Οι τύποι πολυμερών μπορούν να ταξινομηθούν σε 2 ευρείς τομείς μελέτης: πολυμερή στη χημεία και πολυμερή στη βιολογία.
Της χημείας παίρνουμε, για παράδειγμα, ινσουλίνη, γυαλί και πλαστικό και, της βιολογίας νουκλεϊκά οξέα (DNA και RNA) και πρωτεΐνες.
Εκτός από τους επιστημονικούς τομείς, τα πολυμερή χωρίζονται σε 2 μεγάλες ομάδες ανάλογα με το υλικό που χρησιμοποιείται για τη σύνθεσή τους: οργανικά και ανόργανα πολυμερή.
Συνοπτικοί τύποι πολυμερών
Οι 2 μεγάλες ομάδες στις οποίες χωρίζονται οι τύποι πολυμερών, ανόργανες και οργανικές, μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
Ανόργανα πολυμερή: δεν έχουν άτομα άνθρακα στην κύρια αλυσίδα τους. Προέρχονται από μέταλλα και μέταλλα σε φυσικές διεργασίες ή σε εργαστήρια.
Οργανικά πολυμερή: έχουν άτομα άνθρακα στη δομή τους και μπορεί να είναι φυσικά ή συνθετικά.
Φυσικός: προέρχεται από μόρια που συντίθενται από ζωντανά πλάσματα.
- Πολυπεπτίδια
- Πολυσακχαρίτες
- Υδρογονάνθρακες
Συνθετικά (πολυμερή υλικά): με πολυμερισμό άλλων πολυμερών.
- Ελαστομερή (θερμοπλαστικά, θερμοσκληρυνόμενα)
- Ημι-συνθετική κυτταρίνη
Ταξινόμηση και παραδείγματα πολυμερών
Ανόργανα πολυμερή
Τα ανόργανα πολυμερή δεν περιέχουν μόρια άνθρακα στη ραχοκοκαλιά τους. Υπάρχουν 2 τύποι: ανόργανα πολυμερή που προέρχονται από μέταλλα ή μέταλλα και αυτά που δημιουργούνται σε εργαστήρια.
Στην καθημερινή ζωή, μπορούμε να βρούμε πολλά ανόργανα πολυμερή που προέρχονται από μέταλλα και μέταλλα όπως, για παράδειγμα:
- Ποτήρι: Βρίσκεται φυσικά και παράγεται επίσης από τον άνθρωπο από την εφαρμογή υψηλών θερμοκρασιών σε μίγματα πυριτίου, αλουμινίου, ασβέστη, μεταξύ άλλων πρώτων υλών.
- Σιλικόνη: ένωση κατασκευασμένη κυρίως από πυρίτιο και οξυγόνο που χρησιμοποιείται για την κατασκευή προθέσεων και επίσης ως κόλλες και μονωτές.
Οργανικά πολυμερή
Τα οργανικά πολυμερή είναι εκείνα που παράγονται από μόρια που συνθέτουν τα ζωντανά όντα και ομαδοποιούνται σε: φυσικά και συνθετικά.
Φυσικά οργανικά πολυμερή
Πολυπεπτίδια
Τα πολυπεπτίδια είναι αλυσίδες πεπτιδίων και πεπτίδια είναι αλυσίδες αμινοξέων. 20 είδη αμινοξέων εντοπίζονται σε ζωντανούς οργανισμούς, οι συνδυασμοί των οποίων αποτελούν τη βάση των πρωτεϊνών. Μερικά παραδείγματα πολυπεπτιδίων είναι:
- Σφαιρίνη: διαλυτή πρωτεΐνη που βρίσκεται κυρίως στο αίμα, τα αυγά και το γάλα.
- Ινσουλίνη: πολυπεπτιδική ορμόνη που παράγεται φυσικά από το πάγκρεας ως ρυθμιστής των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.
- Πρωτεΐνη: αλυσίδα πολυπεπτιδίων που δημιουργούνται μέσω της διαδικασίας σύνθεσης ή μετάφρασης πρωτεϊνών που, γενικά, παράγονται σε ριβοσώματα με την πληροφορία του DNA που μεταφέρεται από το αγγελιοφόρο RNA.
Πολυσακχαρίτες
Οι πολυσακχαρίτες είναι αλυσίδες μονοσακχαριτών και οι τελευταίοι είναι ένας τύπος υδατανθράκων. Ένα παράδειγμα μονοσακχαρίτη είναι η γλυκόζη και παραδείγματα πολυσακχαριτών που έχουμε, για παράδειγμα:
- Αμυλο: αποτελείται από 2 πολυσακχαρίτες, είναι το ενεργειακό απόθεμα των φυτών.
