15 χαρακτηριστικά του ρομαντισμού

Ο ρομαντισμός ήταν ένα πολιτιστικό, καλλιτεχνικό και λογοτεχνικό κίνημα που πραγματοποιήθηκε στην Ευρώπη κατά τη μετάβαση από τον 18ο έως τον 19ο αιώνα. Προηγούμενο από το γερμανικό κίνημα Sturm und Drang (καταιγίδα και ορμή), ο αντίκτυπός του ήταν τέτοιας τάξης που τροποποίησε την έννοια και το ρόλο της τέχνης στη νεωτερικότητα. Αυτό έγινε εφικτό από τα ιδιαίτερα καινοτόμα χαρακτηριστικά του κινήματος. Ας δούμε.

1. Απόρριψη του νεοκλασικισμού και του Διαφωτισμού

Francisco de Goya και Lucientes: Fragment Το όνειρο του λόγου παράγει τέρατα. 1799. Χάραξη και υδατογράφημα σε χαρτί. Αρχικές μετρήσεις: ύψος 213 mm πλάτος x 151 mm.

Ο ρομαντισμός εμφανίστηκε αρχικά στην Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία σε αντίθεση με το πνευματικό κίνημα του Διαφωτισμού και τη νεοκλασική καλλιτεχνική του έκφραση, όπου εκτιμήθηκε η λογική, η λογική και η αντικειμενικότητα, που οδήγησαν γρήγορα στην τυποποίηση των μορφών και του περιεχομένου.

2. Εξύψωση συναισθημάτων και υποκειμενικότητας

Κατά συνέπεια, το κέντρο του ρομαντισμού περιστράφηκε γύρω από την ανύψωση των συναισθημάτων και της υποκειμενικότητας, η οποία επέτρεψε την απελευθέρωση των καλλιτεχνών και της τέχνης.

3. Εξέγερση ενάντια στους κανόνες της τέχνης και της λογοτεχνίας

Οι καλλιτέχνες του Ρομαντισμού αντιτάχθηκαν στην ακαμψία του ακαδημαϊκού και απελευθέρωσαν την τέχνη από τους κανόνες, οι οποίοι ευνόησαν την έκρηξη της καλλιτεχνικής δημιουργικότητας.

4. Λατρεία του εαυτού και του ατομικισμού

Caspar David Friedrich: Απόσπασμα από Ο περιπατητής πάνω από τη θάλασσα των νεφών. 1818. Λάδι σε καμβά. Αρχικές μετρήσεις ύψους 95 cm πλάτους x 75 cm.

Αν πριν ο καλλιτέχνης έπρεπε να δημιουργήσει σύμφωνα με την επιτροπή και να περιοριστεί στις προθέσεις του προστάτη, με την ελευθερία που αποκτήθηκε ο καλλιτέχνης θα μπορούσε να επικεντρωθεί στην ατομικότητα.

5. Αξιολόγηση της πρωτοτυπίας

Επομένως, κατά τη διάρκεια του ρομαντισμού, η πρωτοτυπία γίνεται κριτήριο καλλιτεχνικής αξιολόγησης, και γι 'αυτό η ιδέα ότι η τέχνη πρέπει να ανταποκρίνεται στην παράδοση, να τη συνεχίζει ή να την τελειοποιεί αφήνεται πίσω.

6. Ευαισθησία

Αντιμέτωπος με την ιδέα της κλασικής, λιτός, ομαλής και ισορροπημένης ομορφιάς, ο ρομαντισμός βάζει την ιδέα της υπεροχής μπροστά της, σύμφωνα με την οποία η ομορφιά μπορεί να βρεθεί σε αυτό που είναι τρομερό και άβολο, σε αυτό που, αν και όχι ήρεμο, ενοχλεί και κινείται.

7. Εξύψωση της φαντασίας

Το ρομαντικό κίνημα χαρακτηρίζεται από απελευθέρωση φαντασιώσεων, ονείρων, του υπερφυσικού και της πρόκλησης τόσο στις καλλιτεχνικές εκφράσεις όσο και στη λογοτεχνία.

8. Νοσταλγία για το παρελθόν

Όντας ένα κρίσιμο κίνημα με το κοινωνικοπολιτισμικό πλαίσιο και τον σύγχρονο, νεοκλασικισμό του, ο ρομαντισμός ανέπτυξε μια νοσταλγία για το παρελθόν, την οποία θεωρούσαν ως καλύτερη εποχή.

9. Ενδιαφέρον για τον Μεσαίωνα και το Μπαρόκ

Ο Μεσαίωνας, ειδικά εκείνος που συνέπεσε με τη γοτθική τέχνη, ήταν για τους ρομαντικούς το σύμβολο της πνευματικότητας και του μυστικισμού, γι 'αυτό συχνά προσφεύγονταν σε αυτό ως έμπνευση ή ως θέμα.

