Ποια είναι η ελληνική τραγωδία;
Η ελληνική τραγωδία είναι ένα δραματικό είδος που δημιουργήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα, του οποίου τα επιχειρήματα περιστρέφονται γύρω από το θάνατο του πεπρωμένου που ορίζουν οι θεοί. Με αυτή την έννοια, γεννιέται από το χέρι της κλασικής μυθολογίας.
Σύμφωνα με την Ποιητική του Αριστοτέλη, η ελληνική τραγωδία βασίζεται σε δύο αρχές της δραματικής τέχνης: τη μίμηση και την κάθαρση. Ο Μίμεσης αναφέρεται στη μίμηση της φύσης, στην περίπτωση αυτή, στην απομίμηση μιας ευγενούς δράσης. Το Catharsis αναφέρεται σε έναν προσωπικό καθαρισμό.
Χαρακτηριστικά της ελληνικής τραγωδίας
Αρχαίες μάσκες για την αναπαράσταση της ελληνικής τραγωδίας.
Μεταξύ των κύριων χαρακτηριστικών της ελληνικής τραγωδίας μπορούμε να εξετάσουμε αυτά που αναφέρονται στη λειτουργία, τη δομή, τους χαρακτήρες και τα θέματα της.
Δραματική λειτουργία
Η ελληνική τραγωδία στοχεύει να μετακινήσει τον φόβο και τη συμπόνια, θεμελιώδη στοιχεία για την επίτευξη της καθάρσης. Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα περιλαμβάνει πάντα την πτώση του ήρωα.
Θέματα
Το κεντρικό θέμα της ελληνικής τραγωδίας είναι το θάνατο του πεπρωμένου, του οποίου η ανακοίνωση ξυπνά τη σύγκρουση στους χαρακτήρες.
Χαρακτήρες
- Μεμονωμένοι χαρακτήρες: Συνήθως είναι χαρακτήρες που απολαμβάνουν την κοινωνική αναγνώριση και, ως εκ τούτου, αυτοπροσδιορίζονται ως πρότυπα: ήρωες, ευγενείς ή ημίθεοι.
- Χορωδία: τύχη συλλογικού χαρακτήρα που ενεργεί ως μαέστρος και επικυρωτής της ιστορίας μέσω τραγουδιών. Συνήθως εκφράζει την άποψη του ποιητή.
Εξωτερική δομή
Όταν μιλάμε για εξωτερική δομή, αναφερόμαστε στον τρόπο οργάνωσης και παρουσίασης του λόγου στον αναγνώστη ή τον θεατή, δηλαδή είναι το ορατό ικρίωμα. Κατά γενικό κανόνα, η ελληνική τραγωδία έχει την ακόλουθη δομή:
- Πρόλογος: εξηγεί το υπόβαθρο του επιχειρήματος.
- Parados: είναι η είσοδος της χορωδίας που ξεκινά την ανάπτυξη της δράσης.
- Επεισόδια: καθένα από τα δραματικά χωρία όπου πραγματοποιούνται οι διάλογοι.
- Είμαστε: αναφέρεται σωστά στα τραγούδια της χορωδίας, που προορίζονται να καθοδηγήσουν τον προβληματισμό του κοινού, είτε επικυρώνοντας τις πράξεις είτε εξηγώντας τις ηθικές, πολιτικές, φιλοσοφικές ή θρησκευτικές αρχές του συγγραφέα.
- Εξοδος πλήθους: αναφέρεται στο συμπέρασμα της σύγκρουσης, όπου πραγματοποιείται η εκτέλεση της ποινής ή της τιμωρίας. Σε αυτό η χορωδία παρεμβαίνει με ένα τελικό τραγούδι.
Εσωτερική δομή
Η εσωτερική δομή αναφέρεται στη σειρά με την οποία η ιστορία συλλαμβάνεται μέσα στην ιστορία και η οποία της δίνει δραματική ένταση. Όπως είναι χαρακτηριστικό της κλασικής έννοιας της αφήγησης, η τραγωδία έχει αρχή, μέση και τέλος.
- Αρχή: παρουσίαση της κατάστασης.
- Κόμπος: κλιματολογικά γεγονότα.
- ΑποτέλεσμαΧωρίζεται σε δύο μέρη: περιπέτεια, η οποία είναι η πτώση του ήρωα από τη χάρη, και αναγνώριση, τη στιγμή κατά την οποία ο χαρακτήρας συνειδητοποιεί τη μοίρα του μέσω προβληματισμού.
Κοινωνική λειτουργία
Η ελληνική τραγωδία εξυπηρετούσε μια σημαντική λειτουργία στην αρχαιότητα: από τη μία πλευρά, αντιπροσώπευε τις κύριες ανησυχίες της εποχής. από την άλλη, εκπαιδεύστε τους ανθρώπους στις αξίες που καθοδήγησαν την κοινωνία. Δηλαδή, για την προώθηση της τάξης και της εκπλήρωσης των καθηκόντων.
