Τι είναι η Αντικαλλιέργεια:
Ο όρος αντικουλτούρα αναφέρεται σε αυτές πολιτιστικά κινήματα που αντιτίθενται στην κυρίαρχη ή ηγεμονική κουλτούρα. Κατά κανόνα, αυτά τα κινήματα αντιμετωπίζουν άμεσα ή έμμεσα την καθιερωμένη κοινωνική τάξη, η οποία δημιουργεί σε αυτά διαφωνία, δυσφορία, απογοήτευση, αγανάκτηση ή αντίσταση.
Οι ομάδες αντικουλτούρας αντιτίθενται στις κυρίαρχες κοινωνικές αξίες μέσω συμβόλων ή δημόσιων ενεργειών. Υπό αυτήν την έννοια, αμφισβητούν τους κανόνες που καθιερώνονται στην κοινωνία μέσω πολλών πόρων.
Τέτοιοι πόροι μπορούν να περιλαμβάνουν στοιχεία όπως ο ενδυματολογικός κώδικας, η λεκτική γλώσσα, η γλώσσα του σώματος, ο τρόπος ζωής, οι καλλιτεχνικές εκφράσεις και οι πολιτικές δραστηριότητες, μεταξύ πολλών άλλων.
Οι τάσεις θα εξαρτηθούν από το είδος των κινήτρων που παρακινούν τις ομάδες, καθώς αυτές διαφέρουν στους στόχους τους. Ωστόσο, έχουν από κοινού την απόρριψη της πολιτιστικής ηγεμονίας και το αίσθημα περιθωριοποίησης στο σύστημα.
Μπορεί να αναγνωριστεί δύο αισθήσεις στη χρήση του όρου αντι-καλλιέργεια: ένα ιστορική έννοια, όπου όλες οι αντιπολιτισμικές ομάδες αναγνωρίσιμες σε όλη την ιστορία έχουν μια θέση, και κοινωνιολογική αίσθηση, που αναφέρεται στις ομάδες που εκδηλώνονται από τη δεκαετία του '60 έως σήμερα με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Δείτε επίσης:
- Πολιτισμός.
- Υποκαλλιέργεια.
- Κοινωνικά κινήματα.
Προέλευση της αντικαλλιέργειας
Η έκφραση αντικουλτούρα επινοήθηκε από τον ιστορικό Theodore Roszak, ο οποίος το 1968 δημοσίευσε ένα βιβλίο με τίτλο Η γέννηση μιας αντικαλλιέργειας. Στο βιβλίο, ο Roszak αντανακλά την τεχνοκρατική κοινωνία και τους μηχανισμούς που στη συνέχεια ενεργοποίησαν τους τομείς της νεολαίας για να την αντιμετωπίσουν.
Αν και είναι σαφές ότι τα αντιπολιτισμικά φαινόμενα είναι παλαιότερα από αυτόν τον όρο, είναι λογικό ότι γεννήθηκε στο πλαίσιο των αλλαγών που σημειώθηκαν στα μέσα του 20ού αιώνα.
Στα μέσα του εικοστού αιώνα, η κοινωνία έγινε μια μαζική και καταναλωτική κοινωνία, αφήνοντας πίσω από την πρόσφατη παραδοσιακή σειρά. ο μαζικά μέσα επικοινωνίας και το πολιτιστική βιομηχανία Αυτό έφτασε τότε στο απόγειό τους, είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναδιάρθρωση της κοινωνίας και στους τρόπους αξιοποίησης των πληροφοριών.
Το περιβάλλον αντιπαράθεσης που προωθήθηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο και τον Πόλεμο του Βιετνάμ έπληξε επίσης, δημιουργώντας μεγάλο άγχος στο κοινωνικό περιβάλλον.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι ό, τι προκαλεί τον κυρίαρχο πολιτισμό είναι αντιπολιτισμικό, το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ, το κίνημα για την ελευθερία της έκφρασης, ο φεμινισμός, ο περιβαλλοντισμός και η απελευθέρωση μπορούν να περιληφθούν στη λίστα γκέι, που εμφανίστηκαν ή ενισχύθηκαν τη δεκαετία του '60.
Συμμετέχουν επίσης από τις ομάδες που επαναστάτησαν κατά της κυρίαρχης τάξης και πρότειναν άλλους τρόπους ζωής, όπως το χίπις, ψυχεδέλια και αστικές φυλές. Η δημοφιλής μουσική, στην πραγματικότητα, ήταν επίσης ένα αντιπολιτισμικό φαινόμενο στη δεκαετία του 1960.
Έκτοτε, άλλες αντιπολιτισμικές ομάδες έχουν εμφανιστεί παράλληλα με νέες πραγματικότητες. Οι δεκαετίες του 1970, 1980 και 1990 δημιούργησαν επίσης τέτοιες ομάδες. Μπορούμε να αναφέρουμε το δαδί, ο grunge, και πολλά άλλα.
Δείτε επίσης:
- Αστικές φυλές.
- Παραισθησιογόνος.
- Υπόγειος.
Διαμάχη για την αντί-καλλιέργεια
Αν και τα αντιπολιτισμικά κινήματα εμφανίζονται ως αντίδραση και εναλλακτική λύση στην ηγεμονική κοινωνία, μερικά από αυτά δεν έχουν καταφέρει πραγματικά να επωφεληθούν από έναν κοινωνικό μετασχηματισμό.
Για ορισμένους ερευνητές, όπως ο συγγραφέας της Βενεζουέλας Luis Britto García, οι αντι-κουλτούρες συλλαμβάνονται από την κυρίαρχη τάξη και μετατρέπονται σε καταναλωτικές υποκαλλιέργειες, γεγονός που καθιστά τη δύναμή τους αόρατη ή ακυρώνει και τις καθιστά μέρος αυτών που αντιτίθενται.
Η εμπορευματοποίηση των αντιπολιτισμικών συμβόλων θα ήταν απόδειξη αυτού, καθώς αυτά τα σύμβολα, που διατίθενται σε έναν εμπορικό μπουφέ, δεν εκφράζουν περισσότερα από μεμονωμένα γούστα και προσανατολισμούς, αλλά δεν κλονίζουν τα θεμέλια της κοινωνίας.
