Τι είναι η αδικία:
Η αδικία είναι η έλλειψη ή απουσία δικαιοσύνης, το κοινό καλό και ισορροπία, σε σχέση με ένα γεγονός, μια πράξη ή μια πραγματική κατάσταση (καθεστώς). Η αδικία μπορεί να είναι μέρος μιας κοινωνικής ομάδας και επίσης μεμονωμένων θεμάτων.
Ο όρος αδικία αναφέρεται γενικά στο παρανομία, παραμέληση, κακή συμπεριφορά ή κατάχρηση που δεν έχει διορθωθεί, ή κυρώθηκε από το νομικό σύστημα ή / και το δικαστικό σύστημα, και επίσης από το μη σεβασμό των δικαιωμάτων τόσο των ατόμων όσο και της κοινωνίας στο σύνολό της. Έτσι, η αδικία είναι το όφελος ορισμένων μετά από εις βάρος άλλων.
Η αδικία δεν εμφανίζεται μόνο στο Νόμο και στην παραβίαση του, αλλά καθημερινά, όταν καμία από τις αξίες, όπως ο σεβασμός, η αλήθεια, η αγάπη για τον γείτονα, η αλληλεγγύη ή η ηθική, δεν λαμβάνονται υπόψη. παραμερίζονται. Επομένως, μια αλλαγή στάσης απέναντι σε μικρές ή μεγάλες καταστάσεις που μας φαίνεται άδικο θα είναι ο μόνος τρόπος για την επίτευξη σταθερών δομών δικαιοσύνης.
Η αδικία, καθώς και η δικαιοσύνη, μπορεί να έχουν κάποιες διαφορές μεταξύ διαφορετικών χωρών σύμφωνα με τα νομικά συστήματα που ισχύουν στις διάφορες χώρες. Μερικές φορές, η κακή δικαιοσύνη ή η αδικία και η κατάχρηση σχετικά με αυτό μπορεί να οφείλονται σε μια συστημική αποτυχία στο νομικό σύστημα, που ονομάζεται νομικό κενό.
Ετυμολογικά, είναι λατινικής προέλευσης κακό.
- Καθεστώς.
- Αντίτιμες.
- Ατιμωρησία.
Κοινωνική αδικία
Είναι γνωστό ως κοινωνική αδικία στην ανισότητα των συνθηκών που συμβαίνει ενώπιον μιας κοινωνίας ως αποτέλεσμα της διάκρισης που υφίσταται μια ομάδα σε σχέση με την άλλη. Η κοινωνική αδικία μπορεί να θεωρηθεί ως έλλειμμα πρόσβασης στα δικαιώματα, είτε οικονομικά είτε κοινωνικά.
Σε καθημερινή βάση, υπάρχουν άτομα που ζουν σε κατάσταση κοινωνικής αδικίας, τα πιο ευάλωτα είναι εκείνα που ταξινομούνται ως φτωχά, όχι μόνο υποφέρουν από οικονομική στέρηση και έλλειψη ευκαιριών (εκπαίδευση, απασχόληση), αλλά και κοινωνικές διακρίσεις από έναν τομέα την κοινότητα και ακόμη και από ορισμένες κυβερνήσεις που καταρτίζουν οικονομικά σχέδια που εξουδετερώνουν περαιτέρω εκείνους που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση.
Από την άλλη πλευρά, μπορεί να θεωρηθεί ως κοινωνική αδικία εκείνοι οι άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια λόγω της θρησκείας, του φύλου ή της εθνικότητάς τους, όπως και η περίπτωση των μαύρων μετά το τέλος του αποικισμού. Ομοίως, στο παρελθόν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ της νομικής ικανότητας των γυναικών έναντι των ανδρών, αποκλείστηκαν από τις κοινοτικές αποφάσεις, δεν μπορούσαν να ασκήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα, θεωρήθηκαν μόνο για τη φροντίδα του σπιτιού.
Όσον αφορά τα παραπάνω, με την πάροδο των ετών οι γυναίκες επιτυγχάνουν την ελευθερία και την ισότητά τους, σήμερα διαδραματίζουν θεμελιώδη και σημαντικό ρόλο στην κοινωνία. Εξαιτίας αυτού, ο κύριος υπεύθυνος για τον τερματισμό των κοινωνικών αδικιών είναι ο ίδιος ο άνθρωπος μπροστά σε μια αλλαγή στάσης και απαιτώντας σταθερά και δυνατά τα δικαιώματα που του αντιστοιχούν για να επιτύχει σταθερές δομές δικαιοσύνης.
