είναι υποστηρικτικοί και βοηθούν τους πιο άπορους, συνεργάζονται με κοινωνικές οντότητες για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες εκείνων που δεν μπορούν μόνοι ναι, όπως: Η Shakira, ο Donald Trump και άλλοι γνωστοί ή μη διάσημοι που πραγματοποιούν φιλανθρωπικές δράσεις.
Το αντίθετο της χλιδής είναι λειψυδρία, ανεπάρκεια, δυστυχία, ανάγκη, πέος, πτώση και ούτω καθεξής. Παρά την ύπαρξη πλούσιων ανθρώπων και έχοντας τη γνώση ότι υπάρχουν άνθρωποι ή χώρες που χρειάζονται εξωτερική βοήθεια, δεν το κάνουν λόγω της απληστίας και της εμμονής τους να κατέχουν όλο και περισσότερο, καθώς ποτέ δεν διευθετούνται για αυτό που έχουν.
Από την άλλη πλευρά, μιλώντας μεταφορικά, η χλιδή είναι οτιδήποτε παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη μορφών, μεγάλου και ογκώδους σώματος.
Θρησκευτική χλιδή
Η χλιδή είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό διαφόρων θρησκευτικών. Στις αιγυπτιακές και ελληνικές θρησκείες, μεταξύ άλλων, παρατηρείται η παρουσία ιερών στοιχείων, όπως: ναοί διακοσμημένοι σε χρυσό, χτισμένοι με μεγάλα ιερά και μεγαλοπρέπεια και με έργα τέχνης που χαρακτηρίζουν κάθε ιστορική περίοδο.
Στη Βαβυλώνα, 2.000 χρόνια π.Χ., χτίστηκαν ναοί διακοσμημένοι με χρυσό και πολύτιμους λίθους. Στον ναό του Νόμου του Μωυσή, ένα φορητό ιερό ήταν κατασκευασμένο από ξύλο, χρυσό, ασήμι, χάλκινο, λεπτό δέρμα, βαμβακερές κουρτίνες, μεταξύ άλλων. Στην Αρχαία Ελλάδα, τον 5ο αιώνα π.Χ., χτίστηκε ένας Παρθενώνας, ένας ναός με 50 κίονες, από μάρμαρο, και στη μέση ένα άγαλμα της Θεάς Αθηνών, από χρυσό και ελεφαντόδοντο.
Στην εποχή του Ιησού, όλα ήταν απλά, χωρίς πολυτέλειες ή πολυτελείς ναούς, μέχρι που ο κληρικός άρχισε να σχηματίζεται με εξέχοντες ανθρώπους και εμφανίστηκαν διαφορετικά αρχιτεκτονικά στυλ όπως: Βυζαντινοί, Ρωμανικοί, Γοτθικοί, Αναγεννησιακοί κ.λπ. που χρησίμευσαν ως αφετηρία να δείξει τη θρησκευτική χλιδή κάθε ιστορικής περιόδου.