Το Μπαρόκ, από την πλευρά του, αντιπροσώπευε τη συνθετική ελευθερία, την απελευθέρωση των συναισθημάτων, των εφέ και της ευχαρίστησης, η οποία είχε στενή σχέση με τους δημιουργικούς και εκφραστικούς σκοπούς του ρομαντισμού.

10. Ενδιαφέρον για τα εξωτικά

Ο ρομαντισμός επιδιώκει να σπάσει με τη δυτική παράδοση στο εξωτικό, δηλαδή στους ξένους πολιτισμούς που εξιδανικεύτηκαν, συχνά κάτω από το παράδειγμα του καλού άγριου. Για παράδειγμα, ο Orientalism και η εξιδανικευμένη φιγούρα των Αμερικανών Αβορίγινων.

11. Ενδιαφέρον για δημοφιλή θέματα και πολιτισμούς

Μια άλλη πηγή νοσταλγίας για το παρελθόν εκφράστηκε στο ενδιαφέρον για τη διάσωση της λαϊκής σοφίας, της λαογραφίας και των θρύλων, που έδωσαν στον ρομαντισμό μια ισχυρή έμφαση στο εθνικιστικό συναίσθημα.

12. Εθνικισμός

Eugene Delacroix: Η ελευθερία καθοδηγεί τους ανθρώπους. 1830. Λάδι σε καμβά. 2,6 χ 3,25 μ.

Ο εθνικισμός ήταν για τους ρομαντικούς την έκφραση του συλλογικού εαυτού και συνδέθηκε στενά με τον πολλαπλασιασμό των εθνικών κρατών στο πέρασμα από τον 18ο έως τον 19ο αιώνα. Η έμφαση του, ωστόσο, δεν ήταν στην ίδια τη θεσμικότητα, αλλά στην ταυτότητα του πόλη.

13. Αξιολόγηση των γλωσσών

Στον ρομαντισμό, τα λαϊκά πρωταθλήματα πήραν μεγάλη σημασία, αφού έγιναν όπλο εθνικιστικής έκφρασης. Οι εθνικές λογοτεχνίες απολάμβαναν μια εξαιρετική διάδοση, όπως και η μουσική. Και στο τελευταίο, οι όπερες στην εθνική γλώσσα ξεχώρισαν ακριβώς, γεγονός που αμφισβήτησε την παράδοση που τους ανάγκασε να γραφτούν στα ιταλικά.

14. Ρομαντικά θέματα

Μεταξύ των πιο συχνών θεμάτων, επικεντρώθηκαν στα ακόλουθα:

• Αγάπη, πάθος και συγκίνηση.
• Το έθνος, η ιστορία και οι άνθρωποι.
• Θρησκεία, σκανδιναβικές μυθολογίες και πνευματικότητα.
• Η μεσαιωνική φαντασία φανταστική.
• Ο ανατολισμός και ο αυτοχθής κόσμος.
• Θάνατος, με έμφαση στην αυτοκτονία.
• Το τοπίο ως μεταφορά για τον εσωτερικό κόσμο του θέματος.

15. Ισχυρός ιδεαλισμός

Αυτό το κίνημα ήταν εξαιρετικά ιδεαλιστικό, όχι μόνο σε καλλιτεχνικό αλλά και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Δεν ήταν ασυνήθιστο οι καλλιτέχνες του Ρομαντισμού να εμπλέκονται σε διάφορες πολιτικές αιτίες ή πνευματικά κινήματα.

Έργα και εκπρόσωποι του Ρομαντισμού

Συγγραφείς

• Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832). Παίζει: Οι κακές παρεμβάσεις του νεαρού Werther.
• Λόρδος Μπάιρον (1788-1824). Παίζει: Κάιν Γ Προσκυνήματα του Childe Harold.
• Victor Hugo (1802 - 1885). Παίζει: Οι άθλιοι.

Πλαστικοί καλλιτέχνες

• Caspar David Friedrich (1774-1840). Παίζει: Μοναχός στην παραλία.
• Eugene Delacroix (1798-1863). Παίζει: Η ελευθερία καθοδηγεί τους ανθρώπους.
• Francisco de Goya y Lucientes, μεταβατικός ζωγράφος (1746-1828). Παίζει: Τα όνειρα της λογικής παράγουν τέρατα.

Μουσικοί

• Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827). Παίζει: Συμφωνική αρ. 9.
• Franz Schubert (1797-1828). Παίζει: Ave Μαρία.
• Robert Schumann (1810-1856). Παίζει: Dichterliebe (Αγάπη και ζωή ενός ποιητή).