- Κυτταρίνη: η δομή του σχηματίζεται μόνο από μόρια γλυκόζης. Βρίσκεται φυσικά στην κυτταρική μεμβράνη των μυκήτων και των φυτών.
Υδρογονάνθρακες
Τα πολυμερή οργανικών υδρογονανθράκων έχουν μόνο αλυσίδες άνθρακα και υδρογόνου. Χωρίζονται σε αλκάνια, αλκένια και αλκύνια ανάλογα με τον τύπο του δεσμού που ενώνουν τα άτομα τους.
Οι υδρογονάνθρακες που χρησιμοποιούνται περισσότερο για τη δημιουργία πολυμερών είναι:
- Καουτσούκ: φυσική ρητίνη φυτού επίσης γνωστή ως λατέξ.
- Ακατέργαστο λάδι): υγρό προϊόν υδρογονανθράκων της συσσώρευσης απολιθωμάτων στην επίγεια βιομάζα για εκατομμύρια χρόνια.
- Φυσικό αέριο: υδρογονάνθρακας σε αέρια κατάσταση σχηματίζεται κυρίως μεθάνιο. Βρίσκεται επίσης στην επίγεια βιομάζα, ένα προϊόν ορυκτών καυσίμων. Τόσο το πετρέλαιο όσο και το φυσικό αέριο είναι μη ανανεώσιμοι πόροι.
Συνθετικά οργανικά πολυμερή
Τα συνθετικά οργανικά πολυμερή αναφέρονται επίσης ως πολυμερή υλικά ή σύνθετα υλικά.
Λαμβάνονται μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως πολυμερισμός, η οποία ορίζεται ως η χρήση ορισμένων χημικών αντιδράσεων σε ένα οργανικό ή ανόργανο πολυμερές για την ανάπτυξή του στην αλυσίδα και σταδιακά ή σε ομαδικά μονομερή (με προσθήκη ή με συμπύκνωση) και με αυτόν τον τρόπο μόρια διπλά ή τριπλά βάρη.
Η θεωρία του πολυμερισμού αναπτύχθηκε το 1920 από τον Hermann Staudinger, έναν Γερμανό χημικό στον οποίο απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Χημείας του 1953.
ο πολυμερή υλικά Προέρχονται γενικά από πλαστικό αλλά και από άλλα ανόργανα πολυμερή όπως το γυαλί.
Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα πολυμερή για τη δημιουργία αυτού του τύπου πολυμερών είναι: κυτταρίνη, καουτσούκ, άμυλο και πλαστικό. Τα συνθετικά οργανικά πολυμερή ταξινομούνται στις ακόλουθες ομάδες:
Ελαστομερή
Τα ελαστομερή είναι το γενικό όνομα για τον πολυμερισμό της ανάπτυξης της αλυσίδας και τα στάδια που χρησιμοποιούνται, για παράδειγμα, παράγωγα πετρελαίου και φυσικού αερίου όπως το νεοπρένιο, το υλικό από το οποίο κατασκευάζονται στολές.
Θερμοπλαστικά ελαστομερή
Τα θερμοπλαστικά ελαστομερή (TPE) χαρακτηρίζονται ως τα μόνα ανακυκλώσιμα ελαστομερή.
Είναι προϊόντα πολυμερισμού πετρελαίου (που προέρχονται από πλαστικό) και καουτσούκ, δημιουργώντας, για παράδειγμα, την πολυουρεθάνη (TPU) που υπάρχει στους θερμικούς μονωτές και τον συμπολυεστέρα (COPE) που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας.
Θερμοσταθερά ελαστομερή
Τα θερμοσκληρυνόμενα ελαστομερή μπορούν να αναγνωριστούν ως άκαμπτα πλαστικά όπως υαλοβάμβακα και ανθρακονήματα.
Κυτταρίνη
Τα κυτταρινικά πολυμερή είναι προϊόντα κυτταρίνης, τροποποιημένα φυσικά ή στο εργαστήριο. Για τη βιομηχανική του χρήση, συνδυάζεται συνήθως με ξύλο ή βαμβάκι.
Παραδείγματα κυτταρινικών πολυμερών είναι το σελοφάν και το ρεγιόν (γνωστά στην Ισπανία ως βισκόζη).
