Τι είναι το κοινωνικοπολιτισμικό παράδειγμα:
Το κοινωνικοπολιτισμικό παράδειγμα είναι ένα θεωρητικό πρόγραμμα που συνδέει τη μάθηση, την ψυχολογική ανάπτυξη, την εκπαίδευση και τον πολιτισμό με κατανόηση και βελτίωση των ψυχολογικών και κοινωνικοπολιτισμικών διαδικασιών στη μάθηση.
Το κοινωνικοπολιτισμικό παράδειγμα αναπτύχθηκε από τον Ρώσο ψυχολόγο Lev Vygotsky (1896-1934) με επιρροές από άλλα μεταπολεμικά ψυχοπαιδαγωγικά παραδείγματα, όπως το γνωστικό παράδειγμα, το οποίο συνδυάζει τη λογική και την αναλογία των διαδικασιών του με το σύστημα πληροφοριών.
Ο Vygotsky στη δουλειά του Σκέψη και γλώσσα, η οποία μελετά την εξελικτική ψυχολογία, περιγράφει την αλληλεπίδραση του ανθρώπου με σημεία ή εργαλεία, το πιο σημαντικό είναι η γλώσσα.
Στις μελέτες του, ο Vygotsky παρατηρεί ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τα εργαλεία, είτε είναι σωματικά είτε διανοητικά, για να παράγει μια λύση στο πρόβλημα που δημιουργείται, δημιουργώντας ως υποπροϊόν μια υψηλότερη ψυχική μάθηση ή ανάπτυξη υψηλότερων δραστηριοτήτων συνείδησης.
Χαρακτηριστικά του κοινωνικοπολιτισμικού παραδείγματος
Το κοινωνικοπολιτισμικό παράδειγμα δημιουργεί τρεις θεμελιώδεις παιδαγωγικές ιδέες που σχετίζονται με το νόημα και την εσωτερίκευση της γνώσης.
Η πρώτη ιδέα επιβεβαιώνει ότι η ανθρώπινη ανάπτυξη εξαρτάται από τη διαδικασία μάθησης, αυτό σημαίνει ότι τα ανθρώπινα όντα απαιτούν αυτό το είδος αλληλεπίδρασης για την πνευματική τους ανάπτυξη.
Η δεύτερη ιδέα βασίζεται στη χρήση εργαλείων ως ενίσχυση των ικανοτήτων της συνείδησης. Τα εργαλεία, ή αναφέρονται επίσης από τον Vygotsky ως σημάδια, βοηθούν στην απόκτηση νέων ή καλύτερων δεξιοτήτων, όπως μνήμη, προσοχή και επίλυση προβλημάτων.
Η τρίτη ιδέα δείχνει ότι η επίσημη μάθηση προηγείται της πνευματικής ανάπτυξης. Υπό αυτήν την έννοια, η κατευθυνόμενη μάθηση όπως στην περίπτωση της τυπικής εκπαίδευσης αποτελεί τη βάση για την κατάρτιση και την εμβάθυνση των διαδικασιών της διάνοιας.
