Τι είναι η Γαλαξία:
Ένας γαλαξίας είναι ένα σύστημα που αποτελείται από εκατομμύρια αστέρια, σύννεφα αερίων, πλανήτες, κοσμική σκόνη, σκοτεινή ύλη, σκοτεινή ενέργεια, νεφελώματα, συστάδες αστεριών, συστήματα πολλαπλών αστεριών και άλλα ουράνια σώματα, τα οποία παραμένουν συνδεδεμένα μεταξύ τους λόγω βαρυτικών αλληλεπιδράσεων.
Ο γαλαξίας είναι μια λέξη που προέρχεται από τον ελληνικό όρο "γαλακτος", που σημαίνει γάλα, και το οποίο έχει επίσης σχέση με τη μυθολογία: Ο Δίας περίμενε να κοιμηθεί η σύζυγός του Ήρα, ώστε ο Ηρακλής (ο γιος του, το προϊόν της απιστίας) να μπορούσε να πίνει γάλα από τη θεά και έτσι να γίνει θεός. Αλλά η Ήρα ξύπνησε, και οι σταγόνες γάλακτος που χύθηκαν από τη μήτρα της προκάλεσαν τον γαλαξία μας, τον Γαλαξία μας.
Ο Γαλαξίας μας και αποτελείται από 200 έως 400 δισεκατομμύρια αστέρια, ένα από τα οποία είναι ο Ήλιος, το κέντρο του Ηλιακού μας Συστήματος. Αν και για πολλούς αιώνες πιστεύεται ότι υπήρχε μόνο ο Γαλαξίας μας, από την τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο στην παρατήρηση του διαστήματος, ανακαλύφθηκε ότι υπήρχαν και άλλοι γαλαξίες.
Πώς ταξινομούνται οι γαλαξίες
Οι γαλαξίες ταξινομούνται ανάλογα με το σχήμα τους. Με βάση αυτό, μπορεί να είναι ελλειπτικά, σπειροειδή, φακοειδή και ακανόνιστα.
Ελλειπτικοί γαλαξίες
Το Galaxy M87 έχει ελλειπτικό σχήμα.
Είναι γαλαξίες σε σχήμα έλλειψης. Καθώς το σχήμα μπορεί να ποικίλλει από το ένα γαλαξία στο άλλο, δημιουργήθηκε ένα σύστημα που τους επιτρέπει να υποκατηγορηθούν με μια ονοματολογία που κυμαίνεται από το Ε0 στο Ε7, όπου το Ε0 αντιπροσωπεύει ένα σφαιρικό σχήμα και το Ε7 μια πολύ έντονη έλλειψη.
Σε γενικές γραμμές, οι ελλειπτικοί γαλαξίες αποτελούνται από παλιά αστέρια και την απουσία σκόνης και αερίου, βασικά στοιχεία για το σχηματισμό νέων αστεριών.
Δείτε επίσης:
- Γαλαξίας.
- Αστέρι.
Σπειροειδείς γαλαξίες
Ο Γαλαξίας μας, ο γαλαξίας μας, είναι μια φραγμένη σπείρα. Ο πλανήτης Γη βρίσκεται σε ένα από τα χέρια του.
Είναι γαλαξίες σε σχήμα δίσκου, στο κέντρο των οποίων είναι παλιά αστέρια. Τα όπλα που περιβάλλουν το δίσκο ακτινοβολούν από την κεντρική δομή, δημιουργώντας μια σπείρα, αποτελούμενη από νεαρά αστέρια. Είναι ο πιο κοινός τύπος γαλαξίας.
Οι σπειροειδείς γαλαξίες μπορούν να έχουν μια ράβδο που βγαίνει από το κέντρο του δίσκου τους προς τα έξω. Αυτή η γραμμή είναι υπεύθυνη για τη διοχέτευση του διαστρικού αερίου από τους βραχίονες της σπείρας προς το κέντρο του δίσκου, προωθώντας το σχηματισμό νέων αστεριών.
Η ονοματολογία των σπειροειδών γαλαξιών περιλαμβάνει πεζά γράμματα από "a" έως "c" για να δείξει το επίπεδο ανοίγματος των βραχιόνων, με το "a" να είναι ένα επίπεδο στο οποίο τα χέρια είναι στενά ενωμένα και "c", στο οποίο είναι πιο διασκορπισμένα.
Από την άλλη πλευρά, η χρήση των αρχικών "SB" δείχνει την παρουσία μιας ράβδου.
