Ποιες είναι οι Θεολογικές Αρετές:
Στον Χριστιανισμό οι θεολογικές αρετές ονομάζονται το σύνολο των αξιών και των στάσεων που εξουσιοδοτούν τον άνθρωπο να πλησιάζει τον Θεό και να σχετίζεται με αυτόν. Η τήρηση των θεολογικών αρετών ενθαρρύνει την πρακτική της βασικές αρετές, για τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται.
Αυτό βασίζεται στο δεύτερο γράμμα του αποστόλου Πέτρου: «Μαζί τους (ο Θεός) μας έχει δώσει τις μεγαλύτερες και πιο πολύτιμες υποσχέσεις, ώστε μέσω αυτών να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στη θεϊκή φύση» (2 Πέτρου 1, 4).
Από την άποψη της χριστιανικής θεολογίας, οι θεολογικές αρετές εμπνέονται από την κατανόηση του ανθρώπου από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο επιτρέπει στους ανθρώπους να ενεργούν ως «παιδιά του Θεού».
Οι θεολογικές αρετές συνοψίστηκαν από τον Άγιο Παύλο στο Επιστολή στους Κορινθίους: «Με λίγα λόγια, τώρα υπάρχουν τρία πράγματα: το πίστη, ο Ελπίζω και το φιλανθρωπίαΑλλά το μεγαλύτερο απ 'όλα είναι η φιλανθρωπία »(1 Κορινθίους 13:13).
Αυτές θα ήταν μια από τις πρώτες θεολογικές διατυπώσεις του ιδρυτικού και ζωτικού χαρακτήρα των θεολογικών αρετών στη χριστιανική εμπειρία.
Πίστη
Η πίστη πιστεύει στον Θεό και εμπιστεύεται την αποκάλυψή του. Αυτό προϋποθέτει, επομένως, το πνευματικό άνοιγμα που απαιτείται για να είναι σε θέση να αναγνωρίσει την εκδήλωση του Θεού στην καθημερινή ζωή και στην κοινότητα των πιστών, δηλαδή στην Εκκλησία.
ο Κατηχισμός της Καθολικής Εκκλησίας ορίζει την πίστη ως «θεολογική αρετή με την οποία πιστεύουμε στον Θεό και σε όλα όσα μας είπε και μας αποκάλυψε» (άρθρο 1814).
Ως πράξη εμπιστοσύνης στην αποκάλυψη της αλήθειας, η πίστη ενθαρρύνει συγκεκριμένη δράση σύμφωνα με πνευματικές αρχές εμπνευσμένες από τον Θεό και παρακινεί ανοιχτά να το παραδεχτεί, δηλαδή να το μαρτυρεί και να το διαδίδει.
Ελπίζω
Η πίστη ενσταλάζει την ελπίδα. Η ελπίδα είναι η αυτοπεποίθηση προσδοκία για την εκπλήρωση ενός συγκεκριμένου ορίζοντα που, στην περίπτωση της χριστιανικής θεολογίας, αναφέρεται στην εκπλήρωση των υποσχέσεων του Ιησού: της βασιλείας του ουρανού και της αιώνιας ζωής, σύμφωνα με την οποία ο Χριστιανός συμπεριφέρεται πνευματικά.
ο Κατηχισμός της Καθολικής Εκκλησίας υποστηρίζει ότι η ελπίδα "αντιστοιχεί στην επιθυμία για ευτυχία που έχει ο Θεός στην καρδιά κάθε ανθρώπου" (άρθρο 1818).
Η ελπίδα, κινούμενη από την πίστη, επιτρέπει στα ανθρώπινα όντα να δεσμευτούν στις απαραίτητες αλλαγές για να χτίσουν το βασίλειο του Θεού, καθώς και να βρουν νόημα στην εργασία, δύναμη να αντιμετωπίσουν δυσκολίες και υπομονή να περιμένουν.
Φιλανθρωπία
Η φιλανθρωπία (αγάπη) είναι το κέντρο της χριστιανικής καρδιάς. Σε αυτήν εκφράζεται πλήρως η πίστη και η ελπίδα και, επομένως, διατάζει και αρθρώνει όλες τις αρετές.
Η φιλανθρωπία (αγάπη) ορίζεται ως η αρετή που επιτρέπει στους ανθρώπους να αγαπούν τον Θεό πάνω από όλα τα πράγματα και, στο όνομα αυτού του δεσμού, να αγαπούν τον γείτονά τους ως τους εαυτούς τους. Οι καρποί του είναι χαρά, ειρήνη και έλεος.
Αυτό αντιστοιχεί στη θεμελιώδη εντολή που ο Ιησούς κοινοποιεί στους αποστόλους του: «Σας δίνω μια νέα εντολή: αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Ακριβώς όπως σε αγαπώ, έτσι αγαπάς ο ένας τον άλλον »(Ιωάννης 13:34).
Για τον Απόστολο Άγιο Παύλο, η φιλανθρωπία είναι η πιο σημαντική από τις θεολογικές αρετές, όπως φαίνεται στο ακόλουθο εδάφιο: «Ακόμα κι αν μοιράσω όλα τα αγαθά μου για να ταΐσω τους φτωχούς και να δώσω το σώμα μου στις φλόγες, αν δεν το κάνω Έχω αγάπη Δεν έχει καμία χρησιμότητα για μένα "(1 Κορινθίους 13, 3).
- Φιλανθρωπία.
- Ελεος.
