Τι είναι η διαλεκτική:
Είναι γνωστό ως διαλεκτική τεχνική που προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια αντιμετωπίζοντας αντίθετα επιχειρήματα. Η λέξη διαλεκτική προέρχεται από τα ελληνικά dialektiké.
Η διαλεκτική είναι η τέχνη της πείσης, της συζήτησης και της συλλογιστικής διαφορετικών ιδεών.
Σε μια συζήτηση, η διαλεκτική συνίσταται στην παρουσίαση μιας κύριας ιδέας ή έννοιας, που ονομάζεται διατριβή, στην οποία αντιτίθενται διαφορετικά επιχειρήματα και ιδέες, γνωστά ως αντίθετα. Τώρα, για να λυθεί αυτή η αντίθεση των ιδεών, προκύπτει η σύνθεση, η οποία παρουσιάζεται ως ένας νέος τρόπος κατανόησης του θέματος.
Η διαλεκτική είναι επίσης γνωστή ως τρόπος φιλοσοφίας. Η ιδέα του συζητήθηκε για χρόνια από διάφορους φιλόσοφους όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, ο Χέγκελ, ο Μαρξ και άλλοι. Ωστόσο, ο Πλάτων ήταν ο πρωτοπόρος της διαλεκτικής χρησιμοποιώντας το στους διαλόγους του ως μέθοδο για να φτάσει στην αλήθεια.
Ωστόσο, η διαλεκτική μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με εκφραστική έννοια, λόγω της υπερβολικής χρήσης λεπτότητας.
Από την άλλη πλευρά, ο όρος διαλεκτικός Χρησιμοποιείται ως επίθετο για τον προσδιορισμό του ατόμου που αναγνωρίζει τη διαλεκτική.
Διαλεκτική στη φιλοσοφία
Η διαλεκτική, ως φιλοσοφικό σύστημα, ασχολείται με τη λογική και τους νόμους, τις μορφές και τους τρόπους έκφρασης.
Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, ο Πλάτων ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε και έδειξε τη διαλεκτική ως τεχνική και μέθοδο για να απαντήσει σε κάτι, αφού μέσω αυτού μπορεί να επιτευχθεί η αλήθεια.
Από την πλευρά του, ο Χέγκελ παίρνει τη διαλεκτική ως μια συνεχή και συνεχή διαδικασία για να φτάσει στην αλήθεια, ξεκινώντας από ένα πρώτο αξίωμα (διατριβή), το οποίο αργότερα θα αντικρούσει (αντίθεση), για να φτάσει σε μια νέα ιδέα ή αποτέλεσμα (σύνθεση), η οποία Θα οδηγήσει ξανά σε μια διατριβή και ούτω καθεξής, πάντα για να βρει μια ακριβή απάντηση στο υπό συζήτηση θέμα.
Για τον Αριστοτέλη, η διαλεκτική είναι μια ορθολογική διαδικασία, που σχετίζεται με τη λογική, η οποία αναπτύσσεται από το άτομο ως μέρος των δεξιοτήτων που απαιτούνται για την επιχειρηματολογία.
Υπό αυτήν την έννοια, ο Καντ υποστήριξε τη θεωρία του Αριστοτέλη, που θεωρούσε τη διαλεκτική ως λογική εμφάνισης, με βάση υποκειμενικές αρχές.
Διαλεκτικός υλισμός
Ο διαλεκτικός υλισμός είναι το αποτέλεσμα των συμφωνιών που υπήρχαν μεταξύ των φιλοσοφικών ρευμάτων που πρότειναν οι Friedrich Engels (1820-1895) και Karl Marx (1818-1883), στις οποίες η ύλη ορίζεται ως η ουσία της πραγματικότητας, συγκεκριμένη ή αφηρημένη, η οποία είναι ανεξάρτητη της συνείδησης που προκύπτει αργότερα.
Από την άλλη πλευρά, ο διαλεκτικός υλισμός βασίζει τις θεωρίες του κομμουνισμού, και ως φιλοσοφική επιστήμη αντιτίθεται στον φιλοσοφικό ιδεαλισμό που πρότεινε ο Χέγκελ.
Εριστική διαλεκτική
Πρώτον, ο όρος ερωτική πρέπει να αποσαφηνιστεί για καλύτερη κατανόηση του θέματος. Τι ερωτικός είναι κατανοητό τύποι επιχειρημάτων που χρησιμοποιούνται για τον τερματισμό μιας συζήτησης ή συζήτησης με επιτυχία.
Για τον φιλόσοφο Schopenhauer, η αλήθεια επιτυγχάνεται μέσω της λογικής, αλλά η ερεθιστικότητα αγνοεί την αντικειμενική αλήθεια, καθώς η πτυχή της είναι πιο σχετική, καθώς το μόνο σημαντικό πράγμα είναι να επιτύχουμε νίκη ανεξάρτητα από το αν τα θεμέλια είναι αλήθεια ή όχι.
Η ερωτική διαλεκτική είναι μια έκφραση που περιγράφει το ημιτελές έργο του Schopenhauer, που δημοσιεύθηκε το 1831 από τον φίλο του, τον φιλόσοφο Julius Frauenstädt, γνωστό ως Η τέχνη του να είσαι σωστός ή Πώς να κερδίσετε μια συζήτηση χωρίς να έχετε δίκιο, στην οποία επισημαίνει 38 στρατηγικές για να κερδίσει ένα επιχείρημα ανεξάρτητα από το αν είναι σωστό ή όχι.
Διαλεκτική λογική
Η διαλεκτική λογική προτάθηκε από τον Χέγκελ, ωστόσο μέρος των προτάσεών του είχε ήδη γίνει από τον Αριστοτέλη και τον Ηράκλειτο.
Η διαλεκτική λογική επικεντρώνεται στο ανάπτυξη ιδεών και νοημοσύνης με την οποία να ανταποκρίνεται στην αντίφαση της διαλεκτικής. Επομένως, είναι μια διαμεσολάβηση μεταξύ της καθαρής λογικής και της διαλεκτικής ανάλυσης των αντιφάσεων.
