Το δοκίμιο είναι ένα κείμενο μικρού ή μεσαίου μήκους γραμμένο σε πεζογραφία. είναι χρησιμοποιείται ευρέως στον ακαδημαϊκό, ανθρωπιστικό, κοινωνικό και επιστημονικό τομέα προκειμένου να δημοσιευθούν απόψεις, αναλύσεις και επιχειρήματα ειδικών, μαθητών, ερευνητών, μεταξύ άλλων.
Υπό αυτήν την έννοια, το δοκίμιο είναι ένα κείμενο γεμάτο υποκειμενικότητα στο οποίο μπορούν να αντιμετωπιστούν, μεταξύ άλλων, διάφορα θέματα πολιτικής, φιλοσοφίας, ιστορίας, οικονομίας, επιστήμης, δημοσιογραφίας, πολιτισμού.
Σύντομη επέκταση
Το δοκίμιο χαρακτηρίζεται από το ότι είναι μεσαίου ή μικρού μήκους. Ωστόσο, δεν προβλέπεται ελάχιστος ή μέγιστος αριθμός σελίδων που οριοθετούν τη δημιουργία αυτού του τύπου κειμένου.
Επομένως, μπορείτε να βρείτε δοκίμια που περιέχουν από πέντε σελίδες σε άλλες που, σχεδόν, μπορούν να φτάσουν το μήκος του σώματος ενός βιβλίου. Αυτό θα εξαρτηθεί από τον συγγραφέα και τη συσσώρευση επιχειρημάτων ή απόψεων που θέλετε να αναφέρετε σε μια συγκεκριμένη πτυχή.
Προσωπικό και αυστηρό
Ο συγγραφέας μιας έκθεσης χαρακτηρίζεται από τη σύνταξη ενός κειμένου με υποκειμενικότητα στο οποίο εκθέτει την ερμηνεία του για ένα συγκεκριμένο θέμα, το οποίο έχει μελετηθεί και αναλυθεί προηγουμένως.
Αν και εκτίθεται ένα μόνο θέμα, παρουσιάζεται υπό την κριτική ματιά του συγγραφέα, επομένως η γνώμη του, αν και βασίζεται σε ορισμένα επιχειρήματα, τείνει επίσης να είναι υποκειμενική.
Θέματα για συζήτηση
Η δημιουργία ενός δοκίμιου προκύπτει από την ανάγκη του συγγραφέα να παρουσιάσει κριτική, επαίνους ή προβληματισμούς σχετικά με ένα συγκεκριμένο θέμα, είτε πρόκειται για τον τομέα σπουδών, το έργο ή τη ζωή του γενικά. Ως εκ τούτου, η δημιουργία του είναι δωρεάν, αλλά περιορισμένη, ώστε να μην επεκτείνεται πάρα πολύ και να χάσει τον στόχο της.
Από την πλευρά της, το ακαδημαϊκό δοκίμιο πρέπει να ανταποκρίνεται σε έναν σκοπό, είτε πρόκειται για ανάλυση, έκθεση επιχειρημάτων, μεταξύ άλλων, καθώς μπορεί ακόμη και να είναι θέμα επιστημονικής, κοινωνικής, πολιτικής ή πολιτιστικής διάδοσης.
Εσωτερική δομή
Το δοκίμιο αποτελείται από τρία βασικά μέρη που είναι η εισαγωγή, η ανάπτυξη και τα συμπεράσματα. Πέρα από το να είναι ένα ελεύθερο κείμενο θέματος, το περιεχόμενο της έκθεσης πρέπει να παρουσιάζεται με ομαλό και συνεκτικό τρόπο για να διασφαλιστεί ότι ο αναγνώστης κατανοεί το μήνυμα του συγγραφέα.
Στο εισαγωγή τα θέματα που θα συζητηθούν παρουσιάζονται εν συντομία και καθαρά, καθώς και ο στόχος του εν λόγω κειμένου. Είναι ένας τρόπος να φέρει τον αναγνώστη πιο κοντά στο περιεχόμενο που θα αντιμετωπιστεί.
Τότε στο ανάπτυξη Οι απόψεις, τα επιχειρήματα, οι διαφορές, οι ομοιότητες και άλλες ιδέες που ο συγγραφέας επιθυμεί να μοιραστεί εκτίθενται. Δεν είναι απαραίτητο να ακολουθήσετε μια αυστηρή σειρά για τη σύνταξή του, οπότε ο συγγραφέας είναι ελεύθερος να παρουσιάσει το περιεχόμενο στην ευκολία του και υπό τη συγκεκριμένη και προσεκτική χρήση των διαθετικών πόρων.
Τέλος, στο συμπεράσματα εκτίθεται μια περίληψη αυτού που εξηγήθηκε στις προηγούμενες σελίδες και η γνώμη του συγγραφέα σχετικά με το θέμα που αναπτύχθηκε.
Στα ακαδημαϊκά δοκίμια είναι σημαντικό ο συγγραφέας να οργανώσει τις πληροφορίες και να συμμορφωθεί με τους κανόνες για την αναφορά κειμένων και την παρουσίαση της βιβλιογραφίας ή των πηγών στις οποίες βασίστηκε.
Τύποι δοκιμών
Ακολουθούν διάφοροι τύποι δοκιμών που μπορούν να πραγματοποιηθούν ανάλογα με το σκοπό τους.
- Επειχηρηματολογική έκθεση: παρουσιάζει αρκετά αμφισβητήσιμα επιχειρήματα για ένα συγκεκριμένο ζήτημα.
- Περιγραφική έκθεση: εκθέτει τα χαρακτηριστικά και τις απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με μια μελέτη, αντικείμενο, φαινόμενο, μεταξύ άλλων.
- Φιλοσοφική έκθεση: παρουσιάζουν θέματα που σχετίζονται με την ηθική και τα ηθικά.
- Ανακλαστικό δοκίμιο: Παρουσιάζουν αναλύσεις για διάφορα κοινωνικά, πολιτιστικά, πολιτικά, ιστορικά ζητήματα, μεταξύ άλλων.
- Επιστημονικό δοκίμιο: Είναι αυτή που ακολουθεί μια επιστημονική μέθοδο για να προτείνει μια διατριβή και να ανταποκριθεί σε ένα μόνο θέμα ενδιαφέροντος.
