Τι είναι η Πράσινη Επανάσταση:
Η πράσινη επανάσταση ήταν ένας γεωργικός μετασχηματισμός που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1960 και 1980, με βάση την επιταχυνόμενη αύξηση της παραγωγής τροφίμων, με βάση την επιλεκτική διέλευση ειδών και τη χρήση λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και νέων τεχνικών άρδευσης.
Η καινοτομία του ήταν να αυξήσει την παραγωγή τροφίμων στον αγρό χωρίς την ανάγκη επέκτασης της καλλιεργούμενης γης, αλλά με την τόνωση στο μέγιστο της απόδοσης των ήδη εκμεταλλευόμενων περιοχών. Με αυτόν τον τρόπο, βοήθησαν χώρες που πλήττονται από λιμούς.
Τα βασικά τρόφιμα για την ανάπτυξη αυτής της επανάστασης ήταν τα δημητριακά, ιδίως το ρύζι, το καλαμπόκι και το σιτάρι. Η διέλευση πολλών τύπων αυτών των ειδών επέτρεψε την ανάπτυξη ισχυρότερων και πιο κερδοφόρων στελεχών. Προστέθηκε στη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων, η παραγωγή αυξήθηκε σημαντικά.
Προέλευση της πράσινης επανάστασης
Η πράσινη επανάσταση είχε ως στόχο την επίλυση του προβλήματος της ανεπαρκούς παραγωγής στην ύπαιθρο ως απάντηση στην κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού τον 20ο αιώνα. Τότε, αυτή ήταν μια από τις αιτίες της πείνας και του θανάτου από τον υποσιτισμό.
Ήταν ο Norman Ernest Borlaug, ένας γεωπόνος αρχικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο οποίος προώθησε αυτήν την επανάσταση χάρη στην υποστήριξη διαφορετικών γεωργικών οργανώσεων σε διεθνές επίπεδο.
Από το 1943, ο Borlaug εργάστηκε στη γεωργική έρευνα στη Sonora του Μεξικού. Το έργο του ήταν πολύ επιτυχημένο και προσέλκυσε την προσοχή της Ινδίας, η οποία τον κάλεσε με συμβουλευτική ικανότητα να βρει λύση στο λιμό. Σιγά-σιγά το έργο αναπτύχθηκε σε διαφορετικές χώρες.
Κριτικές της πράσινης επανάστασης
Ωστόσο, παρόλο που το πρόβλημα του λιμού λύθηκε, το πρόβλημα του υποσιτισμού συνεχίστηκε. Πράγματι, τα νέα στελέχη αυτών των δημητριακών έδειξαν να αποδίδουν περισσότερα, αλλά οι θρεπτικές τους ιδιότητες ήταν κατώτερες από τα αρχικά στελέχη.
Σε αυτό προστίθεται η περιβαλλοντική επίπτωση της πράσινης επανάστασης, συνέπεια της χρήσης ελκυστήρων με βάση τα καύσιμα, της κατασκευής φραγμάτων και αρδευτικών συστημάτων, της υψηλής κατανάλωσης ενέργειας και της χρήσης ρυπογόνων χημικών, μεταξύ άλλων.
Επί του παρόντος, το πρόβλημα της παγκόσμιας πείνας δεν σχετίζεται με την παραγωγική ικανότητα της υπαίθρου, αλλά με την αλυσίδα διανομής τροφίμων και το κόστος της. Για πολλούς τομείς της κοινωνίας, το φαγητό είναι εκτός οικονομικής εμβέλειας.
- Οικολογία.
- Καλλιέργεια.