Έτσι, το "SBa", για παράδειγμα, θα αναφέρεται σε έναν φραγμένο σπειροειδή γαλαξία με βραχίονες τυλιγμένους σφιχτά γύρω από το δίσκο.
Φακοειδείς γαλαξίες
Ο γαλαξίας NGC 4594, γνωστός ως σομπρέρο γαλαξίας, είναι φακοειδούς τύπου.
Είναι ένας γαλαξίας του οποίου το σχήμα είναι ένα ενδιάμεσο μεταξύ ενός ελλειπτικού γαλαξία και μιας σπείρας. Δεν έχουν όπλα, έχουν σχήμα δίσκου και θεωρείται ότι κάποια στιγμή ήταν σπειροειδείς γαλαξίες που έχασαν μεγάλο μέρος της ύλης τους.
Κατατάσσονται σε τρεις τύπους: S0 (χωρίς κεντρική ράβδο), SAB0 (στοιχειώδης κεντρική γραμμή) και SB0 (με κεντρική γραμμή)
Ακανόνιστοι γαλαξίες
Ο γαλαξίας NGC 1427 δεν έχει συγκεκριμένο σχήμα.
Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν όλοι οι γαλαξίες που δεν εμπίπτουν σε καμία από τις προηγούμενες ταξινομήσεις. Κατατάσσονται σε δύο τύπους:
- Ανώμαλος γαλαξίας lrr-l: Φαίνεται να δείχνει κάποιο υποτυπώδες σχήμα, αλλά δεν ορίζεται επαρκώς ώστε να θεωρείται ελλειπτικό, σπειροειδές ή φακοειδές.
- Ανώμαλος γαλαξίας lrr-ll: δεν έχει καμία μορφή.
Είναι οι μικρότεροι γαλαξίες, αλλά επειδή έχουν μεγάλο αριθμό αστεριών που σχηματίζονται μέσα τους, είναι πολύ φωτεινοί.
Σχηματισμός γαλαξία
Αν και υπάρχουν αρκετές θεωρίες για να εξηγήσουν πώς σχηματίστηκαν οι γαλαξίες, μέχρι στιγμής επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι αυτές είναι δομές που εμφανίστηκαν περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια μετά την μεγάλη έκρηξη.
Εκείνη την εποχή, δημιουργήθηκαν σχηματισμοί υδρογόνου και ηλίου, οι οποίοι αργότερα υπέστησαν διακυμάνσεις πυκνότητας, δημιουργώντας μεγαλύτερες δομές που μετά από ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετασχηματισμός έγιναν οι πρώτοι γαλαξίες.
Σε αυτό το πρωτόγονο στάδιο του σχηματισμού, άρχισαν να εμφανίζονται τα βασικά μέρη που απαρτίζουν έναν γαλαξία:
- Ένας γαλαξιακός λαμπτήρας, το οποίο είναι ένα σύμπλεγμα αστεριών με ελλειψοειδή χωρική κατανομή.
- Σφαιρικές συστάδες, που είναι ένα σύνολο αστεριών με σφαιρική κατανομή, σε τροχιά κοντά στον γαλαξιακό πυρήνα.
- Μια υπερμεγέθη κεντρική μαύρη τρύπα, η οποία θεωρείται ότι θα μπορούσε να είναι μια βασική δομή σε όλους τους γαλαξίες προκαλώντας τις περιστρεφόμενες κινήσεις τους, λόγω της μεγάλης δύναμης της βαρύτητας.
Κατά τα επόμενα δύο δισεκατομμύρια χρόνια, οι γαλαξίες συνέχισαν να συσσωρεύουν ύλη που αποτελείται από υδρογόνο και ήλιο, προκαλώντας τελικά πλανήτες.
Ωστόσο, η διαδικασία σχηματισμού γαλαξιών δεν έχει σταματήσει και αναμένεται να συνεχιστεί για τα επόμενα 100 δισεκατομμύρια χρόνια. Μετά από αυτήν την περίοδο, οι μακρύτεροι και μικρότεροι σχηματισμοί αστεριών θα αρχίσουν να εξαφανίζονται, ενώ οι υπόλοιπες δομές θα απορροφηθούν από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, οι οποίες θα είναι το μόνο πράγμα που απομένει από τους γαλαξίες.
- Μαύρη τρύπα
- Σύμπαν.
- Σκοτεινή ύλη
