Τι είναι η πεζογραφία:
Η πεζογραφία μπορεί να θεωρηθεί ως δομή ή μορφή που χρησιμοποιεί η γλώσσα Φυσικά για την έκφραση των εννοιών, δεν υπόκειται, όπως ο στίχος, σε ένα συγκεκριμένο μέτρο και ρυθμό.
Η πεζογραφία έκφρασης είναι λατινικής προέλευσης "πεζογραφία"Και προέρχεται από την έκφραση"πεζογραφία Οράτιο" τι σημαίνει "ευθεία ομιλία”, χαρακτηρίζεται από άμεση ομιλία, πρόσωπο με πρόσωπο, χωρίς πολλές εξηγήσεις. Η πεζογραφία ξεκίνησε τον 6ο αιώνα π.Χ. τη στιγμή που μια αφηγηματική πεζογραφία χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει μέρη, έθιμα και, τον 4ο και 5ο αιώνα π.Χ., η πεζογραφία αναπτύχθηκε πλήρως στην Αθήνα ως όργανο στην υπηρεσία της αφηρημένης σκέψης.
Η πεζογραφία είναι παρούσα σε διάφορες πτυχές αφηγηματικών λόγων, όπως: δημοσιογραφικός λόγος, θέατρο, δοκίμια, διηγήματα, μυθιστορήματα, μεταξύ άλλων.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι πεζογραφίας: λογοτεχνική πεζογραφία μοιάζει με στίχο με τη διαφορά ότι η ηχητική πτυχή της πεζογραφίας παραμορφώνεται από την προσοχή στο About-Meaning.com, συνομιλία πεζογραφίας Χρησιμοποιείται γενικά στον προφορικό λόγο και δεν είναι περίπλοκο, αυτοσχεδιάζεται από το άτομο. μη λογοτεχνική πεζογραφίαΌπως υποδηλώνει το όνομά του, δεν έχει λογοτεχνικό σκοπό χωρίς να έχει σημασία για την πολυπλοκότητά του, για παράδειγμα: επιστημονική πεζογραφία, δημοσιογραφική πεζογραφία κ.λπ., σε αντίθεση με αυτήν την πεζογραφία, λογοτεχνική πεζογραφία είναι ποιητικό, χρησιμοποιείται σε θέατρα, αφηγήσεις.
Από την άλλη πλευρά, η πεζογραφία είναι παρούσα στην ομιλία του ανθρώπου, αφού γενικά το άτομο χρησιμοποιεί πάρα πολλές λέξεις για να δείξουν ασήμαντες ιδέες, για παράδειγμα: "αρκετή πεζογραφία και πες μου τη σημασία του τι συνέβη χθες" ή "πηγαίνετε στο σημείο της ιστορίας και αφήστε την πεζογραφία."
Η πεζογραφία συνδέεται με συνώνυμα: χυδαιότητα, τραχύτητα, χυδαιότητα, μεταξύ άλλων. Επομένως, μπορεί να σχετίζεται με το χυδαία ή ψηφιδωτή όψη κάποιου αντικειμένου ή ατόμου.
Διδακτική πεζογραφία και πεζογραφία φαντασίας
Τον 16ο αιώνα, δημιουργήθηκε διδακτική πεζογραφία Χαρακτηρίζεται από τη χρήση του διαλόγου και την παρουσίαση των ιδεών με σκοπό να ενθαρρύνει τους άλλους να παρέμβουν στην ευγλωττία και ότι έχουν συνομιλίες είναι γνωστό ως ένας συγκεκριμένος τόνος για τη μετάδοση διδασκαλιών με ελκυστικό τρόπο, φανταστική πεζογραφία αναφέρεται σε μυθιστορήματα και μπορεί να είναι: Βυζαντινά, ιπποειδή, Μαυριτανικά, συναισθηματικά και ούτω καθεξής.
Ποιητική πεζογραφία
Ποιητική πεζογραφία, που χρησιμοποιείται στις μικρο-ιστορίες, χαρακτηρίζεται από την παρουσίαση των ίδιων στοιχείων με το ποίημα (λυρικός ομιλητής, λυρική στάση, θέμα και αντικείμενο), αλλά χωρίς την παρουσία των τυπικών στοιχείων του, όπως: ρήμα και μετρητής και, με τη σειρά του, διαφέρει από το ιστορία ή ιστορία επειδή σκοπός του είναι να αφηγείται γεγονότα και να μεταφέρει συναισθήματα, αισθήσεις, ένα χαρακτηριστικό που δεν υπάρχει σε ιστορίες ή ιστορίες.
Ο εμπνευστής της ποιητικής πεζογραφίας ήταν ο Γάλλος Aloysius Bertrand χωρίς να λάβει υποστήριξη από τους ρομαντικούς ποιητές, αλλά ο ποιητής Charles Baudelaire αναβίωσε αυτό που ξεκίνησε από τον προηγουμένως αναγνωρισμένο Γάλλο, στο βιβλίο του "The Spleen of Paris" και κατάφερε να κάνει αυτόν τον τύπο διάσημο. εκφραστικός πόρος και επηρεάζει άλλους ποιητές.
Πεζογραφία και στίχος
Πεζογραφία Είναι μια μορφή δομής προφορικής και γραπτής γλώσσας που δεν υπόκειται σε συνθήκες ρυθμού ή καθορισμένων μέτρων, ενώ ο στίχος Συνδυάζει τα χαρακτηριστικά της γλώσσας, δηλαδή, ρυθμό, επανάληψη, περιοδικότητα και, με κάποιες ελάχιστες απαιτήσεις μουσικότητας.
