Τι είναι το Theodicy:
Το Theodicy είναι ένα μέρος της φιλοσοφίας που είναι υπεύθυνη για την εξήγηση και την επίδειξη, με ορθολογικό τρόπο, της παντοδυναμίας του Θεού, των ιδιοτήτων του και της ύπαρξης του κακού.
Η λέξη Θεοδία προέρχεται από τα Ελληνικά θεος, που σημαίνει «Θεός» και λένε που μεταφράζεται ως «δικαιοσύνη», γι 'αυτό η θεοδικία νοείται ως «δικαιολογία του Θεού».
Πρέπει να σημειωθεί ότι η θεοδικία είναι μέρος της φυσικής θεολογίας, η οποία καλύπτει γενικότερες πτυχές όπως η ανακάλυψη των στοιχείων του Θεού χωρίς να βασίζεται σε υπερφυσικά γεγονότα.
Theodicy και Leibniz
Ο όρος θεοδικία δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό φιλόσοφο Γκότφριντ Γουίλμπελ Λίμπνιτς στο βιβλίο του Δοκίμιο της Θεοδίας. Σχετικά με την καλοσύνη του Θεού, την ελευθερία του ανθρώπου και την προέλευση του κακού, επίσης γνωρίζει ως Θεοδία.
Ωστόσο, λίγο καιρό αργότερα η θεοδικία του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου ειρωνικό Leibniz με τη δημοσίευση του σατιρικού μυθιστορήματός του Αφελής.
Τώρα, σε αυτή τη θεωρία, ο Λίμπνιζ παρουσίασε την ορθολογική του μελέτη για τον Θεό, την ελευθερία του ανθρώπου και την ύπαρξη του κακού. Ωστόσο, ο Άγιος Αυγουστίνος ανέφερε ήδη τη θεοδικία πολύ πριν από τον Λίμπνιτς, ο οποίος συνδυάζει μια σειρά από φιλοσοφικές και θρησκευτικές γνώσεις για να δικαιολογήσει την ύπαρξη τόσο του Θεού όσο και του κακού.
Ομοίως, ο Λίμπνιζ ασχολήθηκε με την αποσαφήνιση στο βιβλίο του των αντιφάσεων στις σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ πνευματικών πεποιθήσεων για τον Θεό και ορθολογικών σκέψεων για τη φύση και των αδικιών που βιώνουν τα ανθρώπινα όντα.
Δηλαδή, η θεοδικία συλλέγει και προσπαθεί να απαντήσει σε όλες αυτές τις αμφιβολίες που σχετίζονται με την πίστη, το λόγο, το πνευματικό, το φυσικό, το καλό και το κακό, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη ότι όλα δημιουργήθηκαν μέσω της καλοσύνης του Θεού.
Ως εκ τούτου, το κακό δικαιολογεί ακόμη και την ύπαρξη του Θεού για την επίτευξη της ελευθερίας του ανθρώπου. Έτσι, ο Leibniz πιστοποιεί ότι ο Θεός δημιούργησε τον καλύτερο δυνατό κόσμο.
