Τι είναι ο Σατανάς:
Η λέξη Σατανάς προέρχεται από εβραϊκό σατανάς, που σημαίνει «εχθρός», «αντίπαλος» ή «αντίπαλος». Δεν αναφέρεται απαραιτήτως σε έναν χαρακτήρα, αλλά σε αυτόν που σχετίζεται με το κακό και τον πειρασμό, δηλαδή σε αυτόν που χωρίζει το άτομο από την πνευματική πορεία, που εμποδίζει το καλό και που είναι ανοιχτά αντίθετος σε αυτόν.
Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, η πίστη στη δυαδικότητα μεταξύ καλού και κακού προέρχεται από τον περσικό πολιτισμό, πιο συγκεκριμένα από τις διδασκαλίες της Ζαρατούστρας, ενός προδρόμου του μονοθεϊσμού. Με αυτόν τον τρόπο, η πίστη σε έναν «αντίπαλο του Θεού» ή «σατανά» θα είχε φτάσει στον εβραϊκό πολιτισμό. Κατά συνέπεια, ο Σατανάς φαίνεται να αναφέρεται στα βιβλία των τριών Αβρααμικών θρησκειών: Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ.
Αν και ο όρος δεν αναφέρεται αρχικά σε έναν χαρακτήρα, στην παράδοση Ο Σατανάς προσωποποιείται και σχετίζεται με τον Λούσιφερ, ο πεσμένος άγγελος που προσπάθησε να γίνει σαν Θεός. Και οι δύο φωνές ταυτίζονται με τον διάβολο. Διάβολος προέρχεται από την ελληνική λέξη διάβολοι, σχηματίζονται με τη σειρά των σωματιδίων ημέρα, που σημαίνει «μέσω» και φάλαινα, που σημαίνει «ρίξτε ή ρίξτε». Μαζί, αυτά τα σωματίδια αποκτούν την έννοια «αυτός που χωρίζει», «αυτός που χωρίζει» και, τέλος, «αυτός που συκοφαντεί».
Ο Σατανάς εμφανίζεται επίσης προσωποποιημένος στο βιβλίο του Ιώβ, ένα από τα βιβλία σοφίας της Παλαιάς Διαθήκης. Σε αυτό το βιβλίο, ο Σατανάς ενεργεί ως κατηγορούμενος άγγελος των ανθρώπων. Έτσι, κάνει μια συμφωνία με τον Yahveh για να του επιτρέψει να τους δελεάσει και να δείξει τη μικρή πνευματική τους αξία. Πείνοντας ότι θα κερδίσει, ο Θεός του επιτρέπει να δελεάσει τον Ιώβ, ο οποίος είναι νικητής.
Η τάση προσωποποίησης του Σατανά ενισχύεται από τις ερμηνείες της Καινής Διαθήκης. Σε αυτό το βιβλίο, αναφέρεται επανειλημμένα ως «πρίγκιπας αυτού του κόσμου» ή «εχθρός του Χριστού», ενισχύοντας την εικόνα του Σατανά ως ον με θέληση, δηλαδή, πρόσωπο ή χαρακτήρα.
Δείτε επίσης τη Βίβλο.
Διαφορά μεταξύ του Σατανά και του δαίμονα
Μερικές ερμηνείες τείνουν σύγχυση του Σατανά με την έννοια του διαβόλου, από την οποία διαφέρει απολύτως. Αυτό το γεγονός προέρχεται από τις ευαγγελικές αφηγήσεις στις οποίες ο Ιησούς απελευθερώνει τους άρρωστους από «δαίμονες». Ωστόσο, δεν είναι ισοδύναμες έννοιες.
Η λέξη Διάβολος προέρχεται από τα ελληνικά Ντάιμον, που σημαίνει «ιδιοφυΐα» ή «πνεύμα» δεν προσωποποιείται. Στην αρχαία σκέψη, πιστεύεται ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ληφθούν από αυτήν την ιδιοφυΐα ή το πνεύμα και να ενεργήσουν σύμφωνα με τη συμπεριφορά που ενσταλάζει σε αυτούς. Ένα τέτοιο πνεύμα θα μπορούσε να είναι κακό ή καλοήθη αδιακρίτως.
Δείτε επίσης Demon.
