Ένα έργο είναι μια σκηνική παράσταση μιας ιστορίας που βασίζεται σε πραγματικά ή φανταστικά γεγονότα. Τα πρώτα έργα έγιναν στην Αρχαία Ελλάδα και γνώρισαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως μια μονάδα χρόνου και χώρου, δηλαδή, όλη η δράση που απεικονίζεται στη σκηνή συνέβη στον ίδιο τόπο και στην ίδια ακολουθία χρόνου. Παρόλο που αυτή η ιδέα έχει ποικίλλει με την πάροδο του χρόνου, τα παιχνίδια εξακολουθούν να έχουν ορισμένα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ας δούμε μερικά.
Αρχή του τέταρτου τείχους
Γενικά, τα έργα διέπονται από την αρχή του τέταρτου τείχους. Είναι ένας φανταστικός τοίχος που χωρίζει τη σκηνή από το κοινό. Οι χαρακτήρες (ηθοποιοί) συμπεριφέρονται σαν το κοινό να μην είναι παρόν και όλη η πραγματικότητα περιορίζεται σε αυτό που συμβαίνει στη σκηνή.
Η αρχή του τέταρτου τείχους είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική του σύγχρονου θεάτρου και, κατ 'επέκταση, ισχύει και για ταινίες μυθοπλασίας και τηλεόραση. Ωστόσο, ορισμένες τάσεις ή κινήσεις στο θέατρο παραβιάζουν σκόπιμα αυτήν την αρχή. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, μιλώντας / αλληλεπιδρά με το κοινό ή δείχνοντας τους μηχανισμούς της σκηνικής αναπαράστασης που συνήθως παραμένουν κρυμμένοι.
Σκόπιμος σκοπός
Κάθε έργο ακολουθεί έναν σκόπιμο σκοπό σύμφωνα με το είδος του, έναν σκοπό που είχε συλληφθεί προηγουμένως από τον θεατρικό συγγραφέα.
Τα κωμωδία έχουν συνήθως σκοπό να κάνουν κοινωνική κριτική, να απελευθερώνουν συλλογική δυσφορία ή ψυχαγωγία, μέσω πόρων όπως η παρωδία, η παρεξήγηση αντάλλαγμα, που σημαίνει «αντικαταστήστε κάτι για κάτι άλλο»), κ.λπ.
Από την πλευρά της, η τραγωδία επιδιώκει την κάθαρση του κοινού, δηλαδή τον καθαρισμό με δάκρυα ή οίκτο.
Το δράμα, στο οποίο τα κωμικά στοιχεία μπορούν να συνδυαστούν με τραγικά στοιχεία, επιδιώκει συνήθως κριτική σκέψη για τα θέματα που αντιμετωπίζονται.
Διεπιστημονικός χαρακτήρας
Τα έργα είναι διεπιστημονικής φύσης. Σε αυτά συνδυάζονται λογοτεχνικά, δραματικά, μουσικά και πλαστικά στοιχεία.
Αναπαράσταση βασισμένη σε ένα δραματικό κείμενο
Τα έργα έχουν ένα γλωσσικό στοιχείο ως αφετηρία τους: το δραματικό κείμενο. Αυτό το κείμενο λαμβάνει επίσης το όνομα του σεναρίου ή του θεατρικού λιμπρέτο, και ποιος το γράφει ονομάζεται θεατρικός συγγραφέας. Το δραματικό κείμενο ακολουθεί συγκεκριμένα χαρακτηριστικά όσον αφορά τη μορφή και την πλοκή.
Στοιχεία ενός δραματικού κειμένου
Ένα δραματικό κείμενο αποτελείται από χαρακτήρες, σχολιασμούς και διαλόγους ή μονολόγους.
Χαρακτήρες
Με χαρακτήρες εννοούμε τα κινούμενα όντα που εκπροσωπούνται στο έργο, τα οποία παρεμβαίνουν στο έργο μέσω διαλόγων και ενεργειών. Σε θεατρικό κείμενο, πριν ξεκινήσει η πλοκή, ο θεατρικός συγγραφέας παρουσιάζει μια λίστα με όλους τους εμπλεκόμενους χαρακτήρες.
Σχολιασμοί
Οι σχολιασμοί είναι ενδείξεις, οδηγίες και προτάσεις που ο θεατρικός συγγραφέας γράφει στο θεατρικό κείμενο για να υποδείξει τον τρόπο αναπαραγωγής του έργου. Τέτοιοι σχολιασμοί παρέχουν πληροφορίες σχετικά με τον τόπο και την ώρα της παράστασης, τις βασικές ενέργειες των χαρακτήρων και, σε ορισμένες περιπτώσεις, στοιχεία χειρονομιών.
