Τι είναι η Elegy:
Η κομψότητα είναι α ποιητική σύνθεση στην οποία εκφράζονται θρήνοι και θλίψη για το θάνατο μιας αγάπης ή ενός αγαπημένου προσώπου, την απώλεια μιας ψευδαίσθησης ή για την εμπειρία οποιασδήποτε άλλης ατυχούς κατάστασης.
Η λέξη elegy προέρχεται από τα ελληνικά Έλεος, όνομα με το οποίο ορίστηκε ένα τραγούδι πένθους.
Είναι ένα είδος λυρικής που επιδιώκει να εκφράσει με λόγια τη συντομία της ζωής, θυμηθείτε τι έχει χαθεί και δώστε του ένα νέο σχήμα βασισμένο στη μνήμη, δηλαδή, μια αίσθηση ύπαρξης πέρα από την απώλεια ή την εξαφάνιση.
Ελληνική Elegy και Latin Elegy
Από την αρχαιότητα διατηρείται η σύνθεση των elegies. Στην ελληνική λογοτεχνία Η κομψότητα αποτελούταν από ένα ποίημα στανζά με δύο στίχους, ένα εξάμετρο και ένα πενταμέτρο, γνωστό ως ζεύγος elegiac, χαρακτηριστικό του ελληνο-λατινικού μετρητή και χρησιμοποιείται συνήθως στην προφορική παράδοση.
Η elegy ήταν ένα πολύ διαδεδομένο λυρικό είδος, στην αρχή του οποίου εκπροσωπήθηκε μέσω τραγουδιού και συνοδευόταν από τη μελωδία ενός φλαούτου.
Οι Έλληνες ποιητές, εκτός από την έκθεση του θανάτου ως το κύριο θέμα, συνέθεσαν επίσης στίχους σε ευρύτερα θέματα όπως καταστροφή, ήττες, αγάπη, το πέρασμα του χρόνου, νοσταλγία, μεταξύ άλλων.
Οι κύριοι εκπρόσωποι των elegies ήταν μεταξύ άλλων οι Έλληνες ποιητές Solón, Tirteo, Calino, Teognis, Mimnermo, Xenophanes, Sermónides. Αυτοί οι ποιητές ασχολήθηκαν ειδικά με την κηδεία, τον πόλεμο και άλλα θέματα θρήνου ή πένθους.
Αφ 'ετέρου, στα λατινικά λυρικά Οι ποιητές στην elegy ασχολήθηκαν με θέματα που ξεπερνούν το θάνατο, ειδικά για την τραγική αγάπη. Μεταξύ των Λατίνων ποιητών που ξεχωρίζουν για τις elegies τους είναι οι Ennio, Tibulo, Propercio και Ovidio.
Ισπανικός Elegy
Αργότερα, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, η κομψότητα αναπτύχθηκε μεταξύ Ισπανόφωνων ποιητών, αλλά με ένα λιγότερη νεκρική ή θρησκευτική αίσθηση.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η κομψότητα που έφτασε στην Ισπανία ήταν λατινικής παράδοσης, άρα η τάση της ήταν περισσότερο προς θέματα που σχετίζονται με την αγάπη.
Ωστόσο, Η elegy στα ισπανικά έπρεπε να προσαρμοστεί σε αυτήν τη γλώσσα, οπότε δεν μπορούσε να συνεχίσει με το στιλ του δίσκου elegiac.
Μεταξύ των Ισπανόφωνων ποιητών που ξεχωρίζουν για τις elegies τους είναι οι Jorge Manrique, Federico García Lorca, Octavio Paz, Pablo Neruda, Miguel Hernández, Miguel de Unamuno, μεταξύ άλλων.
Παράδειγμα:
Με το θάνατο ενός γιου (Miguel de Unamuno)
Κράτα με, καλό μου, έχουμε πεθάνει
ο καρπός της αγάπης
αγκαλιάστε με, η επιθυμία καλύπτεται
στο αυλάκι του πόνου.
Στο κόκαλο αυτού του χαμένου καλού,
που πήγαν σε όλα,
το λίκνο θα κυλήσει από τον γεννημένο,
του επόμενου.
