Τι είναι αυτό που τραγουδά τα κακά του:
Το "ποιος τραγουδά τα δεινά του κακού" είναι ένα δημοφιλές ρητό ισπανικής καταγωγής, που σχετίζεται με τη θετική στάση που πρέπει να έχουν ή να αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν αντιμετωπίζουν την ατυχία που τους περιβάλλει.
Το ρητό επικαλείται όταν ένα άτομο βυθίζεται σε μια σειρά προβλημάτων ή δυσκολιών που φαίνεται να μην έχουν άμεση λύση, του οποίου το συναισθηματικό φορτίο μπορεί να μετριαστεί με το τραγούδι και την απόλαυση των ευκαιριών που, εν μέσω όλων, προσφέρει η ζωή.
Εάν η φράση εκφωνείται από τρίτο μέρος, θα ερμηνευθεί ως συμβουλή στους πάσχοντες. Σε αυτήν την περίπτωση, θα ήταν μια έκκληση για καλή θέληση.
Εάν η φράση επικαλεστεί ο ίδιος τον πάσχοντα, θα είναι ένας τρόπος να δικαιολογηθεί η ανάγκη απελευθέρωσης αυτών των εντάσεων που δεν μπορεί να επιλύσει.
Σε αυτό το ρητό, το τραγούδι έχει την αίσθηση της διασκέδασης, της απόλαυσης, της διασκέδασης, καθώς είναι ένα από τα πιο απελευθερωτικά χόμπι που συνδέει τη σωματική δραστηριότητα με τη συναισθηματική δραστηριότητα. Ως εκ τούτου, το ρητό προτρέπει, μέσω αυτής της εικόνας, να αποσπάται από τη μέση των δυσκολιών να αισθανθεί ότι οι ταλαιπωρίες είναι λιγότερες.
Όποιος τραγουδάει τα κακά του είναι, ταυτόχρονα, ένα ρητό που μας καλεί να σταματήσουμε να κατηγορούμε τις καταστροφές.
Μερικές παραλλαγές του ρητού είναι: "Ποιος τραγουδά ξεχνάει τις θλίψεις του", "Ποιος τραγουδάει τους κακούς του φοβίζει" και "Ποιος τραγουδάει τις θλίψεις του φοβίζει".
Το ρητό αναφέρεται στο πρώτο μέρος του κεφαλαίου 22 του Don Quijote από τη La Mancha. Ας δούμε:
"Λοιπόν, πώς," επανέλαβε ο Δον Κιχώτης, "για μουσικούς και τραγουδιστές πηγαίνουν επίσης σε μαγειρεία;"
«Ναι, κύριε», απάντησε ο σκλάβος του μαγειρείου, «δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να τραγουδάς με άγχος».
"Πριν, το έχω ακούσει," είπε ο Ντον Κιχώτης, "ότι όποιος τραγουδάει τα δεινά του είναι τρομακτικό.
"Εδώ είναι το αντίστροφο", είπε ο σκλάβος του μαγειρείου, "ότι όποιος τραγουδάει μια φορά κλαίει όλη του τη ζωή."
"Δεν το καταλαβαίνω", είπε ο Ντον Κιχώτης.
