Τι είναι η αστική τέχνη:
Αστική τέχνη, επίσης γνωστή ως τέχνη του δρόμου, είναι ένα κατηγορία που περιλαμβάνει το σύνολο των πλαστικών-πολιτιστικών εκδηλώσεων που έχουν τον δημόσιο χώρο ως τοποθεσία, και των οποίων η παραγωγή αψηφά συχνά τα νομικά πλαίσια. Για το λόγο αυτό, συνήθως σχετίζεται με υποκαλλιέργειες ή αντίθετες καλλιέργειες των πιο διαφορετικών τύπων.
Μέσα στην αστική τέχνη o τέχνη του δρόμου μπορούμε να αναφέρουμε τεχνικές όπως γκράφιτι, διάτρητο, εκτύπωση οθόνης, κολάζ, σχεδιασμός αφίσας, αυτοκόλλητα ή αυτοκόλλητα, επαναχρησιμοποίηση κ.λπ.
Δικα τους αγκύλες Συνήθως είναι προσόψεις, στέγες, τρένα, αποχέτευση, μπάζα, δημόσιες τουαλέτες, κούτσουρα, πινακίδες, σήραγγες, βοηθητικά κουτιά, πεζοδρόμια, πεζοδρόμια και κάθε είδους στοιχεία του αστικού τοπίου που προσφέρουν δικαιολογία παρέμβασης.
Μεταξύ των πιο αναγνωρισμένων καλλιτεχνών του μπορούμε να αναφέρουμε τους Jean Basquiat (SAMO), Banksy, Obey, Jojone, Pez, Slinkachu, Stik, Lady Pink, Swoon, Ella & Pitr, μεταξύ πολλών άλλων.
Banksy: Διακοπή και αναζήτηση
Διαφορά μεταξύ αστικής τέχνης και δημόσιας τέχνης
Αστική τέχνη να μην συγχέεται με τη δημόσια τέχνη. Και οι δύο μοιράζονται το γεγονός ότι βρίσκονται στην πόλη, αλλά διαφέρουν στο ότι η αστική τέχνη είναι παράνομη και, ως εκ τούτου, υπόκειται σε αφαίρεση από τη μια στιγμή στην άλλη, είναι εφήμερη. Από την άλλη πλευρά, η δημόσια τέχνη είναι νόμιμη, είναι μέρος των σχεδίων αστικοποίησης του κράτους και έχει κληρονομικό χαρακτήρα, για τον οποίο φιλοδοξεί να διαιωνίσει και να λάβει συντήρηση.
Ωστόσο, η ενοποίηση της αισθητικής της αστικής τέχνης και ο πολλαπλασιασμός των εκδηλώσεών της, έχουν κάνει κάποιους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς να το προωθήσουν. Για παράδειγμα, ορισμένα δημοτικά επιμελητήρια έχουν χώρους στην πόλη που έχουν σχεδιαστεί για καλλιτέχνες να πραγματοποιούν παρεμβάσεις. Επίσης, ιδιωτικοί τομείς ή ιδρύματα διαφόρων ειδών προσέλαβαν αστικούς καλλιτέχνες για να παρεμβαίνουν στις προσόψεις των κτιρίων τους και να επικοινωνούν μια νεανική και ανανεωμένη εικόνα. Με αυτόν τον τρόπο προβλέπουν επίσης μια πιθανή «βανδαλισμό».
Και στις δύο περιπτώσεις, ορισμένοι αστικοί καλλιτέχνες το βλέπουν με αντίσταση και το θεωρούν απειλή για την τάση, καθώς το αντιλαμβάνονται ως στρατηγική κοινωνικού ελέγχου με σκοπό την εξάλειψη του ανατρεπτικού και κριτικού χαρακτήρα των εκδηλώσεών του.
Δείτε επίσης:
- Γκράφιτι
- Μεμβράνη πολυγράφου.
Προέλευση της αστικής τέχνης
ο τέχνη του δρόμου Γεννήθηκε στη μαζική κοινωνία ή στην καταναλωτική κοινωνία γύρω στη δεκαετία του 1960. Αυτή τη φορά ήταν μεγάλης πολιτικής διαμάχης, ειδικά στον πληθυσμό των νέων που αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Βιετνάμ ή που αγκάλιασαν τις αριστερές ιδεολογίες.
- Αριστερή πολιτική.
Η γέννηση της αστικής τέχνης συμβαδίζει με τη γέννηση των γκράφιτι, τα οποία αρχικά μόλις διέδωσαν πολιτικά συνθήματα στους δρόμους της πόλης. Σιγά-σιγά έγινε πλαστική τέχνη, και γκράφιτι συμμορίες ανταγωνίστηκαν ο ένας τον άλλον για ηγεμονία στην περιοχή, αφήνοντας ένα μήνυμα προς την καθιερωμένη κοινωνική τάξη. Σταδιακά εμφανίστηκαν άλλες τεχνικές και μορφές παρέμβασης, όπως διάτρητα ή αφίσες.
Ως συνέπεια του παράνομου, επεμβατικού και αναστατωτικού χαρακτήρα της, η αστική τέχνη ήταν πάντα αμφιλεγόμενη και δημιουργούσε έντονες συζητήσεις στην κοινωνία. Πράγματι, τα έργα ταξινομήθηκαν ως βανδαλισμοί και οι συγγραφείς τους ως βανδαλιστές, και γι 'αυτό συνήθως αφαιρέθηκαν από το δημόσιο δρόμο το συντομότερο δυνατό.
Μόνο στη δεκαετία του 1990 εμφανίστηκε ο όρος «αστική τέχνη» ή «τέχνη του δρόμου», από τότε είχε εμφανιστεί μια πλαστική γλώσσα που άξιζε την προσοχή.
Οι δημιουργοί αυτών των μορφών είχαν αναπτύξει μια ξεχωριστή ιδέα και στυλ που προσέλκυσε τους κριτικούς και τους κοινωνιολόγους, παρά την εφήμερη φύση των έργων.
Έτσι, μέρος της στρατηγικής για τη διαιώνιση της ήταν η φωτογραφική τεκμηρίωση και, επί του παρόντος, η διάδοση σε δίκτυα.
Δείτε επίσης:
- Ποπ Αρτ.
- Υποκαλλιέργεια.
