Τι είναι το Porfiriato:
Το Porfiriato ήταν ένα περίοδο στην πολιτική ιστορία του Μεξικού κατά την οποία ο στρατηγός Porfirio Díaz κυβέρνησε τη χώρα, μεταξύ 1876 και 1911.
Στα χρόνια αυτά, επιτεύχθηκε σχετική οικονομική και υλική πρόοδος και η χώρα ηρεμήθηκε, αν και στο κόστος της μεγάλης καταστολής, της ανισότητας και της κοινωνικής αδικίας.
Ο Porfirio Díaz ήταν ένας πολύ διάσημος στρατιώτης στις στρατιωτικές δυνάμεις και ένα καλό μέρος των πολιτικών κύκλων του Μεξικού. Είχε μια εξέχουσα συμμετοχή κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Μεταρρύθμισης και ηγετικό ρόλο στη Γαλλική Παρέμβαση.
Ο Ντιάζ έφτασε στην προεδρία του Μεξικού χάρη σε μια στρατιωτική εξέγερση και τον θρίαμβο του Σχεδίου του Τούξτεπετς. Ανέβηκε στην εξουσία στις 28 Νοεμβρίου 1876 και αποφάσισε, με ένα τετράχρονο διάλειμμα μεταξύ 1880 και 1884, έως τις 25 Μαΐου 1911, τριάντα χρόνια συνολικά.
Χαρακτηριστικά του πορφιράτο
Το Porfiriato είναι μια περίοδος που χαρακτηρίστηκε, στην οικονομική, για την επίτευξη υλικής προόδου και ξένου κεφαλαίου στο Μεξικό, καθώς και για επενδύσεις στον τομέα της εξόρυξης και της γεωργίας, για την προώθηση της εθνικής βιομηχανίας και για την επικοινωνία με τη χώρα με σιδηροδρομικές και τηλεγραφικές γραμμές.
Πολιτικά, ήταν μια περίοδος σχετικής σταθερότητας, αφού επιτεύχθηκε η ειρήνευση της χώρας (η λεγόμενη πορφυρική ειρήνη), χάρη στη χρήση βίας, δίωξης και καταστολής οποιασδήποτε μορφής κοινωνικής δυσαρέσκειας, αναλαμβάνοντας έτσι τα χαρακτηριστικά μιας δικτατορίας.
Όλα τα παραπάνω, με τη σειρά τους, μεταφράστηκαν, σε κοινωνικό επίπεδο, σε μεγάλες εντάσεις στην κοινωνία του Μεξικού, ειδικά μεταξύ της ολιγαρχίας των Πορφιρίων (μεγάλοι γαιοκτήμονες, ξένοι, βιομηχανικοί), εμφανίστηκε στη σκιά του στρατηγού, και κάτοχος της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, και των εργαζομένων μαζών, της αγροτιάς και των αυτόχθονων, ιδιαίτερα κακομεταχείριση και εκμετάλλευση κατά τη διάρκεια του καθεστώτος.
Τέλος της επανάστασης του Porfiriato και του Μεξικού
Το Porfiriato έληξε το 1911, ως συνέπεια της αποδυνάμωσης της πολιτικής και στρατιωτικής του δύναμης και του ξεσπάσματος της Μεξικανική Επανάσταση.
Το 1910, ο Ντιάζ, ογδόντα ετών, φιλοδοξούσε ακόμη για μια νέα επανεκλογή για την προεδρία της χώρας. Ωστόσο, η υποψηφιότητα του Francisco I. Madero με το σύνθημα «αποτελεσματική ψηφοφορία, χωρίς επανεκλογή», μπήκε στο δρόμο του και ο Madero στάλθηκε στη φυλακή από τον δικτάτορα.
Εν τω μεταξύ, ο Madero καταφέρνει να δραπετεύσει από τη φυλακή και διακηρύσσει το σχέδιο του San Luis, το οποίο, μεταξύ άλλων, δεν γνώριζε τον Díaz ως πρόεδρο του έθνους και ζήτησε εξέγερση στις 20 Νοεμβρίου 1910, την ημέρα που γιορτάζεται σήμερα. Ημέρα της Μεξικανικής Επανάστασης.
Από την πλευρά τους, ο Pancho Villa, από τα βόρεια, και ο Emiliano Zapata, από το νότο, εντάχθηκαν στο Madero και έδωσαν σημαντικές στρατιωτικές ήττες στον Díaz.
Έτσι ο Ντιάζ, στρατιωτικά και πολιτικά εξασθενημένος, αποφάσισε τελικά να παραιτηθεί από την προεδρία και έφυγε από το Μεξικό τον Μάιο του 1911. Με αυτόν τον τρόπο, το συμπέρασμα του Porfiriato συμπίπτει με το κοινωνικό κίνημα που θα άλλαζε ριζικά τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δομές της χώρας., επίσης γνωστό ως Μεξικανική Επανάσταση.
