Τι είναι η μπαρόκ λογοτεχνία:
Η μπαρόκ λογοτεχνία είναι α λογοτεχνικό ύφος ποίησης, πεζογραφίας, αφήγησης και θεάτρου, στο οποίο είναι κάνει αξιοσημείωτη χρήση της διακοσμητικής γλώσσας να περιγράψει εικόνες, καταστάσεις και συναισθήματα σε κείμενα.
Η μπαρόκ λογοτεχνία αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του VXII αιώνα τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Λατινική Αμερική, και είναι η αντίθεση της αναγεννησιακής λογοτεχνίας, και οι δύο λογοτεχνικές μορφές ήταν μέρος της Χρυσής Εποχής, μια εποχή κατά την οποία η λογοτεχνική δημιουργία ήταν αποδοτική, ειδικά στην Ισπανία.
Ωστόσο, το μπαρόκ στιλ αντικατοπτρίστηκε επίσης σε άλλες καλλιτεχνικές εκφράσεις όπως ζωγραφική, γλυπτική, αρχιτεκτονική και μουσική. Σε όλους αυτούς τους κλάδους της τέχνης, καθώς και στη λογοτεχνία, το μπαρόκ ξεχωρίζει για την υπερβολική χρήση πόρων διακόσμησης, υπερφορτώνοντας όλα τα έργα τέχνης με υπερβολικό και υπερβολικό τρόπο.
Το μπαρόκ καλλιτεχνικό κίνημα χαρακτηρίζεται από την ελευθερία του να παραμορφώνει, να αναδημιουργεί και να εκθέτει λογοτεχνικούς και καλλιτεχνικούς πόρους με πολύπλοκο τρόπο. Γι 'αυτόν τον λόγο, είναι αντίθετο στην Αναγέννηση, η οποία είχε αναδειχθεί ως ανανέωση της κλασικής κουλτούρας, αλλά, στην οποία το μπαρόκ στυλ αργότερα αντιτάχθηκε.
Δείτε επίσης μπαρόκ.
Η μπαρόκ λογοτεχνία επικεντρώνεται σε θέματα όπως η απογοήτευση, τα ψέματα, η απαισιοδοξία, ο εφήμερος, ο αγώνας, τα συναισθήματα που βιώνουν τα άτομα σε όλη τη ζωή.
Όμως, πέρα από τη θεματική απαισιοδοξία, αυτά τα συναισθήματα και οι εικόνες περιγράφηκαν με μια πλούσια και υπερβολική χρήση λογοτεχνικών μορφών, οι οποίες με τη σειρά τους είναι εμφανείς.
Ισπανική μπαρόκ λογοτεχνία
Η ισπανική μπαρόκ λογοτεχνία είναι η πιο εξέχουσα αφού συμπίπτει με διαφορετικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές καταστάσεις που επηρέασαν την κοινωνία εν γένει.
Ως αποτέλεσμα, η ισπανική μπαρόκ λογοτεχνία περιλαμβάνει και υπερβάλλει και τα δύο θέματα απαισιοδοξίας και απογοήτευσης, καθώς και κοινωνική ανισότητα, δυστυχίες, πληγές, αισθήματα μεγαλείου, αγάπη, θρησκεία, μεταξύ άλλων.
Μπαρόκ ποίηση
Παρομοίως, υπήρχε μια σημαντική ποιητική παραγωγή, εξίσου υπερφορτωμένη και υπερβολική με τεχνουργήματα. Ωστόσο, στην μπαρόκ ποίηση εμφανίστηκαν δύο στιλιστικά ρεύματα που ονομάζονται Conceptismo (ο Francisco Quevedo ήταν ο κύριος εκθέτης του) και Culteranismo (που εκτέθηκε στα έργα του Luis de Góngora).
Μπαρόκ πεζογραφία
Η μπαρόκ πεζογραφία είχε τη μεγαλύτερη αιχμή της με τα έργα του Miguel de Cervantes και το μυθιστόρημα picaresque. Άλλοι σημαντικοί συγγραφείς της μπαρόκ αφήγησης είναι οι Μπαλτάσαρ Γκρατσιάν, Φρανσίσκο Κουβέδο, Λόπε ντε Βέγκα, μεταξύ άλλων.
Μπαρόκ θέατρο
Το μπαρόκ θέατρο χαρακτηρίζεται από κωμωδίες ή παράσταση βιβλικών ιστοριών. Από την πλευρά τους, οι κωμωδίες συνδέουν το τραγικό με το κόμικ. Οι κύριοι εκθέτες του ήταν οι Pedro Calderón de la Barca, Lope de Vega και Tirso de Molina.
Χαρακτηριστικά της μπαρόκ λογοτεχνίας
Μεταξύ των κύριων χαρακτηριστικών της μπαρόκ λογοτεχνίας μπορούν να αναφερθούν τα ακόλουθα:
- Τα εκτεθειμένα θέματα αντανακλούν τα πιο εκκρεμή γεγονότα του δέκατου έβδομου αιώνα, όπως πείνα, πανούκλα, πνευματικότητα, αγάπη, θάνατο, απαισιοδοξία, απογοήτευση, μεταξύ άλλων. Πολλά από αυτά τα θέματα παρουσιάστηκαν μέσω της κωμωδίας.
- Η μπαρόκ λογοτεχνία γεννήθηκε σε αντίθεση με την αναγεννησιακή λογοτεχνία.
- Υπερβολική χρήση και υπερβολή λογοτεχνικών πόρων, επομένως παρέχει μεγαλύτερη πολυπλοκότητα στην ερμηνεία του περιεχομένου της.
- Η γλώσσα εμπλουτίστηκε με την ενσωμάτωση των όρων Conceptismo και Culteranismo.
- Ο σαρκασμός και η ειρωνεία χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση συναισθημάτων απογοήτευσης και μελαγχολίας.
