Τι είναι η Χρυσή Εποχή;
Χρυσή εποχή είναι το όνομα μιας ιστορικής και πολιτιστικής περιόδου που έλαβε χώρα στην Ισπανία, και χαρακτηρίστηκε από την άνοδο των τεχνών, ιδίως της λογοτεχνίας.
Αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης και λήξης για αυτήν την περίοδο, θεωρείται ότι η Χρυσή Εποχή ξεκίνησε το 1492, έτος δημοσίευσης της Καστίλια γραμματική, από τον Antonio de Nebrija και το Discovery of America.
Από την πλευρά του, συμφωνείται ότι η ολοκλήρωσή του πραγματοποιήθηκε το 1681 με το θάνατο του Pedro Calderón de la Barca, ενός από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς συγγραφείς αυτής της περιόδου.
Αν και αυτή η εποχή εκτείνεται περισσότερο από εκατό χρόνια, Ονομάστηκε Χρυσή Εποχή σε παραπομπή σε ένα ποίημα που ονομάζεται τις δουλειές και τις μέρες, από τον Έλληνα συγγραφέα Ησίοδο. Εκεί η «χρυσή εποχή» συγκρίνεται με εκείνη της μεγαλύτερης ακμής σε όλες τις τέχνες και τις γνώσεις.
Χαρακτηριστικά της Χρυσής Εποχής
Η Ισπανική Χρυσή Εποχή ήταν μια περίοδος έντονης καλλιτεχνικής, πνευματικής και επιστημονικής δημιουργίας. Υπό αυτήν την έννοια, αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του:
Εμμηνα
Η Ισπανική Χρυσή Εποχή είχε δύο καθοριστικές στιγμές με τις δικές της αισθητικές οδηγίες:
- Ισπανική αναγέννηση: ξεκίνησε τον 15ο αιώνα και χαρακτηρίστηκε από μια επανερμηνεία της Ιταλικής Αναγέννησης.
- Ισπανικά μπαρόκ: Ξεκίνησε τον 17ο αιώνα και ήταν μια περίοδος αφθονίας και αισθητικής υπερβολής, η οποία αντανακλάται ιδιαίτερα στη λογοτεχνία.
Τέχνες
Αν και η Χρυσή Εποχή σχετίζεται συνήθως με τη λογοτεχνία λόγω της παγκόσμιας κληρονομιάς των πιο διακεκριμένων συγγραφέων της, η πραγματικότητα είναι ότι αυτή η περίοδος υπονοούσε επίσης μια άνθηση σε άλλες καλλιτεχνικές εκφράσεις όπως η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική και το θέατρο.
Επιστήμες
Η ανακάλυψη του Νέου Κόσμου έφερε μαζί του την ανακάλυψη ειδών ζώων και φυτών. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη επιστημονικών τομέων όπως η βιολογία, η φαρμακολογία και η ιατρική.
Εκπαίδευση
Η Χρυσή Εποχή ήταν επίσης ένας παραγωγικός χρόνος για την ακαδημία. Σε αυτήν την περίοδο το Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκα έγινε το σημαντικότερο εκπαιδευτικό κέντρο, όχι μόνο στην Ισπανία, αλλά και στην Ευρώπη.
Εκεί προέκυψε η λεγόμενη Σχολή της Σαλαμάνκα: ένα πνευματικό και ακαδημαϊκό κίνημα με επικεφαλής καθηγητές από το πανεπιστήμιο των οποίων οι συνεισφορές ήταν απαραίτητες για την ανάπτυξη των οικονομικών επιστημών, των νόμων και της θεολογίας.
Δείτε επίσης:
- αναγέννηση
- Καλλιτεχνικά ρεύματα.
Έργα της Χρυσής Εποχής και οι περισσότεροι εκπρόσωποι συγγραφείς
Μία από τις πιο σημαντικές και καθολικές κληρονομιές της Ισπανικής Χρυσής Εποχής βρίσκεται στη βιβλιογραφία της, που χαρακτηρίζεται από μια «χυδαιότητα» ή μια προσέγγιση στις μάζες. Άλλα χαρακτηριστικά ήταν η αφθονία θεμάτων, χαρακτήρων και περιεχομένου, που αργότερα έγινε γνωστό ως "μπαρόκ".
Υπό αυτήν την έννοια, αυτά είναι μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα της Χρυσής Εποχής μαζί με τους αντίστοιχους συγγραφείς τους:
- Το Quijote, από τον Miguel de Cervantes (δημοσιεύθηκε το 1605).
- Μονοπάτι της τελειότητας, από την Santa Teresa de Jesús (δημοσιεύθηκε το 1567).
- Don Gil των πράσινων κολάνμικρό, από τον Tirso de Molina (δημοσιεύθηκε το 1615).
- Μύθος της Πυραμίδας και του Θίσβ, από τον Luis Góngora (δημοσιεύθηκε το 1618).
- Πνευματική ψαλμωδία, San Juan de la Cruz (δημοσιεύθηκε το 1578).
- Όνειρα και ομιλίες, από τον Francisco de Quevedo (δημοσιεύθηκε το 1627).
- Η ζωή είναι όνειρο, από τον Pedro Calderón de la Barca (η πρεμιέρα του 1635).
- Sourceovejuna, από τον Lope de Vega (δημοσιεύθηκε το 1614).
Ο πολλαπλασιασμός των λογοτεχνικών ειδών ποικίλλει όπως η μυστική ποίηση της Santa Teresa de Jesús ή το μυθιστόρημα του ιπποτικού από τον Θερβάντες επέκτεινε όχι μόνο τις διαθέσιμες πολιτιστικές επιλογές, αλλά και το κοινό της.
Επιπλέον, η δημιουργία του τυπογραφείου το 1440 ήταν ένα σημείο καμπής στην πρόσβαση στη γνώση, καθώς επέτρεψε τη δημιουργία και τη διανομή γραπτών κειμένων να μαζευτούν προοδευτικά.
Δείτε επίσης μπαρόκ βιβλιογραφία.
