Τι είναι ο Κοινωνικός Δαρβινισμός:
Ο κοινωνικός Δαρβινισμός είναι α θεωρία που στοχεύει στην εφαρμογή των αρχών της εξέλιξης στην ανάπτυξη της κοινωνικής ιστορίας. Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, η επιβίωση της πιο κατάλληλης ή φυσικής επιλογής θα ήταν ορατή σε ιστορικά κινήματα, όπου οι κοινωνίες έχουν ανταγωνιστεί μεταξύ τους για να επικρατήσουν.
Αυτή η θεωρία προέκυψε στα μέσα του 19ου αιώνα από τις εικασίες του Χέρμπερτ Σπένσερ, ιδρύθηκε με τη σειρά του στη Μάλθους και στο Λάμαρκ. Η εμφάνιση της θεωρίας του Δαρβίνου το 1859 της έδωσε μια εμφανή σταθερότητα και, προφανώς, μεγαλύτερη άνθηση. Αρκετά σύντομα, το 1877, τα αξιώματα του Σπένσερ διαψεύδονταν από τον Τζόζεφ Φίσερ, ο οποίος ήταν το άτομο που επινόησε τον όρο «κοινωνικός Δαρβινισμός».
Για τους υπερασπιστές αυτής της θεωρίας, η ιστορία μπορεί να μελετηθεί από το παράδειγμα της εξέλιξης. Δηλαδή, οι θεωρητικοί της υποστηρίζουν ότι οι ίδιοι νόμοι που ισχύουν στη φύση ισχύουν και στην κοινωνική τάξη. Εάν οι νόμοι της φύσης είναι η επιβίωση των πιο κατάλληλων, η υπεράσπιση της ζωής κάποιου και οι νόμοι της κληρονομιάς, η κοινωνία πρέπει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο.
Τάσεις στον Κοινωνικό Δαρβινισμό
Μπορούν να αναγνωριστούν τουλάχιστον δύο τάσεις του κοινωνικού Δαρβινισμού: ο ατομικιστικός κοινωνικός Δαρβινισμός και ολιστικά εμπνευσμένος κοινωνικός Δαρβινισμός.
Ατομικιστικός κοινωνικός Δαρβινισμός
Σύμφωνα με τον ατομικιστικό κοινωνικό Δαρβινισμό, το άτομο είναι ο θεμελιώδης κοινωνικός οργανισμός, ο οποίος εφαρμόζει τους νόμους της φύσης και, από κοινού με τους συναδέλφους του στον αγώνα, αναπαράγει τη συμπεριφορά κοινωνικά.
Ολιστικά εμπνευσμένος κοινωνικός Δαρβινισμός
Μια άλλη τάση του Δαρβινισμού είναι γνωστή ως ολιστική έμπνευση. Σύμφωνα με αυτό, ο θεμελιώδης κοινωνικός οργανισμός είναι η κοινότητα και όχι το άτομο. Είναι η κοινωνία που κινητοποιεί τον αγώνα μεταξύ φυλών.
Ο Charles Darwin και ο κοινωνικός Δαρβινισμός
Αν και δεν είναι σαφές εάν ο ίδιος ο Charles Darwin θα ήταν πεπεισμένος για την εφαρμογή αυτής της θεωρίας στην κοινωνική ιστορία, είναι γνωστό ότι θεώρησε ότι η κρανιακή ικανότητα σχετίζεται με τη νοημοσύνη και ότι, στην αρχή, πίστευε ότι αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει την υπόθεση ". υπεροχή "της μιας φυλής ή του φύλου από την άλλη.
Ωστόσο, λίγο μετά την ανάρτηση Η προέλευση των ειδών, Δημοσιεύει ο Ντάργουιν Η ένωση του ανθρώπου (1871), όπου αντιτίθεται σε αυτό το αξίωμα. Εκεί μελετά την κοινωνική συμπεριφορά και κατανοεί ότι, σε αντίθεση με ό, τι συμβαίνει στη φύση, είναι εγγενές στην ανθρώπινη κατάσταση να προστατεύει και να προστατεύει τους πιο αδύναμους δεσμούς της αλυσίδας, έτσι ώστε να διαδίδουν επίσης τη δική τους φύση. Αυτός ο τύπος ανάλυσης καταλήγει να τον διακρίνει από τους υπερασπιστές της θεωρίας του κοινωνικού Δαρβινισμού.
Δείτε επίσης τον Δαρβινισμό.
Διαμάχη γύρω από τον κοινωνικό Δαρβινισμό
Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο καπιταλισμός ήταν σε πλήρη ανάπτυξη σε ορισμένα έθνη όπως η Αγγλία. Επιπλέον, προς το τέλος αυτού του αιώνα επιβεβαιώθηκε μια νέα φάση και μορφή του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Ως εκ τούτου, αυτή η θεωρία έγινε ευρέως αποδεκτή στη Δυτική κοινωνία, καθώς χρησίμευσε ως ψευδοεπιστημονική δικαιολογία για εκστρατείες εκμετάλλευσης, επιβολής και κυριαρχίας σε ξένες κουλτούρες, υπό το επιχείρημα της επιβίωσης του πιο ισχυρού.
Όσοι αμφισβήτησαν αυτές τις θεωρίες επεσήμαναν την αβάσιμη φύση τους και την έλλειψη αυστηρών μελετών και αναλύσεων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν αυτούς τους ισχυρισμούς. Πράγματι, η θεωρία του κοινωνικού Δαρβινισμού χρησιμοποιήθηκε για να υποστηρίξει την υπεροχή της λευκής φυλής έναντι άλλων, με βάση την επιβολή της κυριαρχίας της στον κόσμο. Η επιρροή του είναι ορατή στη θεωρητική διατύπωση του Ναζισμού του Αδόλφου Χίτλερ και του φασισμού του Μπενίτο Μουσολίνι, καθώς και στις ρατσιστικές, ξενοφοβικές, υπερεθνικιστικές και νεοϊμπεριαλιστικές προσεγγίσεις διαφορετικών ιστορικών κινημάτων.
