Τι είναι η ελληνική λογοτεχνία:
Καλούμε ελληνική λογοτεχνία όλα αυτά που γράφτηκαν από συγγραφείς που προέρχονται από την Ελλάδα ή την ελληνική γλώσσα.
Γενικά, όταν μιλάμε για ελληνική λογοτεχνία αναφερόμαστε στην αρχαία ή την κλασική ελληνική λογοτεχνία.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όταν λέμε ελληνική λογοτεχνία μπορούμε επίσης να αναφερόμαστε στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.
Αρχαία ελληνική λογοτεχνία
Η αρχαία ελληνική λογοτεχνία, γνωστή και ως κλασική ελληνική λογοτεχνία, είναι αυτή πριν από το 300 π.Χ. από. Με αυτή την έννοια, περιλαμβάνει τα παλαιότερα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας έως τον τέταρτο αιώνα και την άνοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Υπάρχουν τρία θεμελιώδη είδη στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: η επική ποίηση, η λυρική ποίηση και το θέατρο.
Ελληνική επική ποίηση
Το έπος ήταν ένα πολύπλευρο είδος στην Αρχαία Ελλάδα. Ήταν επικά ποιήματα χωρισμένα σε τραγούδια και τα δύο Ιλιάδα ως το Οδύσσεια, και οι δύο από την ιδιοκτησία αποδίδονται στον Όμηρο.
Η Ιλιάδα αφηγείται την πολιορκία της Τρωγμένης πόλης της Τροίας από τους Έλληνες, ενώ η Οδύσσεια λέει τις περιπέτειες του Οδυσσέα, ήρωα του Τρωικού Πολέμου, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην πατρίδα του, την Ιθάκη.
Ένα άλλο παράδειγμα της επικής ποίησης είναι το έργο Θεογονία, που συνέθεσε ο Ησίοδος, όπου αναφέρεται η προέλευση του κόσμου και η γενεαλογία των θεών.
Συγγραφείς και έργα
- Ομηρος: Η Ιλιάδα, Η Οδύσσεια.
- Ησιόδος: Θεογονία.
Ελληνική λυρική ποίηση
Η ελληνική λυρική ποίηση της οποίας έχουμε νέα αρχίζει να καλλιεργείται μεταξύ του 8ου και του 7ου αιώνα π.Χ. του Γ. Συντάχθηκε για να απαγγέλλεται με τη συνοδεία μιας λύρας, εξ ου και το όνομά του.
Η λυρική ποίηση χαρακτηρίζεται από προσαρμογή σε μετρητή, ρυθμό και ποιήματα. Φέρνει μια υποκειμενική άποψη στα αρχαία λογοτεχνικά είδη. Είναι από αυτήν που ξέρουμε ως σύγχρονη ποίηση.
Συγγραφείς
Ελληνιστικοί εμπειρογνώμονες από την Αλεξάνδρεια δημιούργησαν έναν κανόνα εννέα Έλληνες λυρικοί ποιητές Ονομάζονται στη συνέχεια: Σαπφώ, Αλκαίος της Μυτιλήνης, Ανακρέων, Αλκμά της Σπάρτης, Íbico, Stesícoro, Simónides de Ceos, Pindar, Baquílides, στις οποίες θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τους Archilochus, Xenophanes και Solon.
Δείτε περισσότερα για τη Λυρική Ποίηση.
Ελληνικο θεατρο
Η ελληνική δραματική λογοτεχνία αποτελείται από τραγωδίες και κωμωδίες. Αναδύεται τον V αιώνα α. του Γ. από τις Διονυσιακές λατρείες.
Πολλά από τα έργα εμπνεύστηκαν από θρύλους θεών και ηρώων της μυθολογίας, και προσπάθησαν να προκαλέσουν μια καθαρτική αντίδραση στον θεατή.
Υπάρχουν δύο διακριτοί κύκλοι: ο Τρώος, ο οποίος αφορά χαρακτήρες από τον Τρωικό πόλεμο και ο Θήβαν, στους οποίους παρέλαβε η Ηλέκτρα, ο Οιδίποδας ή η Αντιγόνη.
Συγγραφείς και έργα
- Αισχύλος: Οι επτά εναντίον της Θήβας, Οι αιτούντες, Η Ορεστεία Γ Προμηθέας σε Αλυσίδες.
- Σοφοκλής: Βασιλιάς Οιδίπους, Αντιγόνη, Αϊάς, Ηλέκτρα, Φιλοκτήτες.
- Ευριπίδης: Οι μπακάντες, Μήδεια, Αλτσέστης, Οι Τρώες, Ιππόλυτος, Έλενα, Ορέστης.
- Αριστοφάνης: Σύννεφα, Οι μέλισσες, Λυσιστράτα, Οι βάτραχοι.
- Ελληνική τραγωδία.
- Κάθαρση.
Χαρακτηριστικά της ελληνικής λογοτεχνίας
Θεματικός
Τα θέματα ήταν κυρίως εμπνευσμένα από θρύλους και ιστορικά γεγονότα
Ήρωες και θεοί
Η παρουσία των θρυλικών ηρώων και θεών της ελληνικής μυθολογίας ήταν μια σταθερή στα έργα.
Σημασία της ρητορικής
Μεγάλη σημασία δόθηκε στη χρήση υψηλών και πειστικών ρητορικών.
Ισορροπία και αναλογία
Οι ιδέες της σαφήνειας, του μέτρου, της απλότητας και της αναλογίας ήταν θεμελιώδεις στη λογοτεχνική δημιουργία.
Φύλα
Τα θεμελιώδη είδη ήταν επική και λυρική ποίηση και δράμα (κωμωδίες και τραγωδίες).
