Τι είναι η Οικολογία:
Η οικολογία είναι ένα κλάδος της βιολογίας στον οποίο μελετώνται και αναλύονται οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ζωντανών όντων με το περιβάλλον όπου βρίσκονται, δηλαδή, οι σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ βιοτικών παραγόντων (σχέσεις μεταξύ ζωντανών όντων) και αβιοτικών παραγόντων (περιβαλλοντικές συνθήκες).
Ετυμολογικά, η λέξη οικολογία προέρχεται από τα ελληνικά ökologie αποτελείται από την ένωση των ελληνικών λέξεων Οίκος, που σημαίνει «σπίτι», «σπίτι» ή «κατοικία» και λογότυπα, που σημαίνει «μελέτη» ή «συνθήκη». Υπό αυτήν την έννοια, η οικολογία σημαίνει «τη μελέτη του σπιτιού».
Ήταν ο Ernst Haeckel, ένας Γερμανός επιστήμονας, ο οποίος δημιούργησε τον όρο οικολογία το 1869 προκειμένου να ορίσει ένα όνομα για την επιστήμη που μελετά τις σχέσεις μεταξύ των ζωντανών πραγμάτων και του περιβάλλοντος.
Επομένως, ο αντικείμενο μελέτης οικολογίας Είναι στον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο οι αβιοτικοί παράγοντες (υγρασία, θερμοκρασία, μεταξύ άλλων) αλληλεπιδρούν με βιοτικούς παράγοντες (σχέση μεταξύ της μεγάλης ποικιλίας των ζωντανών όντων που βρίσκονται στον ίδιο βιότοπο).
Ως εκ τούτου, η οικολογία δίνει ιδιαίτερη προσοχή στο πώς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενός οικοτόπου επηρεάζουν την ανάπτυξη, την τροποποίηση και τη συμπεριφορά διαφορετικών ειδών.
Υπό αυτήν την έννοια, η έννοια της ανθρώπινης οικολογίας αναφέρεται στην επιστημονική μελέτη των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών συνθηκών, των αλληλεπιδράσεων και των οικονομικών, ψυχολογικών, κοινωνικών και πολιτιστικών πτυχών. Επομένως, η οικολογία επικεντρώνεται στη μελέτη οικοσυστημάτων ή πληθυσμών γενικά.
Ομοίως, η οικολογία είναι μια επιστήμη στην οποία διεξάγει μελέτες σχετικά με τις αλλαγές που ενδέχεται να υποστούν τα οικοσυστήματα από τις δραστηριότητες των ανθρώπων.
Είναι σημαντικό να τονιστεί η σημασία των οικολογικών μελετών, οι οποίες είναι πολυεπιστημονικές, οι οποίες καθιστούν δυνατή την επέκταση των γνώσεων σε αυτόν τον τομέα της επιστήμης, καθώς και το σχεδιασμό στρατηγικών και μηχανισμών που εστιάζονται στη διατήρηση και τη διατήρηση του περιβάλλοντος.
Από την άλλη πλευρά, προς το παρόν ο όρος οικολογική υπερβαίνει την επιστημονική έρευνα, είναι τώρα μέρος πολιτικών εκστρατειών και κοινωνικών κινημάτων που επιδιώκουν την προστασία και τη συνειδητή αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το περιβάλλον.
Ως εκ τούτου, η οικολογία έχει έναν περιβαλλοντολογικό χαρακτήρα και στόχος του είναι να φροντίζει και να διατηρεί την ισορροπία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων με εκείνες του οικοτόπου μας.
- βιολογία
- Περιβαλλοντική ισορροπία
- Οικοσύστημα
Κύριοι κλάδοι της οικολογίας
Οι κύριοι κλάδοι της μελέτης και της έρευνας στον οποίο χωρίζεται η οικολογία είναι οι εξής:
- Αυτοοικολογία: κλάδος της οικολογίας που μελετά πώς είναι οι προσαρμογές των ειδών σε ορισμένες συνθήκες αβιοτικών παραγόντων.
- Demoecology (δυναμική πληθυσμού): κλάδος που μελετά, από την οικολογία και τη δημογραφία, τα κύρια χαρακτηριστικά των κοινοτήτων ή του πληθυσμού που καταλαμβάνουν ένα συγκεκριμένο βιότοπο.
- Συνολογία (κοινοτική οικολογία): κλάδος της οικολογίας που μελετά την αλληλεπίδραση μεταξύ βιολογικών κοινοτήτων και οικοσυστημάτων.
- Αγροοικολογία: κλάδος που ξεκινά από τη γνώση της οικολογίας και της αγρονομίας για την ανάπτυξη μοντέλων παραγωγής τροφίμων στα οποία λαμβάνονται υπόψη τόσο το οικοσύστημα όσο και το κοινωνικό περιβάλλον.
- Οικοφυσιολογία (περιβαλλοντική οικολογία): κλάδος της οικολογίας που μελετά φυσιολογικά φαινόμενα στο περιβάλλον, τα οποία μπορεί να παρουσιάσουν αλλοιώσεις λόγω διαφόρων φυσικών φαινομένων ή ανθρώπινης δραστηριότητας.
- Μακροοικολογία: κλάδος της οικολογίας που μελετά οικολογικά πρότυπα που επαναλαμβάνονται σε μεγάλη κλίμακα.
Οικολογικές αλληλεπιδράσεις
Στην οικολογία, μελετώνται οι διαδικασίες, η δυναμική και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των ζωντανών όντων σε έναν πληθυσμό, μια κοινότητα, ένα οικοσύστημα ή τη βιόσφαιρα.
Οι οικολογικές αλληλεπιδράσεις χαρακτηρίζονται από το όφελος δύο ζωντανών όντων (αρμονικών) ή εις βάρος ενός από αυτά (μη εναρμονισμένα) και μπορούν να συμβούν μεταξύ όντων του ίδιου είδους (ενδοειδικά) ή διαφορετικών ειδών (ενδοειδικά).
- Αρμονικές ενδο-ειδικές σχέσεις: κοινωνία (οργάνωση ατόμων του ίδιου είδους) και αποικία (ομάδα ατόμων του ίδιου είδους με διαφορετικούς βαθμούς εξάρτησης μεταξύ τους).
- Αρμονικές ενδο-ειδικές σχέσεις: κανιβαλισμός και ενδο-ειδικοί και διεπαγγελματικοί διαγωνισμοί. Είναι σχέσεις ίσων ειδών, αλλά υπάρχει ζημιά τουλάχιστον από τη μία πλευρά.
- Αρμονικές διεπαγγελματικές σχέσεις: αμοιβαιότητα (ή συμβίωση), πρωτοεγχειρητική, ινκιλινισμός (ή επιβίωση) και κοινοπραξία.
- Αρμονικές διαπροσωπικές σχέσεις: αμαναλισμός (ή αντιβίωση), φυτοφάγα, αρπαγή, παρασιτισμός και δουλεία.
