Τι είναι η διατριβή, η αντίθεση και η σύνθεση:
Η διατριβή, η αντίθεση και η σύνθεση είναι 3 στοιχεία που αποτελούν τη διαδικασία της διαλεκτικής, ορίζεται ως τεχνική και λογική μέθοδος για την ανάλυση ή την ανακάλυψη της πραγματικότητας. Είναι επίσης γνωστό ως το διαλεκτική τριάδα.
Στη φιλοσοφία, αυτά τα 3 στοιχεία αποτελούν μέρος της σπειροειδούς διαδικασίας στην οποία συλλαμβάνεται η πραγματικότητα, πλαισιώνεται στη λογική μέθοδο της διαλεκτικής, στην περίπτωση αυτή, που ονομάζεται Χεγκελιανή διαλεκτική, που θα χρησιμεύσει αργότερα ως βάση για τις μελέτες των Karl Marx (1818-1883) και Friedrich Engels (1820-1895).
Στην ιδεαλιστική φιλοσοφική θεωρία του Γερμανού Georg Wilhelm Friedrich Hegel (1770-1831), η διατριβή, η αντίθεση και η σύνθεση είναι οι 3 φάσεις ενός εξελικτική διαδικασία του ανθρώπινου πνεύματος που επαναλαμβάνεται αναζητώντας την αλήθεια.
Υπό αυτήν την έννοια, ο Χέγκελ επιβεβαιώνει ότι όλη η ανθρώπινη πραγματικότητα (σκέψη, γνώση, ιστορία, εξέλιξη, σχέσεις εξουσίας, πολιτικά συστήματα) προκύπτει αρχικά από μια διατριβή, η οποία προκαλεί μια αντίφαση που ονομάζεται αντίθεση και τελικά εμφανίζεται μια σύνθεση, γνωστή ως το ξεπερνώντας αυτής της αντίφασης, δημιουργώντας ξανά μια άλλη θέση που διαιωνίζει τη διαδικασία.
Χεγκελιανή διαλεκτική
Ο Georg Wilhelm Friedrich Hegel καθορίζεται από τον φιλοσοφικό ιδεαλισμό που επηρεάστηκε από τον Immanuel Kant (1724-1804). Σε γενικές γραμμές, αυτό σημαίνει ότι θέτει το πνεύμα στο θέμα, δηλαδή ότι η συνείδηση του υποκειμένου καθορίζει το πραγματικό, επομένως, το υποκείμενο έχει ενεργό ρόλο σε κάθε γνωστική πράξη.
Με αυτόν τον τρόπο, η Hegelian διαλεκτική είναι μέρος της φιλοσοφίας του πνεύματος που αναζητά αναπόφευκτα το άπειρο, την αλήθεια, η οποία από μόνη της περιέχει επίσης το πεπερασμένο. Σε αυτήν την αναζήτηση μέσω της Χεγκελικής διαλεκτικής, η αντίφαση γίνεται η μηχανή του λογικού συστήματος που αποτελείται από 3 φάσεις: τη διατριβή, την αντίθεση και τη σύνθεση.
- Η πρώτη φάση, ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, είναι η επιβεβαίωση για την ανάπτυξη της γνώσης και της δράσης (υποκειμενικό πνεύμα).
- Η επόμενη φάση είναι η αντίθεση, κριτική ή αντίφαση των παραπάνω (αντικειμενικό πνεύμα) ·
- Η τρίτη φάση είναι η σύνθεση δημιουργήθηκε από την κριτική της αντίθεσης. Είναι η διαδικασία να ξεπεραστεί η αντίφαση (απόλυτο πνεύμα).
Στη διαλεκτική των Χεγκελών, εκτός από τον ιδεαλισμό του Καντ, στοιχεία όπως η ιστορικότητα και η πρόοδος περιλαμβάνονται στην ανάλυση της παρουσιαζόμενης πραγματικότητας.
ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
Η διατριβή ορίζεται ως η καταφατική φάση της διαλεκτικής διαδικασίας ή επίσης θεωρείται ως η αρχική κατάσταση. Μπορούμε να δώσουμε ως παράδειγμα της διατριβής, την υπακοή των παιδιών στους γονείς, την υποβολή των εργαζομένων στον εργοδότη, την εκμετάλλευση του κράτους στους πολίτες του, την επιβολή θρησκευτικής ηθικής στους πιστούς, μεταξύ άλλων.
Η διατριβή λαμβάνεται ως αληθινή έως ότου προκύψει αντίθεση που έρχεται σε αντίθεση. Στη διαλεκτική των Χεγκελών, η διατριβή προωθείται από το υποκειμενικό πνεύμα, με κίνητρο την ανάπτυξη της γνώσης και της δράσης, γενικά μέσω της συνείδησης, της αυτοσυνείδησης και της λογικής.
Αντίθεση
Όταν η διατριβή ή η αρχική κατάσταση αντιμετωπίζει την άρνησή της, είμαστε αντιμέτωποι με τη φάση της αντίθεσης. Ακολουθώντας τη λογική των προηγούμενων παραδειγμάτων, τα αντίθετά τους θα ήταν: η εξέγερση των παιδιών εναντίον των γονέων, η απαίτηση για δικαιώματα από τους εργάτες, η λαϊκή δυσαρέσκεια με το κυβερνητικό σύστημα και η αμφισβήτηση της ηθικής που επέβαλε η εκκλησία.
Η αντίθεση έρχεται σε αντίθεση με τη διατριβή, αναγκάζοντας την αρχική κατάσταση να αντιμετωπίσει την άρνησή της. Στη διαλεκτική των Χεγκελών, οι άρνηση είναι η μηχανή που διατηρεί τη διαδικασία σε κίνηση.
Η αντίθεση προωθείται από το αντικειμενικό πνεύμα, με κίνητρο την πραγματοποίηση του πνεύματος στον κόσμο. Αυτό εκδηλώνεται γενικά μέσω του νόμου, της ηθικής και της ηθικής.
Σύνθεση
Η σύνθεση είναι η διαδικασία να ξεπεραστεί η αντίφαση της αντίθεσης. Υπό αυτήν την έννοια, αντιστοιχεί στην άρνηση μιας άρνησης, δηλαδή στην επιβεβαίωση μιας νέας διατριβής.
Η σύνθεση προκύπτει από την εναρμόνιση μεταξύ της διατριβής και της αντίθεσης που γίνεται από το απόλυτο πνεύμα, που ορίζεται ως αυτό που ενώνεται με τον πολιτισμό του κράτους του, που εκφράζεται γενικά μέσω τέχνης, θρησκείας και φιλοσοφίας.
