Τι είναι η Εκπαίδευση:
Με την ευρύτερη έννοια, η εκπαίδευση σημαίνει τη διαδικασία με την οποία οι γνώσεις, οι συνήθειες, τα έθιμα και οι αξίες μιας κοινωνίας μεταδίδονται στην επόμενη γενιά.
Η εκπαίδευση προέρχεται από τα λατινικά εκπαιδευτικός που σημαίνει «βγάζω», «εκχύλισμα» και Θα εκπαιδεύσω που σημαίνει «τρένο», «διδάσκω».
Η εκπαίδευση περιλαμβάνει επίσης την αφομοίωση και την πρακτική των κανόνων ευγένειας, λιχουδιάς και ευγένειας. Ως εκ τούτου, στη δημοφιλή γλώσσα, η πρακτική αυτών των συνηθειών κοινωνικοποίησης ταξινομείται ως σημάδια α Καλή εκπαιδευση.
Από τεχνική άποψη, η εκπαίδευση είναι η συστηματική διαδικασία ανάπτυξης των φυσικών, πνευματικών και ηθικών ικανοτήτων του ανθρώπου, προκειμένου να ενσωματωθεί καλύτερα στην κοινωνία ή στη δική του ομάδα. Με άλλα λόγια, είναι μια μαθητεία για να ζήσει.
Τύποι εκπαίδευσης
Η εκπαίδευση είναι ένα παγκόσμιο και περίπλοκο φαινόμενο της κοινωνικής ζωής, απαραίτητο για τη συνέχεια των πολιτισμών. Περιλαμβάνει μια ποικιλία εμπειριών και τρόπων, τις οποίες μπορούμε να συνοψίσουμε τρεις τύποι στοιχειακά: το άτυπη εκπαίδευση, ο Άτυπη εκπαίδευση και το επίσημη εκπαίδευση.
Αυτοί οι τρεις τύποι είναι οι ευρύτεροι, αφού μέσα τους υπάρχει ολόκληρο το σύμπαν των εκπαιδευτικών μοντέλων, είτε ανά τομέα, τρόπο, περιοχή γνώσης κ.λπ.
Άτυπη εκπαίδευση
Είναι αυτό που λαμβάνεται μέσω πρακτόρων της καθημερινής ζωής. Για παράδειγμα, η εκπαίδευση που παρέχεται στην οικογένεια ή στην κοινότητα, η οποία συνεπάγεται τη μετάδοση συνηθειών κοινωνικοποίησης, κανόνων, αξιών, παραδόσεων, υγιεινής κ.λπ.
Άτυπη εκπαίδευση
Για Άτυπη εκπαίδευση όλα αυτά είναι κατανοητά συστηματικές εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες που δεν ευνοούν τον τίτλο, αλλά αυτό επιτρέπει την εκπαίδευση ατόμων σε διαφορετικά επαγγέλματα ή τομείς γνώσης.
Μπορεί να περιλαμβάνει το σύνολο των ακαδημιών εναλλακτικών τεχνών και χειροτεχνίας που προορίζονται για απλή απόλαυση, προσωπική βελτίωση ή επαγγελματική κατάρτιση. Για παράδειγμα, εκπαίδευση σε επαγγέλματα όπως μηχανική αυτοκινήτων, ηλεκτρικά, ξυλουργικά ή τοιχοποιία. βιοτεχνική και καλλιτεχνική εκπαίδευση κ.λπ.
Επίσημη εκπαίδευση
Η τυπική εκπαίδευση αναφέρεται στη συστηματική και προγραμματική κατάρτιση που παρέχεται σε εκπαιδευτικά ιδρύματα και κέντρα, δημόσια ή ιδιωτικά, σε παιδιά, νέους ή / και ενήλικες, με σκοπό την ανάπτυξη δεξιοτήτων (πνευματική, σωματική, καλλιτεχνική, κινητική κ.λπ.) και στάσεις ( ευθύνη, ηγεσία, συντροφικότητα, κοινωνικοποίηση κ.λπ.) απαραίτητη για την κοινωνική ανάπτυξη.
