Τι είναι η Δημαγωγική:
Το Demagoguery είναι ένας αρχαίος ελληνικός όρος που προέρχεται από δύο ελληνικές λέξεις: δῆμος ας πούμε, τι σημαίνει πόλη και ἄγειν ηλικία, τι σημαίνει οδηγω, ως εκ τούτου, η δημαγωγική σημαίνει την τέχνη, τη στρατηγική ή τη δύναμη να οδηγεί τους ανθρώπους.
Είναι μια μορφή πολιτική δράση στο οποίο υπάρχει σαφές ενδιαφέρον χειραγωγήστε ή παρακαλώ τις μάζες, συμπεριλαμβανομένων ιδεολογιών, παραχωρήσεων, κολακείας και υποσχέσεων που πιθανότατα δεν θα γίνουν, ακόμη και με παραλείψεις και ελλιπείς πληροφορίες, επιδιώκοντας μόνο την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας με την απόκτηση της υποστήριξης και της εύνοιας του λαού.
Αυτή η λέξη είχε αρχικά όχι εκφραστική αίσθηση, και οι δημαγωγοί ήταν υπερασπιστές της δημοκρατίας, όπως ο Σόλων και ο Δημοσθένης. Ωστόσο, ο όρος εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε σε επίπεδο σημασιολογίας μετά το θάνατο του Περικλή, όταν εμφανίστηκαν νέοι ηγέτες και επικρίθηκαν ευρέως για τον τρόπο που ασκούν πολιτική.
ΕΝΑ δημαγωγική ομιλία αναφέρεται, για παράδειγμα, σε μια προεκλογική εκστρατεία που χρησιμοποιεί ισχυρές δεξιότητες επικοινωνίας για να δώσει στο κοινό αυτό που θέλει να ακούσει προκειμένου να κερδίσει ψήφους. Για αυτόν τον λόγο σήμερα λέγεται ότι ένας δημαγωγός είναι ένα άτομο, γενικά πολιτικός, που λέει τα πράγματα μόνο για να ευχαριστήσει τους ανθρώπους επειδή οι υποσχέσεις δεν τηρούνται.
Με μια εικονιστική έννοια, η δημαγωγία είναι μια πρακτική, α εσκεμμένη χειραγώγηση εκείνων που φαίνονται ταπεινοί ή ειλικρινείς για να αποκτήσουν ασαφείς εύνοιες και να κερδίσετε κάποιον, εκφράζοντας δημόσια τις ιδέες και τις απόψεις σας χρησιμοποιώντας καλά λεγόμενα επιχειρήματα που υποτίθεται ότι είναι ευχάριστα σε όσους ακούνε, αλλά στην πραγματικότητα χειραγωγούν τα συναισθήματα, τα συναισθήματα και τη βούληση των ανθρώπων με παραπλανητικά και ψέματα.
Μια άλλη μορφή δημαγωγίας είναι όταν ένα άτομο μεγαλώνει για να προσελκύσει την αναγνώριση ή τον θαυμασμό των άλλων. Αβραάμ Λίνκολν περιγράφει τη δημαγωγία με την ακόλουθη φράση:
"Το Demagoguery είναι η ικανότητα ντυσίματος μικρών ιδεών με μεγάλες λέξεις".
Δημαγωγία του Αριστοτέλη
Στο βιβλίο Πολιτική, Ο Αριστοτέλης ορίζει η δημαγωγία ως η διαφθορά της δημοκρατίας, όπως η τυραννία αντιστοιχούσε στη διαφθορά της μοναρχίας. Ακόμα και ένας καλός βασιλιάς θα μπορούσε να γίνει τύραννος, εάν η λατρεία των υπαλλήλων του τον έκανε να σκέφτεται μόνο τον εαυτό του και να μην σκέφτεται τον λαό του.
ο υπερβολική επαίνους οι δικαστές μπορούν να κάνουν τον βασιλιά να πιστεύει ότι μόνο η ευημερία τους είναι σημαντική. Έτσι, ο βασιλιάς έγινε διεφθαρμένος, αλλά όχι μόνο: τον χειρίστηκαν προς όφελος των ίδιων των συκοφαντικών υπαλλήλων.
Ομοίως σήμερα η δημοκρατία είναι κατεστραμμένη χάρη στη δημαγωγία, όταν κάποια στοιχεία της πολιτικής τάξης (συγκρίσιμα με τα παλιά αυτιά) που πρέπει να υπηρετούν την κυριαρχία του λαού, χρησιμοποιούν στρατηγικές για να τους εξαπατήσουν, να κάνουν υποσχέσεις που δεν θα τηρηθούν ποτέ και όλα για δικό τους όφελος.