Λειτουργία αναπαράστασης
Στην αρχαία ελληνική εποχή, τα αντιπροσωπευτικά χαρακτηριστικά ήταν διαφορετικά από αυτά που είναι σήμερα. Ας δούμε.
- Τα έργα παρουσιάστηκαν σε αμφιθέατρο.
- Για το σκηνογραφία μηχανικές συσκευές όπως: περιακτοι ή περιστρεφόμενο πρίσμα. ο εκυκλίμα, ένα είδος κουκλίτσα και το μηχανοκίνητο, ένας μηχανισμός τροχαλίας που επιτρέπει την είσοδο στους θεούς.
- Όλοι οι ηθοποιοί ήταν άντρες.
- ο αποδυτήρια αποτελείται από χιτώνα ή μακρύ χιτώνα? κοντό παλτό με φωτεινά χρώματα. παπούτσια με σόλα μπότα Γ Όγκοι, μια κόμμωση για τη χρήση του πρωταγωνιστή.
- Στους χαρακτήρες ανατέθηκαν μεγάλες, εκφραστικές, πολύχρωμες μάσκες, επιτρέποντας σε έναν ηθοποιό να απεικονίσει πολλούς χαρακτήρες.
Μπορεί να σου αρέσει επίσης:
- Κάθαρση.
- Τραγωδία.
Προέλευση της ελληνικής τραγωδίας
Πιστεύεται ότι η τραγωδία προήλθε τον 6ο αιώνα π.Χ. Είναι πιθανό ότι σχετίζεται με τα τελετουργικά της θυσίας για τη γεωργία και το κυνήγι, στο οποίο ένα ζώο θυσιάστηκε, συνήθως ένα αρσενικό κατσίκα.
Πράγματι, η ετυμολογική προέλευση της λέξης τραγωδία, ένα δάνειο από τα Λατινικά tragoedia, φαίνεται να προκύπτει από δύο ελληνικούς όρους: αναψυκτικά, που σημαίνει «αρσενική κατσίκα», και Άδειν, που σημαίνει «τραγούδι». Από εκεί θα ερχόταν η χρήση του ως ηρωικό τραγούδι ή δράμα.
Πιστεύεται επίσης ότι η τραγωδία μπορεί να είχε σχέση με τον διθράμπη, έναν τύπο ποιητικής σύνθεσης που πραγματοποιήθηκε σε φεστιβάλ προς τιμήν του θεού Διονύσου.
Συγγραφείς και έργα
Οι κύριοι γνωστοί εκπρόσωποι της ελληνικής τραγωδίας ήταν ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης.
Αισχύλος (περίπου 525 - περίπου 455 π.Χ.)
Ο Αισχύλος θεωρείται ο πρώτος μεγάλος Έλληνας θεατρικός συγγραφέας. Συμμετείχε στη νίκη των Ελλήνων εναντίον των Περσών, έτσι το έργο του Οι Πέρσες, γρήγορα τον κέρδισε φήμη. Έγραψε σχεδόν εκατό τραγωδίες, αλλά μόνο λίγες έχουν επιβιώσει. Μεταξύ αυτών μπορούμε να μετρήσουμε:
- Οι Πέρσες
- Οι αιτούντες
- Οι επτά εναντίον της Θήβας
- Η τριλογία Ορεστιά: Αγαμέμνονα; Οι κοφόρες Γ Οι ευμενίδες
- Προμηθέας σε Αλυσίδες
Σοφοκλής (496 - 406 π.Χ.)
Ο Σοφοκλή κέρδισε τη φήμη αφού κέρδισε ως θεατρικός συγγραφέας εναντίον του προκατόχου του, Αισχύλου. Ήταν παραγωγικός συγγραφέας, άξιζε πολλά βραβεία και αναγνωρίσεις, στενός φίλος του Περικλή. Σήμερα, μόνο επτά τίτλοι παραμένουν στο έργο του. Και συγκεκριμένα:
- Αντιγόνη
- Βασιλιάς Οιδίπους
- Ηλέκτρα
- Oedipus στο Colonus
- Αϊάς
- Οι τραχείες
- Φιλοκτήτες
Ευριπίδης (περίπου 484 - 406 π.Χ.)
Ο Ευριπίδης ολοκληρώνει την τριάδα των μεγάλων θεατρικών συγγραφέων της Κλασικής Ελλάδας. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, δεν έδινε πάντα την προσοχή του στις μυθικές φιγούρες, αλλά αντ 'αυτού προκάλεσε σωστά ανθρώπινα δράματα. Μεταξύ των έργων του μπορούμε να αναφερθούμε στα εξής:
- Μήδεια
- Οι Τρώες
- Ανδρομάχη
- Ορέστης
- Οι Μπακάντες
- Ελληνική λογοτεχνία.
- Ελληνική μυθολογία.