Λόγω του στρατηγικού της ρόλου στην κοινωνία, η επίσημη εκπαίδευση είναι που οδηγεί στον τίτλο. Αυτό σημαίνει ότι καταλήγει στην έκδοση ενός πιστοποιητικό ή δίπλωμα επικυρωμένο από τις αρμόδιες αρχές, δεόντως αναγνωρίζεται από το κράτος.
Τύποι τυπικής εκπαίδευσης
Η τυπική εκπαίδευση περιλαμβάνει ένα ευρύ σύμπαν ενδιαφερόντων και στόχων σύμφωνα με την ηλικιακή ομάδα του πληθυσμού, καθώς και τις αναπτυξιακές ανάγκες που υπάρχουν στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Μπορεί να ταξινομηθεί με διάφορους τρόπους. Ας γνωρίσουμε τα πιο σημαντικά.
Τύποι τυπικής εκπαίδευσης ανάλογα με το επίπεδο ή το βαθμό διδασκαλίας
Ανάλογα με το επίπεδο ηλικίας και τον εκπαιδευτικό στόχο, η επίσημη εκπαίδευση ταξινομείται ως:
Προσχολική εκπαίδευση
Η προσχολική εκπαίδευση είναι αυτή που διδάσκεται στα πρώτα χρόνια της παιδικής ηλικίας, περίπου μεταξύ 0 και 6 ετών. Αντιστοιχεί στο στάδιο που είναι συνήθως γνωστό ως νηπιαγωγείο ή νηπιαγωγείο.
Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, τα παιδιά λαμβάνουν υποστήριξη για την ανάπτυξη κοινωνικότητας, κινητικών δεξιοτήτων και συντονισμού. Για παράδειγμα: ακολουθώντας οδηγίες μέσω παιχνιδιού, περίγραμμα, χρωματισμός, μοντελοποίηση με πηλό, κοπή κ.λπ.
Πρωτοβάθμια εκπαίδευση
Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση προσανατολίζεται στη διδασκαλία του γραμματισμού, δηλαδή στη διαδικασία γραμματισμού των ατόμων, καθώς και στην απόκτηση εργαλείων για μάθηση και κατάρτιση σε αξίες. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση απευθύνεται συνήθως σε παιδιά ηλικίας μεταξύ 7 και 12 ετών. Αντιστοιχεί στην κλήση βασική εκπαίδευση.
Δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στοχεύει στην απόκτηση βασικών γνώσεων του πολιτισμού στις ανθρωπιστικές επιστήμες (γλώσσα, τέχνες, ιστορία), στις επιστήμες (μαθηματικά, φυσική, χημεία) και την τεχνολογία, καθώς και στην ενοποίηση της ιθαγένειας και στην ανάπτυξη της ευθύνης.
Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, που απευθύνεται συνήθως σε νέους μεταξύ 12 και 18 ετών (ανάλογα με τη χώρα), οι παραλήπτες πρέπει να ενισχύσουν τις συνήθειες σπουδών και εργασίας τους με βάση τη μελλοντική ένταξή τους στην κοινωνία.
Ανώτερη εκπαίδευση
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι αυτή που διδάσκεται σε πανεπιστήμια ή εξειδικευμένα ιδρύματα με επαγγελματική αναγνώριση (για παράδειγμα, μουσικά ωδεία). Έχει δύο βασικούς βασικούς σκοπούς:
- να εκπαιδεύσει τα άτομα για να ασκήσουν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα σε έναν εξειδικευμένο τομέα εργασίας
- να εκπαιδεύσει διανοούμενους που είναι υπεύθυνοι για τη διερεύνηση, παραγγελία, συστηματοποίηση, ανάλυση και διάδοση πολύτιμων πληροφοριών για την ανάπτυξη της κοινωνίας σε όλους τους τομείς της γνώσης. Αυτό ονομάζεται ερευνητικό έργο.
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση υποδιαιρείται σε διαφορετικά επίπεδα:
- Προπτυχιακό ή πτυχίο: εκπαιδεύει τους μαθητές για επαγγελματική εργασία σε ένα χώρο εργασίας, δηλαδή τους εξειδικεύει.
