Τι είναι ο εθνικισμός:
ο εθνικισμός Είναι μια ιδεολογία και ένα κοινωνικοπολιτικό κίνημα που βασίζεται σε ένα υψηλότερο επίπεδο συνείδησης και ταύτισης με την πραγματικότητα και την ιστορία ενός έθνους. Ως τέτοια, η εθνικισμός Βασίζει τις ιδέες του στην πεποίθηση ότι υπάρχουν ορισμένα χαρακτηριστικά κοινά σε μια εθνική ή υπερεθνική κοινότητα, λόγω των οποίων προτίθεται να τις νομιμοποιήσει και να τις μοντελοποιήσει πολιτικά.
Από την άλλη, καλείται το αίσθημα ότι ανήκει στο δικό του έθνος πατριωτισμός, που θα ξεπεράσει αυτό το συναίσθημα θα γίνει εθνικισμός.
Με τα προηγούμενα του Μεσαίωνα, ειδικά σε απόλυτες μοναρχίες, ο σύγχρονος εθνικισμός προέκυψε από τη Γαλλική Επανάσταση, ταυτόχρονα με την ακμή της βιομηχανικής αστικής τάξης. Αργότερα, ο αγώνας ενάντια στον στρατό εισβολής (Ναπολεόντειοι πόλεμοι), ή η επιθυμία για ανεξαρτησία (Αμερική), έδωσε στον εθνικισμό νέα ώθηση.
Τον 19ο αιώνα, τόσο η μπουρζουαζία όσο και ο εθνικισμός επιβεβαίωσαν ότι θα νικήσουν μαζί στις ιταλικές και γερμανικές ενώσεις.
Τον 20ο αιώνα, το εθνικισμός Είχε δύο μεγάλες στιγμές: την εμφάνιση εθνικιστικών ιδεών σε συνεργασία με ρατσιστικές θεωρίες, τόσο στη Γερμανία (εθνικός-σοσιαλισμός), όπως στην Ιταλία (φασισμός) και στην Ιαπωνία (ιαπωνικός ιμπεριαλισμός). και αυτή που εμφανίστηκε στις αποικισμένες χώρες μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και αυτή που εμφανίζεται σήμερα σε χώρες που αντιτίθενται στις νεοαποικιακές μορφές εκμετάλλευσης των οικονομικών δυνάμεων του κόσμου.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι εθνικισμόςΓια παράδειγμα, ρομαντικός εθνικισμός, εθνικιστικός ή πολιτιστικός εθνικισμός, θρησκευτικός εθνικισμός, πολιτισμός ή φιλελεύθερος εθνικισμός, οικονομικός εθνικισμός, αριστερός εθνικισμός, εθνικός εθνικισμός, μουσικός εθνικισμός, κεντρικός ή ενοποιητικός εθνικισμός, φυγοκεντρικός εθνικισμός ή αποσυνθετικός, εθνικισμός τρίτης γενιάς κ.λπ.
Ρομαντικός εθνικισμός
ο ρομαντικός εθνικισμός, επίσης γνωρίζει ως ταυτότητα ή οργανικό εθνικισμό, είναι ένας τύπος εθνικισμού που βασίζεται στην ιδέα ότι οι άνθρωποι του είναι μοναδικοί και δημιουργικοί και εκφράζουν τον πολιτισμό τους μέσω διαφόρων τομέων, όπως η γλώσσα, η θρησκεία, τα έθιμα κ.λπ. Στην περίπτωση του ρομαντικού εθνικισμού, η εξουσία του κράτους και οι πολιτικές του νομιμοποιούνται χάρη στον λαό του λαού που βρίσκεται υπό την κυριαρχία του. Αυτός ο εθνικισμός αναπτύχθηκε κυρίως ανάμεσα στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα.
Βλαβερός εθνικισμός
ο θρησκευτικός εθνικισμός μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως υπερβολικός ή επιδεινωμένος εθνικισμός. Ως εκ τούτου, συνεπάγεται υπερβολική υπερηφάνεια εκ μέρους ενός ατόμου για τη χώρα όπου γεννήθηκαν. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι σύνηθες για έναν φιλόδοξο εθνικιστή να θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο από τους άλλους. Ένα τέτοιο τεκμήριο μπορεί να οδηγήσει σε διακρίσεις εις βάρος ανθρώπων από άλλες χώρες, κάτι που πρέπει να αποφευχθεί.
Εθνικισμός και αυτονομισμός
ο εθνικισμός και αυτονομισμός είναι δύο έννοιες που μερικές φορές συνδέονται στενά. Ο χωρισμός είναι η πρόθεση και ο ισχυρισμός της πολιτικής και οικονομικής ανεξαρτησίας ενός συγκεκριμένου λαού ή ενός συγκεκριμένου έθνους. Τον 20ο αιώνα υπήρξαν πολλές συγκρούσεις που προέκυψαν από τον εθνικισμό ορισμένων αυτονομιστικών ομάδων. Μερικές από τις πιο γνωστές περιπτώσεις είναι οι συγκρούσεις στην Αφρική, τη Γιουγκοσλαβία, την Τσετσενία, το Κασμίρ, το Ανατολικό Τιμόρ, τη Βόρεια Ιρλανδία και, στην Ισπανία, εκείνες που σημειώθηκαν στη Χώρα των Βάσκων, την Καταλονία, τη Γαλικία, την κοινότητα της Βαλένθια και την Ανδαλουσία.
