Τι είναι το ποινικό δίκαιο:
ο ποινικό δίκαιο είναι ο κλάδος του Δημόσιος νόμος που θεσπίζει και ρυθμίζει, μέσω ενός συνόλου νομικών κανόνων και αρχών, την καταστολή του εγκλήματος από το κράτος. Ως τέτοια, η ποινικό δίκαιο είναι επίσης ένα νομική πειθαρχία που είναι υπεύθυνο για τη μελέτη του εγκληματικού φαινομένου, του εγκλήματος, του δράστη και της ποινής, από την οποία θα συναχθούν οι αρχές και οι νομικοί του κανόνες.
Ο στόχος του ποινικό δίκαιο Είναι η τιμωρία των εγκλημάτων, μέσω της επιβολής κυρώσεων, η προστασία της κοινωνίας από τους εγκληματίες, είτε με απομόνωσή τους είτε με την επιβολή διορθωτικών κυρώσεων.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούν να θεωρηθούν ως πηγές ποινικού δικαίου ούτε έθιμο, ούτε νομολογία, ούτε γενικές αρχές του δικαίου, αλλά μόνο ο νόμος.
Επί Μεξικό, ο ποινικό δίκαιο κυβερνάται από το 1931 από το Ποινικός Κώδικας για τα Επαρχιακά και ομοσπονδιακά εδάφη σε θέματα κοινής δικαιοδοσίας και για ολόκληρη τη Δημοκρατία σε θέματα ομοσπονδιακής δικαιοδοσίας, που δημοσιεύθηκε από τον Πρόεδρο Pascual Ortiz Rubio και αποτελείται από 404 άρθρα.
Αντικειμενικό ποινικό δίκαιο
ο αντικειμενικό ποινικό δίκαιο ή ius poenale Είναι αυτό που αποτελείται από το σύνολο των ποινικών κανόνων και αρχών που καθορίζουν τα εγκλήματα, καθώς και τις κυρώσεις και την εφαρμογή τους.
Υποκειμενικό ποινικό δίκαιο
ο υποκειμενικό ποινικό δίκαιο ή ius puniendi αναφέρεται στη νομιμότητα του κράτους ως οντότητας για τιμωρία και τιμωρία εγκλημάτων και εγκλημάτων, καθώς και για τη θέσπιση και επιβολή ποινικών κανόνων, οι οποίοι, ωστόσο, πρέπει να βασίζονται αντικειμενικό ποινικό δίκαιο.
Διεθνές ποινικό δίκαιο
ο διεθνές ποινικό δίκαιο Είναι αυτό που καθορίζει και ρυθμίζει τα διεθνή εγκλήματα, όπως γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα επιθετικότητας. Το κύριο όργανο του είναι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, με έδρα τη Χάγη, που δημιουργήθηκε το 1998.
Ποινικό δίκαιο του εχθρού
ο εχθρικός ποινικός νόμος Περιλαμβάνει μια σειρά αρχών και κανόνων που εφαρμόζονται σε άτομα των οποίων η συμπεριφορά ή τα προηγούμενα τους καθιστούν πιθανές απειλές για τους υπόλοιπους πολίτες και για το νομικό σύστημα του κράτους.
Ως εκ τούτου, είναι μια πρόσφατη ιδέα, που αναπτύχθηκε το 1985 από τον Γερμανό νομικό Günther Jakobs, που διαφοροποιεί τον κοινό πολίτη, ο οποίος διέπραξε έγκλημα, από αυτό παραβάτης η οποία, λόγω των προηγούμενων και της αδυναμίας τροποποίησης, έχει εξεταστεί ως α εχθρός του νομικού συστήματος και, ως εκ τούτου, έχει χάσει το δικαίωμα στην κατηγορία του ατόμου.
Η μεταχείριση που λαμβάνει ένα άτομο στο ποινικό δίκαιο του εχθρού είναι, φυσικά, πολύ πιο αυστηρή από ό, τι στο κοινό ποινικό δίκαιο. Υπό αυτήν την έννοια, ο σκοπός του ποινικού νόμου του εχθρού είναι να παρέχει ασφάλεια στην κοινωνία, καθώς, προβλέποντας πιθανές ποινικές πράξεις, προστατεύει τους πολίτες της από μελλοντικούς κινδύνους.
Δείτε επίσης Γενικές αρχές δικαίου