- Ειδίκευση: παρέχει στους επαγγελματίες χώρους για εξειδίκευση σε μια πτυχή του κλάδου.
- Πτυχίο μάστερ: Επιτρέπει στον επαγγελματία να ενοποιήσει τις γνώσεις του σχετικά με τον τομέα της εξειδίκευσης μέσω της έρευνας.
- Διδακτορικό: Σκοπός του είναι να εμβαθύνει τις ικανότητες για έρευνα και να ευνοήσει τη διατύπωση της αρχικής γνώσης.
Συνεχιζόμενη εκπαίδευση
Επίσης γνωστός ως εκπαίδευση κατ 'επέκταση, συνεχής εκπαίδευση ή δια βίου εκπαίδευση, η συνεχιζόμενη εκπαίδευση τέθηκε σε ισχύ πρόσφατα και είναι ένας από τους τρόπους της τυπικής εκπαίδευσης.
Η συνεχιζόμενη εκπαίδευση είναι μια πολιτική που στοχεύει να προσφέρει δωρεάν μαθήματα για την εκπαίδευση οποιουδήποτε ατόμου που έχει φτάσει στο βαθμό δευτεροβάθμιας ή άλλης τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ανάλογα με τα προσωπικά ή εργασιακά του ενδιαφέροντα.
Θεωρείται επίσημο στο βαθμό που προσφέρεται από πανεπιστήμια ή, ελλείψει αυτού, από ιδρύματα που υποστηρίζονται από πανεπιστήμια μέσω συμφωνιών συνεργασίας.
Η συνεχιζόμενη εκπαίδευση περιλαμβάνει μαθήματα με διάφορες μεθόδους (θεωρητικά ή πρακτικά) και τρόπους (πρόσωπο με πρόσωπο, αναμεμειγμένο ή σε απευθείας σύνδεση απόσταση).
Μετά την έγκριση κάθε μαθήματος, οι συμμετέχοντες φορείς προσφέρουν α πιστοποιητικό που εγκρίθηκε από πανεπιστήμιο ως εγγύηση ακαδημαϊκής αριστείας. Ωστόσο, επειδή είναι ανοιχτά στο κοινό, αυτά τα πιστοποιητικά δεν ευνοούν τον τίτλο, δηλαδή, δεν είναι αξιόπιστα για επικύρωση ή επανεπικύρωση.
Αυτά που συνήθως ευνοούν τον τίτλο καλούνται μαθήματα επέκτασης, αυστηρά προσανατολισμένη σε μεταπτυχιακούς επαγγελματίες. Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα ένα επαγγελματικό δίπλωμα.
Ειδική εκπαίδευση
Μέσα στην επίσημη εκπαίδευση υπάρχει μια ποικιλία γνωστή ως ειδική εκπαίδευση ή Ειδική εκπαίδευση. Αποσκοπεί στην ανάπτυξη των κοινωνικών, πνευματικών, σωματικών και ψυχολογικών δυνατοτήτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Τα προγράμματα ειδικής ή διαφορικής εκπαίδευσης απευθύνονται σε ομάδες με τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
- Θέματα με φυσικές ιδιαιτερότητες:
- Αισθητική αναπηρία: οπτική ή ακοή
- κινητική αναπηρία
- χρόνιες ασθένειες.
- Θέματα με πνευματικές ιδιαιτερότητες:
- διανοητικές ελλείψεις ·
- προικισμένος;
- διαταραχές προσωπικότητας.
- Θέματα με κοινωνικές ιδιαιτερότητες:
- Κακοποιημένοι ανήλικοι
- Ανήλικοι εθισμένοι στα ναρκωτικά
- Ανήλικοι σε κοινωνικό κίνδυνο.
