Τι είναι η μελαγχολία:
ο μελαγχολία είναι ένα αίσθημα που χαρακτηρίζεται από μια κατάσταση βαθιάς θλίψης, που εκδηλώνεται σε άτομα ως αποθάρρυνση, απογοήτευση και απάθεια απέναντι στα πράγματα και στη ζωή.
Μελαγχολία, με αυτήν την έννοια, υποθέτει μια τάση προς λυπημένες και απαισιόδοξες σκέψεις, ένα μόνιμο αίσθημα αναπηρίας και μια συνεχή σταθεροποίηση των δικών του ελλείψεων, καθώς και την απώλεια ενδιαφέροντος για συναισθηματικές υποθέσεις.
Η μελαγχολία γεννιέται για διάφορους λόγους: επειδή δεν είμαστε ευχαριστημένοι με τον εαυτό μας, επειδή αισθανόμαστε δυσαρεστημένοι στη ζωή, γιατί πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε πράγματα που δεν μπορούμε να αποκτήσουμε. Ως εκ τούτου, η μελαγχολία έχει μια σιωπηρή μη αποδοχή του παρόντος μας και μια τάση να μειώσει τα επιτεύγματά μας.
Η λέξη μελαγχολία, ως τέτοια, προέρχεται από τα λατινικά μελαγχολία, και αυτό με τη σειρά του από την ελληνική μελαγχολία (melancholía), που σημαίνει «μαύρη χολή» ή «atrabilis». Αυτή η ονομασία προέρχεται από το θεωρία τεσσάρων χιούμορ, που σχεδιάστηκε από τους αρχαίους Έλληνες για να εξηγήσει την προέλευση των ασθενειών και τις αλλαγές της ιδιοσυγκρασίας σε άτομα.
Έτσι, ανάλογα με την κύρια επιρροή ενός από τα σωματικά υγρά στο σώμα ενός ατόμου, τα άτομα θα μπορούσαν να ταξινομηθούν ως γνήσια (αίμα), φλεγματικά (φλέγμα), χολερικά (κίτρινη χολή) και μελαγχολικά (μαύρη χολή). Υπό αυτήν την έννοια, ήταν η μαύρη χολή που, στους ανθρώπους, προκάλεσε τη θλιβερή, αποθαρρυντική και αδιάφορη συμπεριφορά που χαρακτηρίζει τα μελαγχολικά άτομα.
Μελαγχολία στην Ψυχολογία
Στον τομέα της ψυχολογίας, αυτό που παλαιότερα ήταν γνωστό ως μελαγχολία, σήμερα ονομάζεται κατάθλιψη. Υπό αυτήν την έννοια, χαρακτηρίζεται από μια κατάσταση οξείας θλίψης, ένα βαθύ αίσθημα απαισιοδοξίας και μεγάλη αποθάρρυνση και απώλεια ενδιαφέροντος για τη ζωή γενικά.
Ως εκ τούτου, ο ψυχαναλυτής Σίγκμουντ Φρόυντ, στο έργο του Θλίψη και μελαγχολία, θεωρούσε ότι, από τη στιγμή που η μελαγχολία εγκαταστάθηκε μόνιμα σε ένα άτομο, μετατράπηκε σε παθολογία, καθώς εμπόδισε την κανονική ανάπτυξη των καθημερινών δραστηριοτήτων τους, εμποδίζοντας τη ζωή τους σε κοινωνικό, εργασιακό και παραγωγικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, σήμερα αντιμετωπίζεται ως ασθένεια και απαιτείται η χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων για τη θεραπεία της.
