Τι είναι η Κλασική Φυσική:
Η κλασική φυσική ή η φυσική της Νεύτωνας είναι μια πειθαρχία που βασίζεται στους βασικούς νόμους της κίνησης για καθημερινά αντικείμενα.
Η κλασική φυσική είναι γνωστή ως τέτοια, με τη δημοσίευση το 1687 του Newton's Laws, μια μαθηματική διατύπωση του Isaac Newton (1643-1727) στο έργο του Philosophiae naturalis Principia mathematica. Οι νόμοι του Νεύτωνα είναι η βάση της κλασικής φυσικής και της μηχανικής.
Η κλασική φυσική χωρίζεται στους ακόλουθους κλάδους:
- Κινηματική
- Κλασική μηχανική
- Υδροστατική και υδροδυναμική
- Θερμοδυναμική
- Κύματα και οπτικά
- Ηλεκτρισμός και μαγνητισμός (αργότερα ηλεκτρομαγνητισμός)
- Φυσικός
- Μηχανική
Διαφορά μεταξύ της κλασικής φυσικής και της σύγχρονης φυσικής
Η σύγχρονη φυσική γεννήθηκε τον 20ο αιώνα με τη γέννηση, αφενός, της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν που δημοσιεύθηκε το 1905 και, αφετέρου, της κβαντικής μηχανικής που είναι γνωστή ως η επιστήμη που μελετά τη συμπεριφορά των σωματιδίων στον ατομικό και υποατομικό επίπεδο.
Νόμοι του Νεύτωνα
Η κβαντική φυσική βασίζεται στους τρεις νόμους του Νεύτωνα:
Ο πρώτος νόμος του Νεύτωνα ή ο νόμος της αδράνειας
Ο Πρώτος Νόμος του Νεύτωνα δηλώνει ότι ένα αντικείμενο θα παραμείνει σε ηρεμία ή σε ομοιόμορφη ευθύγραμμη κίνηση (M.R.U.) εκτός εάν μια εξωτερική δύναμη ενεργεί σε αυτό.
Αυτός ο νόμος ισχύει μόνο για τυπικά προβλήματα αντικειμένων που έχουν καθαρή εσωτερική δύναμη 0. Επιπλέον, τα αντικείμενα χαρακτηρίζονται επίσης από τη φαντασία δύο δυνάμεων: τη δύναμη της κυκλικής κίνησης και τη δύναμη της βαρύτητας.
Για να δείξετε τον πρώτο νόμο του Νεύτωνα, φανταστείτε ένα άτομο να γυρίζει στον εαυτό του με τα χέρια του τεντωμένα κρατώντας ένα σχοινί με μια μπάλα στο τέλος. Η μπάλα θα έχει κυκλική τροχιά γύρω από το άτομο. Εάν η συμβολοσειρά σπάσει, η μπάλα θα ακολουθήσει την ευθεία γραμμή όπου η χορδή έφυγε από την μπάλα, σχεδιάζοντας μια ομοιόμορφη ευθύγραμμη κίνηση.
Ο δεύτερος νόμος του Νεύτωνα ή η θεμελιώδης αρχή της δυναμικής
Ο δεύτερος νόμος του Νεύτωνα ή η θεμελιώδης αρχή της δυναμικής ήταν μια πρόοδος στη μελέτη της κίνησης, καθώς δεν επικεντρώθηκε μόνο στην περιγραφή της κίνησης αλλά στον προσδιορισμό των αιτίων της με τον ακόλουθο τύπο:
Όπου το F αντιπροσωπεύει την καθαρή δύναμη του αντικειμένου, m είναι η μάζα του αντικειμένου και a είναι η επιτάχυνση. Αυτός ο τύπος βοηθά στη μελέτη των αποτελεσμάτων που ασκεί η ίδια δύναμη σε αντικείμενα διαφορετικής μάζας.
Δείτε επίσης το δεύτερο νόμο του Νεύτωνα
Τρίτος νόμος του Νεύτωνα ή αρχή δράσης-αντίδρασης
Ο Τρίτος Νόμος του Νεύτωνα ορίζει ότι όλες οι δυνάμεις στο Σύμπαν συμβαίνουν σε ζεύγη, δηλαδή έχουν μια δύναμη ίσου αλλά αντίθετου μεγέθους. Αυτό δείχνει την απουσία απομονωμένων δυνάμεων και αποτελεί μια από τις θεμελιώδεις αρχές στη συμμετρία του Σύμπαντος.
Ο τρίτος νόμος υποδεικνύει ότι εάν υπάρχει εξωτερική δύναμη, αυτή η δύναμη θα αντισταθμιστεί από μια άλλη ίση αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο Νόμος ισχύει επίσης για τις εσωτερικές δυνάμεις που τον διατηρούν σε ηρεμία με αυτόν τον τρόπο, καθώς δεν θα είναι σε θέση να παράγει μια καθαρή δύναμη σε ολόκληρο το σύστημα για να το θέσει σε κίνηση. Μόνο η αλληλεπίδραση με άλλο εξωτερικό αντικείμενο θα μπορεί να το μετακινήσει.
