Τι είναι ο κονστρουκτιβισμός:
Ο κονστρουκτιβισμός είναι μια θεωρία σύμφωνα με την οποία η γνώση και η προσωπικότητα των ατόμων βρίσκονται σε μόνιμη κατασκευή επειδή ανταποκρίνονται σε μια συνεχή διαδικασία καθημερινής αλληλεπίδρασης μεταξύ των επιδράσεων, των γνωστικών πτυχών και των κοινωνικών πτυχών της συμπεριφοράς τους.
Αυτή η θεωρία αναπτύχθηκε από τον ψυχολόγο, τον επιστημολόγο και τον βιολόγο Jean Piaget, και έχει εφαρμοστεί σε διάφορους τομείς όπως η ψυχολογία, η φιλοσοφία και η εκπαίδευση (παιδαγωγική). Πρέπει να αναγνωριστεί, ωστόσο, ότι η θεωρία επαναλαμβάνει με διαφορετικό τρόπο μια ανησυχία που υπάρχει ήδη στη γυναικολογία και την επιστημολογία.
Ένα καλλιτεχνικό κίνημα που ανήκει στο πρώτο κύμα της πρωτοπορίας του 20ού αιώνα ονομάζεται επίσης κονστρουκτιβισμός.
Ο κονστρουκτιβισμός στην ψυχολογία
Ο κονστρουκτιβισμός στην ψυχολογία δηλώνει ότι τα άτομα αποτελούν ενεργό μέρος των μαθησιακών τους διαδικασιών, την κατασκευή της πραγματικότητας, την αντίληψη των εμπειριών. Για τον κονστρουκτιβισμό, είναι τα άτομα που δίνουν νόημα σε αυτό που έχει ζήσει, και επομένως αυτά δεν μπορούν να θεωρηθούν ως απλοί παραλήπτες εξωτερικών προσδιορισμών. Σε αυτό το σημείο, ο κονστρουκτιβισμός διακρίνεται από τον θετικισμό.
Ο κονστρουκτιβισμός στην εκπαίδευση
Η κονστρουκτιβιστική θεωρία της μάθησης υποστηρίζει ότι τα άτομα μπορούν να αναπτύξουν και να ενισχύσουν τη γνωστική τους ικανότητα μέσω διαδικασιών αλληλεπίδρασης μέσω διαφόρων εργαλείων. Αυτό τους επιτρέπει να αναπτύξουν διαφορετικούς τρόπους επίλυσης προβλημάτων και, ως εκ τούτου, να ξανασκεφτούν τις αντιλήψεις τους για τη γνώση και για τον κόσμο.
Το παράδειγμα αυτής της θεωρίας είναι ότι η μάθηση είναι μια δυναμική και συμμετοχική διαδικασία, όπου το άτομο είναι ενεργός και κορυφαίος παράγοντας της δικής του διαδικασίας γνώσης.
Δείτε επίσης Μάθηση
Ο κονστρουκτιβισμός στη φιλοσοφία
Η κονστρουκτιβιστική φιλοσοφία ή ο επιστημολογικός κονστρουκτιβισμός υποστηρίζει ότι η αναπαράσταση του κόσμου δεν ανταποκρίνεται στην ίδια την πραγματικότητα, αλλά σε διαδικασίες αλληλεπίδρασης των τρόπων ιδιοποίησης ατόμων και κοινωνικών ομάδων απέναντι στην πραγματικότητα. Επομένως, για τον φιλοσοφικό κονστρουκτιβισμό, η εικόνα της πραγματικότητας βρίσκεται σε συνεχή κατασκευή και μεταμόρφωση, και δεν υπακούει σε αντικειμενικές μεταβλητές, αλλά μάλλον στον υποκειμενικό τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή από τον άνθρωπο.
Ο κονστρουκτιβισμός στην τέχνη
Ο κονστρουκτιβισμός είναι ένα πρωτοποριακό καλλιτεχνικό και αρχιτεκτονικό κίνημα που γεννήθηκε στη Ρωσία, λίγα χρόνια πριν από την μπολσεβίκικη επανάσταση. Η ιδέα αναπτύχθηκε από τον Τάτλιν μεταξύ 1913 και 1914 από τη σχέση του με τον Πικάσο και τους Κυβιστές.
Ήταν το αποτέλεσμα πειραμάτων που πραγματοποιήθηκαν με διάφορα υλικά σε πραγματικό χώρο. Τα υλικά που διερευνήθηκαν ήταν ξύλο, σύρμα, κομμάτια από χαρτόνι και λαμαρίνα. Σε αντίθεση με τον Suprematism, ένα άλλο αφηρημένο κίνημα, ο κονστρουκτιβισμός επιδίωξε να αναιρέσει ψευδείς πόρους.
Λόγω της σύνδεσής του με τα αξιώματα του ρωσικού κομμουνισμού, οι κονστρουκτιβιστές απέρριψαν την έννοια της τέχνης του σαλόνι, μειώθηκαν σε μικρές ομάδες αντιπροσώπων και προσπάθησαν να φτάσουν σε συλλογικό επίπεδο σύμφωνα με τις αρχές της νέας σοβιετικής ιδεολογίας.
Βλ. Επίσης Γνωσιολογία.
