Τι είναι Fable:
ο μύθος Είναι ένας τύπος φανταστικού διηγήματος που έχει διδακτική και ηθικολογική πρόθεση. Για αυτόν τον λόγο, συνήθως συνοδεύεται από ένα ηθικό, δηλαδή, μια ρητή διδασκαλία για την ερμηνεία της ιστορίας.
Αυτό το λογοτεχνικό είδος χρησιμεύει στη διάδοση και τη διδασκαλία αξιών, καθώς και στην επιβολή κυρώσεων σε συμπεριφορές που είναι αντικοινωνικές.
Οι μύθοι απευθύνονται συχνά στα παιδιά λόγω της διδακτικής τους φύσης. Όταν συμβαίνει αυτό, μιλάμε για παιδικό μύθο.
Ο μύθος είναι ένα πολύ παλιό είδος, το οποίο πριν από το γράψιμο μεταδόθηκε με προφορική παράδοση. Στην Ελλάδα βρίσκουμε τα παλαιότερα γραπτά αρχεία, που συγκεντρώθηκαν στο διάσημο έργο Μύθοι του Aesop.
Η λέξη fable προέρχεται από τα λατινικά μύθος, που έχει την ίδια προέλευση με το "μιλάει". Ως εκ τούτου, ο όρος σχετίζεται με την πράξη της αφήγησης ιστοριών, που συνήθως εφευρέθηκε, δηλαδή, της μυθοπλασίας.
Ο Fable ονομάζεται επίσης ιστορίες της κλασικής μυθολογίας. Ο Fable μπορεί επίσης να αναφέρεται σε μια ψευδή ιστορία, μια εφεύρεση, μια φήμη ή μια φήμη.
Fable χαρακτηριστικά
Μεταξύ των πιο χαρακτηριστικών χαρακτηριστικών των μύθων, μπορούμε να αναφέρουμε τα εξής:
- Είναι δημοφιλείς.
- Είναι σύντομες.
- Μπορούν να επικοινωνήσουν με στίχους ή πεζογραφίες.
- Η σειρά της ιστορίας είναι γραμμική, χωρίς άλματα χρόνου.
- Είναι εκπαιδευτικοί ή ηθικοί.
- Είναι διαχρονικά.
- Οι χαρακτήρες αντιπροσωπεύουν αρχέτυπα.
- Κυριαρχούν οι χαρακτήρες των ζώων ή των ανθρωποποιημένων αντικειμένων (προσωποποιημένα), αν και υπάρχουν επίσης μύθοι με ανθρώπινους και θεϊκούς χαρακτήρες.
Μύτη δομή
Σε γενικές γραμμές, είναι γνωστά τα ακόλουθα μέρη του μύθου ή της ιστορίας:
- Αρχική κατάσταση
- Σύγκρουση;
- Αποτέλεσμα ή λύση ·
- Ηθικό (αυτό μπορεί να προχωρήσει πριν ή μετά την ιστορία).
Fable στοιχεία
Ο μύθος έχει τα ακόλουθα στοιχεία:
- Αφηγητής τρίτου προσώπου, ο οποίος ενεργεί επίσης ως κύριος.
- Χαρακτήρες (ανθρώπινα, θεϊκά, ζωικά ή κινούμενα αντικείμενα).
- Εκδηλώσεις
Τύποι μύθων
Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι μύθων. Θα μάθουμε τα πιο διαδεδομένα:
Σύμφωνα με τον τύπο της ιστορίας.
- Μύθοι κατάστασης: είναι εκείνοι οι μύθοι στους οποίους ένας χαρακτήρας αντιμετωπίζει μόνο ένα δίλημμα, ενώ ένας άλλος που τον παρατηρεί τιμωρεί τη σκηνή χωρίς να συμμετέχει σε αυτήν.
- Αγωνικά Fables: Αποτελείται από τρεις στιγμές. Πρώτον, η αρχική κατάσταση όπου δύο χαρακτήρες? δεύτερο, το αγωνία o αξιολόγηση όπου κάθε χαρακτήρας εκφράζει τη θέση του · τρίτον, η διδασκαλία ή το συμπέρασμα. Για παράδειγμα, Ο άντρας και το φίδιαπό τον Aesop.
- Αιτιολογικοί μύθοι: Είναι αυτοί οι μύθοι πολύ μικρής διάρκειας, οι οποίοι είναι επικεφαλής ή τελειωμένοι με ηθικό. Για παράδειγμα, Τετραπλά και πουλιάαπό τον Aesop.
Σύμφωνα με τον τύπο των χαρακτήρων:
- Μυθολογικοί μύθοι: με πρωταγωνιστές τους θεούς. Συνήθως σχετίζονται με μύθους. Για παράδειγμα, Μύθος της Πυραμίδας και του Θίσβαπό τον Luis de Góngora.
- Ανθρώπινοι μύθοι: με πρωταγωνιστές ανθρώπινους χαρακτήρες. Για παράδειγμα, Ο ψέμα πάστοραςαπό τον Aesop.
- Ζώο: με πρωταγωνιστή τα εξανθρωπισμένα ζώα. Για παράδειγμα, Το κοράκι και η αλεπούαπό τον Aesop.
- Μύθοι του βασιλείου των φυτών: είναι αυτά που διαθέτουν φυτά. Για παράδειγμα, Έλατο και κράταιγοςαπό τον Aesop.
- Μύθοι άψυχων αντικειμένων ή αδρανών όντων: εκείνα όπου τα αντικείμενα είναι κινούμενα. Για παράδειγμα, Το καρφί και ο τοίχοςαπό τον Aesop.
Fable παραδείγματα
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που μπορούμε να αναφέρουμε για τους μύθους. Μερικά από αυτά εξακολουθούν να αποτελούν μέρος του λαϊκού πολιτισμού και είναι ευρέως γνωστά. Μεταξύ των πιο διαδεδομένων μύθων του Aesop μπορούμε να αναφέρουμε Το λιοντάρι και το ποντίκι, η αλεπού και τα σταφύλια Γ Ο λαγός και η χελώνα.
Στο λογαριασμό του Ο λαγός και η χελώνα, για παράδειγμα, ένας λαγός και μια χελώνα ανταγωνίζονται σε έναν αγώνα. Ο λαγός, υπερβολικός αυτοπεποίθηση στις φυσικές του ικανότητες, τρέχει στο δρόμο και παίρνει απρόσεκτος. Η λιγότερο ευκίνητη χελώνα καταλήγει να κερδίζει τον αγώνα λόγω της επιμονής και της πειθαρχίας της.
Οι μύθοι ήταν πολύ σημαντικοί στη μεσαιωνική και αναγεννησιακή λογοτεχνία, καθώς και στην Ισπανική Χρυσή Εποχή. Για παράδειγμα, Μύθος του Πολύφημου και της Γαλάτειας, από τον Luis de Góngora.