Τύποι εκπαίδευσης ανά τομέα
Σύμφωνα με τον τομέα που το διαχειρίζεται, η εκπαίδευση μπορεί να είναι δημόσιο ή ιδιωτικός. Σε οποιαδήποτε από αυτές τις δύο περιπτώσεις, η εκπαίδευση πρέπει να αντιστοιχεί στο σχέδιο της κοινωνίας που προστατεύεται στο νομικό πλαίσιο του κράτους ως εγγυητής της ποιότητας και της κοινωνικής ευκολίας του εκπαιδευτικού έργου.
Δημόσια εκπαίδευση
ο δημόσια εκπαίδευση Είναι αυτό που μεταδίδεται μέσω των κρατικών θεσμών και συνήθως έχει επίσημο χαρακτήρα. Επειδή είναι προς το δημόσιο συμφέρον, η εκπαιδευτική υπηρεσία που παρέχεται από το κράτος δεν είναι κερδοσκοπική, αλλά ο σκοπός της είναι στρατηγικός.
Όσον αφορά το δημοτικό και το γυμνάσιο, το κράτος πρέπει να παρέχει εκπαίδευση δημόσια, δωρεάν και υποχρεωτικά. Όσον αφορά την πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ανάλογα με τη χώρα, το Κράτος μπορεί να προσφέρει δωρεάν πανεπιστήμια ή, ελλείψει αυτού, πανεπιστήμια που απαιτούν σημαντικά λιγότερες επενδύσεις από τα ιδιωτικά, προκειμένου να ευνοηθεί η κατάρτιση και η προώθηση των δημοφιλών τομέων στον επαγγελματικό τομέα.
Ιδιωτική εκπαίδευση
ο Ιδιωτική εκπαίδευση Είναι αυτό που διδάσκεται σε ιδιωτικά ιδρύματα. Μπορεί να περιλαμβάνει τόσο τις πρωτοβουλίες στη μη τυπική όσο και την επίσημη εκπαίδευση, καθώς και τα διαφορετικά επίπεδα της τελευταίας (βασική, ενδιάμεση ή ανώτερη εκπαίδευση). Αυτά τα ιδρύματα είναι για κέρδος.
Τύποι εκπαίδευσης σύμφωνα με τον τρόπο
Με τον τρόπο εννοούμε τον τρόπο με τον οποίο παρέχεται η εκπαίδευση, είτε πρόκειται για τυπική είτε για μη τυπική εκπαίδευση. Συνοψίζεται σε τρεις βασικούς τύπους:
- Εκπαίδευση στην τάξη: αυτό που διδάσκεται σε μια φυσική τάξη σε πραγματικό χρόνο.
- Εξ αποστάσεως εκπαίδευση ή διαδικτυακή εκπαίδευση: Παλαιότερα αναφερόταν σε αυτό που έγινε μέσω ενός συστήματος διδασκαλίας μέσω ταχυδρομείου. Σήμερα αναφέρεται στην εκπαίδευση που ασκείται σε εικονικά περιβάλλοντα μάθησης.
- Μικτή εκπαίδευση: ένα που συνδυάζει την πρόσωπο με πρόσωπο εκπαίδευση και την εξ αποστάσεως εκπαίδευση.
Τύποι εκπαίδευσης ανάλογα με τον τομέα της γνώσης
Η εκπαίδευση μπορεί επίσης να ταξινομηθεί ανάλογα με τον τομέα της γνώσης στον οποίο αναφέρεται, είτε ενσωματώνεται στην επίσημη εκπαίδευση είτε όχι. Ο κατάλογος μπορεί να είναι τόσο εκτεταμένος όσο υπάρχουν περιοχές ενδιαφέροντος. Θα επισημάνουμε τις ακόλουθες περιπτώσεις:
- Φυσική αγωγή: Είναι ένα που διεγείρει την ανάπτυξη των συνθηκών του σώματος (αντοχή, ευελιξία, αερόβια ικανότητα, αναερόβια ικανότητα, ταχύτητα, μυϊκή δύναμη) μέσω της συστηματικής σωματικής άσκησης. Για παράδειγμα: ρουτίνα άσκησης (τέντωμα, προθέρμανση, sit-ups, σανίδες κ.λπ.) ή ομαδικά αθλήματα (βόλεϊ, ποδόσφαιρο κ.λπ.).
