Τι είναι η διαλυτότητα:
Είναι γνωστό ως διαλυτότητα στο ικανότητα μιας συγκεκριμένης ουσίας να διαλύεται σε μια άλλη και να σχηματίζει ένα ομοιογενές σύστημα. Ως τέτοιος, ο όρος διαλυτότητα χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει το ποιοτικό φαινόμενο της διαδικασίας διάλυσης ως ποσοτικό της συγκέντρωσης των διαλυμάτων.
Η ουσία που διαλύεται ονομάζεται διαλυτό και η ουσία όπου διαλύεται η διαλυμένη ουσία, είναι γνωστή ως διαλυτικό μέσο. Συγκέντρωση, από την άλλη πλευρά, είναι η υπάρχουσα αναλογία μεταξύ της ποσότητας της διαλυμένης ουσίας και του διαλύτη σε ένα διάλυμα, όπως στην περίπτωση:
- Κορεσμένο διάλυμα, δεν μπορεί να διαλυθεί άλλη διαλυτή ουσία στο διάλυμα.
- Υπερκορεσμένο διάλυμα, η διαλυτότητα υπερβαίνει το μέγιστο επιτρεπόμενο διάλυμα.
- Ακόρεστο διάλυμα, η λύση αναγνωρίζει περισσότερη διαλυτή ουσία.
Η διαλυτότητα ενός χημικού διαλύματος μπορεί να εκφραστεί ως ποσοστό της διαλυμένης ουσίας ή σε μονάδες όπως γραμμομόρια ανά λίτρο (m / l) ή γραμμάρια ανά λίτρο (g / l). Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν διαλύονται όλες οι ουσίες στους ίδιους διαλύτες, όπως: το νερό είναι διαλύτης για το αλάτι αλλά όχι για το λάδι.
Αφ 'ετέρου, τον πολικό ή τον απολικό χαρακτήρα μιας ουσίας είναι υψίστης σημασίας, καθώς καθορίζει την ικανότητα διαλυτότητάς της. Μια πολική ουσία διαλύεται συνήθως σε έναν πολικό διαλύτη, και μια πολική ουσία σε έναν απολικό διαλύτη. Με αυτόν τον τρόπο, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί η συντριπτική πλειονότητα των ανόργανων ουσιών, όπως οξέα ή άλατα, που διαλύονται πολικά στο νερό, που είναι πολικός διαλύτης ή, αντιθέτως, μη πολικές οργανικές ουσίες διαλύονται σε οργανικούς διαλύτες , για παράδειγμα: παραφίνη με βενζίνη.
Ο πολικός χαρακτήρας αντιπροσωπεύει το διαχωρισμό των ηλεκτρικών φορτίων στο ίδιο μόριο και, από την πλευρά τους, τα απολικά μόρια παράγονται από την ένωση μεταξύ ατόμων που έχουν την ίδια ηλεκτροπαραγωγική ικανότητα.
Ο βαθμός διάλυσης μιας διαλυμένης ουσίας και ενός διαλύτη εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Τα πιο σημαντικά είναι:
- Η φύση των σωματιδίων διαλύτη και διαλυμένης ουσίας, καθώς και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους.
- Η θερμοκρασία, η αύξηση αυτού επιτυγχάνει μεγαλύτερη κίνηση των μορίων σε διάλυμα, η οποία προκαλεί ταχεία διάχυση.
- Η πίεση ενός αέριου διαλύματος, η διαλυτότητα των αερίων είναι ευθέως ανάλογη με την πίεση.
- Η παρουσία άλλων ειδών διαλυμένων στον διαλύτη, όπως: μεταλλικές ενώσεις.
Ο συντελεστής διαλυτότητας Είναι η απαραίτητη ποσότητα μιας ουσίας για κορεσμό μιας ποσότητας διαλύτη, σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία και πίεση. Σε αυτήν την περίπτωση, όταν ο συντελεστής διαλυτότητας μιας ουσίας είναι μηδέν, υπάρχει παρουσία μιας αδιάλυτης ουσίας αυτού του διαλύτη, για παράδειγμα: AgCl, ο συντελεστής διαλυτότητας στο νερό είναι 0,014 g / L.
Προϊόν διαλυτότητας
Το προϊόν διαλυτότητας είναι το προϊόν των γραμμομοριακών συγκεντρώσεων ιόντων σε ένα κορεσμένο διάλυμα, στο οποίο κάθε συγκέντρωση αυξάνεται σε έναν εκθέτη που συμπίπτει με τον στοιχειομετρικό συντελεστή στην εξίσωση ισορροπίας διαλύματος.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο στοιχειομετρικός συντελεστής αναφέρεται στις ποσότητες αντιδραστηρίων και προϊόντων που εμπλέκονται στην αντίδραση. Είναι αυτό που είναι γνωστό ως οι αριθμοί που εμφανίζονται μπροστά από τους τύπους των αντιδραστηρίων και των προϊόντων μετά την εξίσωση της εξίσωσης.
Από την πλευρά του, τη σταθερά προϊόντος διαλυτότητας μιας ένωσης, αντιπροσωπεύει τη μέγιστη τιμή που μπορεί να έχει το προϊόν των συγκεντρώσεων των ιόντων που διαλύονται.
