Τι είναι η νεωτερικότητα:
Η νεωτερικότητα Είναι μια ιστορική περίοδος που χαρακτηρίζεται από μια σειρά από ιδέες και βαθιές αλλαγές στη δυτική κοινωνία, η οποία εκδηλώθηκε στους τομείς της φιλοσοφίας, της επιστήμης, της πολιτικής και της τέχνης και γενικά στους τρόπους ζωής.
Ο νεωτερισμός περιλαμβάνει μία από τις τρεις μεγάλες περιόδους στις οποίες διαιρείται η ιστορία της ανθρωπότητας: Αρχαίος, Μεσαίωνας και Σύγχρονη εποχή, εκτός από τη Σύγχρονη Εποχή, παρόν.
Η νεωτερικότητα συνδέεται παραδοσιακά με την ιδέα της ρήξης, καθώς αυτό αντιπροσωπεύει με την Αναγέννηση μια ρήξη με τα κυρίαρχα παραδείγματα του Μεσαίωνα ως προς τις φιλοσοφικές, πολιτικές, καλλιτεχνικές σκέψεις κ.λπ.
Ο νεωτερισμός ξεκίνησε τον 15ο αιώνα, σημαδεμένος από μια σειρά γεγονότων μεγάλης σημασίας: όπως η άφιξη των Ισπανών στην Αμερική, η εφεύρεση του τυπογραφείου, η προτεσταντική μεταρρύθμιση του Λούθερ ή η επιστημονική επανάσταση.
Στη νεωτερικότητα σημαντικές αλλαγές γίνονται σε σχέση με τη σύλληψη του κόσμου για τον άνθρωπο: ο λόγος υπερισχύει της θρησκείας (Διαφωτισμός, ορθολογισμός), ο μύθος παύει να είναι η εξήγηση του σύμπαντος και αρχίζει να αναζητά τις αιτίες όλων των φαινομένων μέσω της επιστήμης, ο άνθρωπος γίνεται το κέντρο της σκέψης (ανθρωποκεντρισμός, ανθρωπισμός) που ανήκε στο παρελθόν Θεός (θεοκεντρισμός)
Στη νεωτερικότητα, έθνη βλέπουν την οργάνωσή τους μεταμορφωμένη: το Κράτος, που προηγουμένως ήταν στα χέρια της μοναρχίας και της Εκκλησίας, είναι σεκτικοποιημένο, επιτρέποντας την εμφάνιση της δημοκρατικής εξουσίας, καθοδηγούμενη από τον ορθολογικό και δικαιοσύνη.
Σε αυτήν την περίοδο, θεσπίστηκαν επίσης, όπου συλλέγονται οι νόμοι που ρυθμίζουν την κοινωνία. Δημιουργείται ένα σύνολο θεσμών που εγγυώνται την προστασία των ελευθεριών και των δικαιωμάτων των πολιτών, για τα οποία η δημόσια εξουσία χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές περιπτώσεις: το εκτελεστικό, το νομοθετικό και το δικαστικό, να ελέγχουν το ένα το άλλο.
Κατά τη νεωτερικότητα, πραγματοποιείται επίσης η βιομηχανική επανάσταση και η επακόλουθη διαδικασία εκβιομηχάνισης., με όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις που έφερε μαζί της, οι οποίες θα γίνονταν σε μεγάλο μέρος του κόσμου. Αυτό τροποποιεί βαθιά τις οικονομικές και παραγωγικές σχέσεις μεταξύ ατόμων εντός των κοινωνιών, δίνοντας τη θέση στην εμφάνιση μιας βιομηχανικής και αστικής κοινωνίας, η οποία διαλύεται με την παλιά προ-βιομηχανική, αγροτική και παραδοσιακή κοινωνία.
Η βιομηχανική επανάσταση θα φέρει μαζί του το θρίαμβο του καπιταλιστικού μοντέλου, το οποίο θα αντικατοπτρίζεται στην κοινωνική ζωή και στη νέα δυναμική που θα δημιουργήσει. Σε αυτό το πλαίσιο, θα προκύψουν δύο νέες τάξεις, η αστική τάξη, ιδιοκτήτης των μέσων παραγωγής και το προλεταριάτο, μια εκμεταλλευόμενη τάξη που παρέχει το εργατικό δυναμικό, αφήνοντας πίσω τις παλιές δομές της φεουδαρχικής κοινωνίας.
Από αυτές τις δυναμικές θα προκύψει επίσης μια ιδεολογική απόκριση με δογματικές προσεγγίσεις στις πολιτικές και οικονομικές πτυχές που θα οδηγήσουν στον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, με βάση τον μαρξισμό, ένα σύστημα σκέψης εναντίον του καπιταλισμού που πρότεινε τον ταξικό αγώνα για πρόσβαση στην εξουσία από το προλεταριάτο .
Υπάρχουν διάφορες θέσεις γύρω από το τέλος της νεωτερικότητας ως ιστορικής-φιλοσοφικής περιόδου. Μερικοί θεωρούν ότι τελειώνει με το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οπότε θα εμφανιστεί μια νέα μεταβιομηχανική κοινωνία και μια περίοδο γνωστή ως μεταμοντέρνα ή μεταμοντέρνα.
Άλλοι θεωρούν ότι η νεωτερικότητα συνεχίζει να ισχύει στην εποχή μας, ότι δεν την έχουμε ξεπεράσει, καθώς ένα σημαντικό σύνολο χαρακτηριστικών του συνεχίζει να ισχύει μέχρι σήμερα.