- Καλλιτεχνική εκπαίδευση: Είναι προσανατολισμένη στην καλλιτεχνική εκτίμηση ή στην ανάπτυξη καλλιτεχνικών δεξιοτήτων. Για παράδειγμα: μουσική, πλαστικές τέχνες, φωτογραφία, υποκριτική κ.λπ.
- Θρησκευτική εκπαίδευση: προορίζονται για το σχηματισμό και την ένταξη των υποκειμένων στο σύμπαν των πεποιθήσεων, των αξιών και των κανόνων μιας συγκεκριμένης θρησκείας. Για παράδειγμα: ο κατεχεις Στην καθολική εκκλησία.
- Πολιτική εκπαίδευση: Στόχος της είναι η κατάρτιση των θεμάτων με γνώση των δικαιωμάτων και των καθηκόντων τους στο πλαίσιο μιας δεδομένης κοινωνίας. Για παράδειγμα: μαθήματα υπηκοότητας για αλλοδαπούς.
- Εκπαίδευση για εργασία: Είναι αυτό που προορίζεται για την πιστοποίηση των μαθημάτων σε ένα καθορισμένο εμπόριο. Για παράδειγμα: ξυλουργική, μηχανική, τοιχοποιία, κουζίνα, γραμματειακή και δακτυλογράφηση κ.λπ.
- Περιβαλλοντική εκπαίδευση: παρέχει εκπαίδευση στη φροντίδα του περιβάλλοντος και τονώνει την ανάπτυξη μοντέλων πρόληψης και προστασίας της φυσικής κληρονομιάς. Για παράδειγμα: μαθήματα ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης στερεών αποβλήτων.
- Φυσική αγωγή.
- Περιβαλλοντική εκπαίδευση.
Υποχρεωτική εκπαίδευση
Ο όρος Υποχρεωτική εκπαίδευση Προκύπτει από την αναγνώριση του καθολικό δικαίωμα στην εκπαίδευση πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, δικαίωμα που το κράτος υποχρεούται να εγγυηθεί. Επομένως, υπάρχει λόγος για δωρεάν και υποχρεωτική δημόσια εκπαίδευση.
Υπό αυτήν την έννοια, το κράτος είναι υπεύθυνο για τη δημιουργία και τη συντήρηση δημόσιων σχολείων για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, έτσι ώστε οι οικονομικές συνθήκες να μην στερούν το δικαίωμα στην επίσημη εκπαίδευση, καθώς η ένταξη των ατόμων στην κοινωνία και την κοινότητα εξαρτάται από αυτήν.
Η αρχή του Η υποχρεωτική εκπαίδευση επιβάλλει επίσης ευθύνη στους γονείς και τους κηδεμόνες ως ενεργά στελέχη για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην εκπαίδευση ανηλίκων υπό τη φροντίδα τους.
Οι εκπρόσωποι που, έχοντας τα μέσα και τις προϋποθέσεις, εμποδίζουν την επίσημη εκπαίδευση παιδιών και νέων, υπόκεινται σε νομικές αξιώσεις.
- Εκπαιδευτικό σύστημα
- Παιδαγωγία
Συναισθηματική εκπαίδευση
Σήμερα ακούτε πολλά για τη συναισθηματική εκπαίδευση. Πρόκειται για μια νέα εκπαιδευτική προσέγγιση που συνοδεύει τα θέματα στη διαχείριση των συναισθηματικών τους ικανοτήτων προκειμένου να διευκολύνει την ισορροπημένη ανάπτυξη του ατόμου τους σε συνάρτηση με τις δικές τους ανησυχίες. Το θέμα της συναισθηματικής εκπαίδευσης είναι, λοιπόν, το λεγόμενο συναισθηματική νοημοσύνη.
Επιτρέπει τη διοχέτευση των διαδικασιών του φόβου, του θυμού, του θυμού, της απογοήτευσης, καθώς και της ενίσχυσης των θετικών συναισθημάτων, αναζητώντας την ευημερία του ατόμου με τον εαυτό του και σε σχέση με το περιβάλλον του.