Διάλογοι ή μονόλογοι
Στο θέατρο, η πλοκή είναι χτισμένη μέσα από τα κοινοβούλια μεταξύ των χαρακτήρων, είτε πρόκειται για διάλογο είτε για μονόλογο. Αυτό συμβαίνει επειδή, κατά γενικό κανόνα, δεν υπάρχει αφηγητής στο θέατρο.
Ίσως το θεατρικό κείμενο να μην περιλαμβάνει κοινοβούλια οποιασδήποτε φύσης και να επικεντρώνεται αυστηρά στις ενέργειες που πραγματοποιούνται από έναν ή από τους διερμηνείς. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με το είδος (π.χ. mime θέατρο) ή απλά με την πρόθεση του θεατρικού συγγραφέα. Για παράδειγμα: εργασία Δράστε χωρίς λόγια Γ Δράστε χωρίς λέξεις IIαπό τον Samuel Beckett).
Δομή ενός δραματικού κειμένου
Από πλοκή άποψη, ένα δραματικό κείμενο χαρακτηρίζεται από μια δομή που αποτελείται από πράξεις και σκηνές. Ας δούμε:
υποκρίνομαι
Μια πράξη είναι μια συνεκτική μονάδα αφηγηματισμού μέσα στο οικόπεδο. Η αρχή και το τέλος του υποδηλώνεται συνήθως από την ανύψωση και το κλείσιμο της κουρτίνας, ή με φώτα. Κανονικά, από τη μία πράξη στην άλλη υπάρχει μια σημαντική δραματική αλλαγή, η οποία μπορεί να οδηγήσει στην τροποποίηση της σκηνής. Ορισμένα έργα μπορούν να αποτελούνται από μία πράξη.
Σκηνή
Οι σκηνές είναι καθένα από τα μέρη στα οποία μια πράξη υποδιαιρείται. Είναι ελάχιστες εννοίες, οι οποίες, όπως οι πίνακες, συμπληρώνουν την κατανόηση κάθε πράξης.
Χρήση εξωγλωστικών στοιχείων
Εκτός από τη λογοτεχνική πηγή που αποτελεί την πρωταρχική πηγή αναπαράστασης της σκηνής, το θέατρο χρησιμοποιεί εξωγλωστικά στοιχεία με χαρακτηριστικό τρόπο, το οποίο το διακρίνει από την αφηγηματική λογοτεχνία.
Σκηνογραφία
Η σκηνογραφία είναι ο σχεδιασμός των στοιχείων που χαρακτηρίζουν το γραφικό χώρο.
Στηρίγματα
Το Props είναι όλα τα αντικείμενα που χρησιμοποιούνται από τους ηθοποιούς κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Χαρακτηρισμός: φορεσιά και μακιγιάζ
Κάθε έργο έχει απαραιτήτως έναν χαρακτηρισμό των χαρακτήρων, ο οποίος επιτυγχάνεται με κοστούμια, χτένισμα και μακιγιάζ.
φωτισμός
Ο θεατρικός φωτισμός είναι απαραίτητος για τη δημιουργία της ατμόσφαιρας και του χαρακτήρα που απαιτείται σε κάθε σκηνή και δράση. Μέσα στο θέατρο υπάρχει επιλεκτική ορατότητα, η αποκάλυψη της φόρμας, η εστίαση, η διάθεση (φωτισμός προσαρμοσμένος στο συναίσθημα της σκηνής), η σύνθεση (δημιουργώντας ένα αισθητικό αποτέλεσμα), μεταξύ άλλων πόρων.
ΜΟΥΣΙΚΗ
Η μουσική στο θέατρο μπορεί να είναι τυχαία ή μπορεί να είναι το κορυφαίο κομμάτι του έργου, όπως στην περίπτωση του μουσικού θεάτρου ή της όπερας.
ΟΜΑΔΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Μόλις ολοκληρωθεί το δραματικό κείμενο, το να φέρετε ένα παιχνίδι στη σκηνή περιλαμβάνει τη δουλειά μιας ομάδας που περιλαμβάνει:
- Ένας σκηνοθέτης θεάτρου: ο υπεύθυνος για την καθοδήγηση της έννοιας του έργου, καθοδήγηση των ηθοποιών και διαμόρφωση ολόκληρης της ομάδας παραγωγής.
- Οι ηθοποιοί: επαγγελματίες που χαρακτηρίζουν τους χαρακτήρες.
- Η ομάδα παραγωγής: βοηθοί παραγωγής, φωτιστικά, μηχανικοί ήχου, μουσικοί, σχεδιαστές κοστουμιών, σχεδιαστές σκηνικών κ.λπ.
- Παίζω.
- Κάθαρση.
